ना तुम हँस कर मिला करो
ना यू मोती बिखेरा करो
तुम अब भी हमारे हो
दिलको गुमाँ हो जाता है …
ना तुम गिला सिकवा करो
ना यु नज़रे घारदार करो
तुम अब भी हमारे हो
दिल को वहम हो जाता है …
ना तुम नजरे मिलाया करो
ना य़ू हमसे आखे चार करो
तुम अब भी हमारे हो
दिल अपना हार जाता है
रेखा
न जागो आसमा के सितारों हमारे लिये
हम सो गये है नहीं उठेगे तुम्हारे लिये
तुमने आने में जरा कर दी देर हमारे लिये
वो वक्त चुराके लाये थे हम तुम्हारे लिये
थके हारे है अब सोने दो जीभर हमारे लिये
बिना स्याही हम लिखते रहे तुम्हारे लिये
ना बदलो सितारों अपनी चाल हमारे लिये
ना आयेगे झासे में हर बार तुम्हारे लिये
टूटने का तुम करते हो दावा हमारे लिये
अब हाथो में जान बाकी नहीं तुम्हारे लीये
रेखा पटेल( सखी )
એક લેખ :
“જીવનને રંગો ગુલમહોરી લાલ ને ગમતાનો કરો ગુલાલ ”
મનનો ખાલીપો શૂન્ય થી સર્જન સુધી ફેલાય છે.
દરેક ના મનમાં એક અજબ ખાલીપો ભરેલો હોય છે.
આજ ખાલીપો જો શુન્યતા સુધી ખેચી જતો હોય તો આને આપણે કહીએ કે જીવન પ્રેત્યેની ઘટતી જતી જીજીવિષા.
પરંતુ આ શુન્યતાને ભરવાનું જો તમે મન થી નક્કી કરો તો આજ તમને કોઈ નવીન સર્જન સુધી લઇ જાય છે
ક્યારેક સમજ વગરની પ્રવૃત્તિ અંધકારની ગર્તા માં ઘકેલે છે તો ક્યારેક સમજ પૂર્વક આચરેલી પ્રવૃત્તિ આનંદનું અજવાળું ફેલાવે છે
અશાંત મનને કોઈ એક વસ્તુ થી સંતોષ નથી મળતો અને ત્યારે તેને ભરવા આપણે નકામી ચીજો ભેગી કરવા માં પરોવાઈ જઈએ છીએ અને અને એ સંગ્રહખોરી જાતને સ્વયંમથી વધુ દુર ધકેલે છે
ક્યારેક આજ ખાલીપો આપણ ને સત્ય અને સ્વયંમ ની ખોજ સુધી પણ લઇ જાય છે
જીવનને સહેજ અલગ દૃષ્ટિકોણ થી જોવામાં આવે તો જીવન બદલાઈ જાય છે
જ્યારે તમારી પાસે કોઈ ના હોય ત્યારે વિચારી લો તમારી પાસે કિંમતી એવો સમય હાથ લાગ્યો છે બસ તેનો સદુપયોય કરવાને કમર કસો આપોઆપ સર્જનતા વધતી જશે !!
“નિજાનંદ માં મસ્ત બનો તો સ્વયં જેવો સાથી નથી
ગગન ને ઉન્નત રહેવા કોઈ આઘાર ની જરૂર નથી
સરિતા વહેતી જો અટકે સાગરમાં એ સમાતી નથી. ”
રેખા વિનોદ પટેલ
ડેલાવર( યુ એસ એ )
એક પીંછી અને થોડાં રંગ
જો લઇ કાગળ પૂર્યા રંગ
આભ મેં ચીતર્યું નીલે રંગ
એ મહી વાદળાં ઘોળે રંગ
ડોલતા ઝાડવાં લીલે રંગ
દૂર સૂર્ય પ્રકાશે પીળે રંગ
ઊડતા પંખ બે સંગે સંગ
તે વળી દુર થી કાળે રંગ
કેમ ચિત્રર માં મુકું જંત
હાથ ઘ્રુજે સહુ છુટે રંગ
રેખા પટેલ ( સખી )
જંત – જીવ
આ ડીસેમ્બર મહિનાની કાળજું કંપાવતી ટાઢ ,
ઠંડીની અસર શું આ બંધ મકાનોવાળાને પણ આટલી બધી નડતી હશે?
સવારના પ્હોરથી રસ્તા સુમસાન,આખો દિવસ મજૂરી માટે હું અહીંતહીં ભટક્યો પણ કોઈ કામ ના મળ્યું. સાંજ પડતા સુધીમાં તો પેટની આગે મગજને ગરમી આપવા માંડી, છેવટે બેચાર જગ્યાએ હાથ લાંબો કરી જોયો ,તોય કઈ દિવસ ના ફળ્યો!કોકવાર તો થઇ આવતું ક્યાંક ભીખ માગીને પેટ ની ખાડો પૂરી દઉં આવા આખા શરીર વાળાને ભીખ પણ કોણ આપે?
દિવસ પૂરો થવા આવ્યો કંઈક પ્રકાશ કંઈક અંઘકાર એ બેની મેળવણી માં આ ખાલી પેટ અને એમાય ઓછું હોય તેમ ઉમેરાતી કાતિલ ઠંડી ભલ ભલાને પછાડી નાખે .કોઈ પોતાનું કહી સકાય તેવું અંગત હોય તો તેની જોડે આ એકલતા પણ વહેચી લેત હૈયાની ભૂખ તો ભાંગત.પણ આ આગળ ધરાર નહિ પાછળ ઉલાર નહિ જેવા જુના ડામચિયા ને કોણ હાથ આપે ..
શહેરની બહાર આવેલા એક જુના જીર્ણ મંદિરની પાછળ ની નાનકડી સાંકડી ગલીમાં મારો આવાસ હતો આજુ બાજુ ઠંડીમાં ઠુંઠા થયેલા ઝાડ ઉપર બેચાર લટકતા ખખડતાં પાનાં મારી લાચારી ઉપર હસતા અને નરી ભયાનકતા ઉભી કરતા હતા
જ્યારથી ગામડે એકના એક ખોળિયે આગ લાગી અને એકલપંડ હું શહેરમાં આવ્યો ત્યારથી રોજ આજ મોકાણ છે. ક્યારેક ભરેલા પેટે,ક્યારેક ખાલી પેટે હું ,મારી ગોદડી,એક માટલું અને જૂના મંદિર પાછળ સાંકડી ગલીમાં આશરો લેતા અહી સવાર સાંજ એક ઘરડાં પુજારી બે ચાર જીંદગી ને ઠેબે ચડેલા વૃધ્ધો અને પ્રસાદ ની લાલચે આજુ બાજુ નાં છોકરાં આવી જતા …
ટાઢથી બચવા વ્હેલો આવી ગોદડી પાથરી ભૂખ્યા પેટે લંબાવ્યું અને દુઃખી બની આગળ રહેતા ઉપરવાળાને બે ચાર ચોપડાવી દીધી …”તને તો માથે છત છે અને સવાર સાંજ તૈયાર ખાવાનું પ્રસાદના નામે મળી જાય છે! તું શું કામ મારું વિચારે??”
સ્હેજ આંખ મીંચાવા આવી ત્યાંતો કડકડતી ઠંડીમાં ગરમાવાનો અહેસાસ થયો લાગ્યું કો’ક જોડે આવી ભરાણું. કોણ ભરાણું. મેં બૂમ પાડી…એક સહેમી ગયેલો નાજુક અવાજ સંભળાયો…’’આજની રાત અહી સૂવા દયો બહુ ટાઢ છે અને બહુ થાકી છું ક્યા જાઉં?’’-
હું પણ કઈ ના બોલ્યો! મેં મનોમન ઉપરવાળા નો આભાર માન્યો ! લે..બહુ જલ્દી મારું સાંભર્યું તે તો! હવે એક નહિ તો બીજી ભૂખ તો વહેલી મોડી ભાંગશે !!!!
કદાચ તારી નજીક રહું છે એટલે જ ને ?
રેખા પટેલ
ડેલાવર ( યુ એસ એ ) 10/26/13
મારી કવિતા …
વહેતા શબ્દોમાં પ્રીતની કવિતા
જઈ હૈયા માહી નીતરી કવિતા
મને ઓગાળી જુવો બની કવિતા
લખાઈ ગીતોમાં વિચરી કવિતા
રેખા પટેલ
कुछ् ना कहेना चुप रहेना ये भी एक इम्तिहान है
आखो में नमी हँसी लबो पर ये एक इम्तिहान है
दिल में उठते गुबारे और आहे भरना क़यामत है
रहकर जिंदा हरपल मरना ये एक इम्तिहान है
जाकर भरी महेफिल में खुद तनहा रहेना आदत है
खिले रंग छोड़,सूखे फूल चुमना एक इम्तिहान है
दिन भर सोचना रातो को जागना वो फितरत है
छोड़कर चिलमन आप जलना एक इम्तिहान है
उसपे मर मिटने की यारों जो अगर इजाजत है
उनके कंधो पर चड़कर जाना एक इम्तिहान है
रेखा पटेल 10/23/13
लो आ गईं चादनी रात मेरा मन हरने,
चाँदनीमें घुला आसमान लगा निखरने .
मुसकाई धरती, वो भी लगी चमकने ,
उतरा चाँद आज मेरे मन में घर करने .
मेरा खिला घ्वालसा मन लगा विहरने .
सब कुछ श्वेत सुन्दर जैसे जादू-टोना ….
लगी झरनेसे लो अब चादी झर झरने
हुए बेताब चाँद से देखो चकोरी मिलने
यमुना तट पर कान पुकारे रास रचाने
हुए बेताब राघा के पायल साज सजाने
मुग्ध हुई ईन चारो दिशा लगीं सवरने
जग का सुन्दर लगे कोना-कोना ….
रेखा ( सखी )
शरद पूर्णिमा से हेमंत ऋतु की शुरुआत होती है. आसो मास के शुक्ल पक्ष के पूर्णिमा को शरद पूर्णिमा कहते हैं इसे रास पूर्णिमा भी कहते हैं .
इस दिन चांद अपनी सोलह कलाओं से पूर्ण होता है.
इस दिन चांद की किरणें धरती पर अमृतवर्षा करती हैं. पोहा की खीर बनाकर इसे चांद की रोशनी में रखकर प्रसाद समज कर भोग करते है
इसे रास पूर्णिमा भी कहते हैं क्योंकि इसी दिन श्री कृष्ण ने गोपियों के साथ महारास की शुरूआत की थी.
इस पूर्णिमा पर कहीं कहीं इन्द्र देव और महालक्ष्मी की पूजा आरती भी उतारते हैं. कई जगह ये मान्यता है की लक्ष्मी और इन्द्र देव रात भर घूम कर देखते हैं कि कौन जाग रहा है और जो जागता हो उसे धन प्राप्त होता है ,इसलिए पूजा के बाद जागरण करते है
इस दिन चांद धरती के सबसे नजदीक होता है इसलिए शरीर और मन दोनों को शीतलता देता है. जो स्वास्थ्य के लिए बहोत अच्छा है.
जो भी हो चांद मुझे हर हाल में प्यारा लगता है .
“हेप्पी शरद पूर्णिमा ”
रेखा पटेल
दो घड़ी ढहर जाओ अब भी निशा बाकी है
मेरे पैरो के तले वो अब भी जमी बाकी है
दिल को तसल्ली आहट से मिल जाती है
अब कही दो पल सुकून में जीना बाकी है
मेरे भीतर पलपता पौघा वो तेरी यादे है
महेक प्यार की खुशबू बिखेरना बाकी है
अगर तुम आओ तो थोड़ी देर ठहरना है
इन बुझती शमा में अब भी तेल बाकी है
मरके में मंज़िल को पा जाऊँगा मालूम है
कब्र तक देना हाथ अब भी जुनूँ बाकी है
ईन गीतों गज़लों में महोबत कहा मिलती है
वो तो इक सैलाब है डूबना अभी बाकी है
रेखा ( सखी )10/15/13
વિનોદીની.. 