કઈ બાકી શ્વાસ રહેવા દો
યાદોનો નિવાસ રહેવા દો
કૂમળા ફૂલોમાં કાંટા ઘણા
નજીવી કુમાશ રહેવા દો
છે કોયલડી કાળી ઘણી
રાગમાં મીઠાસ રહેવા દો
મિલન ને જુદાઈ સંગ છે
આંસુની ખારાશ રહેવા દો
જાન આવે ઉઘલતી પાદરે
શૈશવ ની ભીનાશ રહેવા દો
દીવડો ઠરતો થરથર કંપે’
અંતરમાં અજવાસ રહેવા દો
રેખા ( સખી )
વિનોદીની.. 
Ritesh Mokasana
July 29, 2013 at 6:33 pm
Khub saras hrdaysparshi …saras kavyo banavya chhe haiya ni vat hothathi net par lavine sher karava badal aabhar.