RSS

Monthly Archives: April 2015

માણસાઈને કોઈ સીમાડા નાં હોય ….

Displaying FullSizeRender.jpg

માણસાઈને કોઈ  સીમાડા નાં હોય …..

વ્હાલા પપ્પા .

કોણ જાણે આજે તમે મને બહુ યાદ આવી ગયા.કારણકે અમે નાના હતાં ત્યારથી  તમે અમને બીજાઓને મદદ કરવાનું શીખવતા આવ્યા હતા. તમે કહેતા હતા કે આજે આપણે કોઈને મદદ કરીશું તો કોઈ આપણને કાલે જરૂર હશે તો આવીને મદદ માટે ઉભું રહેશે.પછી આગળ તમે કહેતા કે બેટા,””આ પ્રકૃતિનો નિયમ છે એક હાથ લે તો એક હાથ દે.”

પપ્પા,તમે જાણો છો?આપણે બધા સાંજે પરવારીને આપણા વરંડામાં સાથે બેસતા હતા અને આડૉસી પાડોસીમાંથી કોઇને કોઇ આપણી સાથે બેસવાં આવી જતું હતુ.જ્યારે અહીયાં અમેરિકામાં સામાન્ય રીતે  સાંજ પડતા સહુ પોતપોતાના માળામાં ભરાઈ જાય છે.આખો દિવસ જોબ અને બીજા કામોમાં વ્યસ્ત લોકો સાંજે ઘરના સભ્યો સાથે થોડો બચેલો સમય વિતાવવા ઉતાવળા થતા હોય તે સ્વાભાવિક છે.આ જ કારણોસર આપણા દેશની જેમ લોકો એકબીજા સાથે બહુ હળતા મળતા નથી.સાંજ પડતા બહાર ઓટલે બેસી ટોળાંટપ્પા કરતા નથી.

પણ પપ્પા ! સમરમાં સાંજે થોડો સમય મળી જાય તો ક્યારેક આજુબાજુ રહેતા લોકો સાથે હાય હલ્લોનો સબંધ બંધાઇ છે.

પપ્પા,શરૂ શરૂમાં તો મને અહી બહુ અતડું લાગતું હતુ.મને થતું કે આ બધા જાણી જોઇને મારી સાથે નથી બોલતા.કારણકે હું ઇન્ડિયન છું.તો હું પણ જાણી જોઈ તેમની સાથે એક અંતર રાખતી હતી.હું વિચારતી કે હું ઇન્ડિયન છું તો શું થયું મને પણ મારૂં ઇન્ડીયન હોવાનું અભિમાન છે અને મને કોઈની જરૂર નથી. એ પછી હું પણ મારા કોચલામાં પુરાઈ રહેતી અને તમારી શીખ ભૂલી બધા સાથે માત્ર હાય હલ્લોનો સબંધ રાખતી હતી.ત્યાર બાદ ધીમેધીમે વરસો જતાં  મને સમજાયું કે આ તો અહીનો રીવાજ છે કે કોઈને કારણ વગર ડીસ્ટર્બ નાં કરવા જોઇએ.

પપ્પા,ગઇ કાલે રાત્રે અહી વાવાઝોડાની આગાહી થઇ હતી.પાછળ ડેક ઉપર મુકેલા ખુરશી ટેબલ બધું અંદર લઇ આવવાની ચેતાવણી વારેવારે ટીવી ઉપર આવતી  હતી.જેથી તેમાંની કોઈ વસ્તુ ઉછળીનેને બારી કે બારણાંના કાચ સાથે અથડાઇને બારી બારણાનાં કાચને તોડીને નુકશાન ના કરી શકે.તમારા જમાઈ કામ ઉપરથી બહારગામ ગયા હતા તેથી એ પણ  બીજા દિવસે આવવાના હતા.રાત્રીના આઠ વાગ્યા હતા.હું જાતે બધું સરખું કરવા બહાર ગઈ.

બહાર ડેક ઉપર પડેલી લાકડાની ભારે બેન્ચને ખસેડતા મારી આંગળી તેમાં ફસાઈ ગઈ અને હું ચીસ પાડી ઉઠી ત્યારે, મને લાગ્યું કે મારી આંગળી કપાઈ ગઈ. મારી ચીસ સાંભળી નાનકડી આપણી આઠ વર્ષની રીના દોડતી આવી. પછી કોણ જાણે રીનાને શું સુઝ્યું તે દોડીને બાજુમાં રહેતા જ્હોન અને તેની વાઈફ કેથીને બોલાવી લાવી બંને દોડતા આવી ગયા હતા.મારી આંગળીને પરાણે લાકડાના પક્કડમાંથી છોડાવી આ દરમિયાન જ્હોનની આગળીમાં બેન્ચની એક ખીલી ઘુસી ગઈ હતી તેને પણ લોહી દદડતું હતું પણ બંને પતિપત્ની તેની દરકાર કર્યા વિના મારી આગળી ઉપર બરફ લગાવી મને તાત્કાલિક સારવાર આપવામાં વ્યસ્ત રહ્યા.

જે જહોન અને કેથી સાથે હું ખાસ વાત પણ નહોતી કરતી તે મોડી રાત સુધી પોતાના નાના બાળકોને ઘરે એકલા રાખી મારી સારવાર કરતા રહ્યા.મારી આંગળીનો જે સોઝો ચડ્યો હતો એ  સહેજ ઓછો થતા છેવટે મારા કહેવાથી ઘરે પાછા  વળ્યા.

પપ્પા નવાઈની વાત તો એ હતી કે બીજે દિવસે સવારે કેથી સવારના પહોરમાં ટી પોટમાં અમેરિકન સ્ટાઈલની લીપ્ટન ટીની પડીકી વાળી ચાય સાથે ગરમ કેક બેક કરી મારી માટે લઈને ઘરે આવી.આજે પહેલી વાર મને તમે અને મમ્મી બહુ યાદ આવ્યા અને તેને હગ કરતા મારી આંખોમાં આંસુ આવી ગયા હતા.

પપ્પા કોણ કહે છે માણસાઈ ફક્ત દેશમાં જ છે અહી પરદેશમાં પણ મને દેશનો અનુભવ સતત થતો રહે છે .

મારી આંખો માંથી આંસુ વહેતા હતા ,આ આંસુ દર્દના નહિ પણ પસ્તાવાના હતા કે આટલા સારા માણસો માટે હું કેવું વિચારતી હતી.આજે મને તમારા શબ્દો બહુ યાદ આવતા હતા ” નેહા કોઈ પણ અપેક્ષા વિના બીજાની મદદ કરાવી જોઈએ તેનું મીઠું ફળ આપણી જરૂરિયાતના સમયે ચોક્કસ મળે છે ”

પપ્પા હવે હું આજુબાજુના બધા લોકો સાથે હળી મળીને રહું છું.આ જ કારણે હવે મને લાગે છે હું પણ તેમાની એક છું.હવે હું બહુ ખુશ છું.

હું ગયા વર્ષે ઇન્ડીયા આવી હતી ત્યારે ત્યાંથી તમે મને લઇ આપેલો હેન્ડવર્ક થી સજાવેલો બગલ થેલો અને નાનું પર્સ જે હજુ સુધી મેં વપરાશમાં નહોતા લીધા જે આજે મેં તમારા તરફ થી કેથીને ભેટમાં આપી દીધા,ત્યારે એ લોકોનાં ચહેરા પર જે ખૂશી હતી એ જોઇને મને લાગ્યું કે દરેક માણસનાં હ્રદયમાં એક ભગવાન બીરાજેલો હોય છે.બસ આપણી નજર એ ભગવાન સુધી પહોચવી જરૂરી છે.

પપ્પા,હવે આ પત્ર પૂરો કરૂં છુ.તમારી તબિયતનું ધ્યાન રાખજો અને દવા સમયસર લેતા રહેજો.

                              
– રેખા વિનોદ પટેલ (વિનોદિની)
ડેલાવર (યુએસએ)
 

હુ મૂંઝાતું આ બચપણ જોઈ મારો જીવ બાળુ છુ

હુ મૂંઝાતું આ બચપણ જોઈ મારો જીવ બાળુ છુ
એ કોનુ બાળ છે ને ક્યાંથી આવે,ના હુ જાણુ છુ

ના માથે હાથ કોઇનો ના છે જાજમ કે પાથરણું
નથી મા-બાપનું ત્યાં છત્ર, તેથી આંસુ સારૂ છુ

બધે ઇશ્વર દયાળુ થઇને વર્તે સાંભળ્યું એવું,
દિવસભરનાં ભૂખ્યાનાં પેટને રાતે જમાડું છું

કરેલા કર્મ ભોગવવા પડે છે જિંદગી આખી,
આ ભોળા બાલુડાનો જ્ન્મ તારી ભૂલ માનુ છુ

કદી તારી દયા કેરી નજર આ બાળ પર તું રાખ
હુ પાલનહારના હાથે જ રમતો જોવા ચાહુ છુ

એ નીરાઘારને આશા છે કે સાથે છે ઈશ્વર તું
મળે તેને સહારો તુજ અમીનો એ હું યાચુ છુ

આ બાળકને નાં ચિંતા આજની કે કાલની પરવાં
હું એ આંખોમાં સપનું એક રોપી સૂખ માગું છું
-રેખા પટેલ (વિનોદિની)

 
2 Comments

Posted by on April 22, 2015 in ગઝલ

 

કુદરત :

કેટલાય દિવસ થી ઠંડીને કારણે બંધ રાખેલું ડોર મેં આજે ખોલ્યું ,
અને ખોલતાની સાથેજ થોડું શુષ્ક બનેલું મન પ્રસન્નતા થી ભરાઈ ગયું.
સુગંધ થી મારું મનોમસ્તક તરબતર થઈ ગયું,બહાર બગીચામાં રંગબેરંગી હાઈસીન્થાસ ખિલિ ઉઠયા હતા.

કુદરત પણ કેટલી કમાલ છે ,કઈ પણ બોલ્યા ચાલ્યા વિના કેટકેટલું બદલી નાખે છે,
પ્રકૃતિની અસર માનવ મન ઉપર હંમેશા પડે છે તે વાત સાચી છે.
બાકી મનના ભાવ આમ પળમાં બદલવા થોડા આસાન છે ?

બંધ બારણામાં મુઝાએલું મારું મન રોમરોમ ખીલી ઉઠયું,
અને તેની અસરથી આખું ઘર મહેકી ઉઠયું .
કદાચ તે પણ સાચા હતા કે મારા ઘરની હું જ કુદરત છું.
મારા મૂડ પ્રમાણે આખા ઘરનું વાતાવરણ બદલાઈ જાય છે smile emoticon

રેખા પટેલ (વિનોદિની)

 
 

કવિતા : એક બારી એક ઝરુખો

છે વર્ષો પહેલાની આ વાત સાચી ,હતી એક બારી એક ઝરુખો.
બે વસતા હતા ત્યાં અલ્લડ જીવો ,જ્યાં એક બારી એક ઝરુખો.

ઓચિંતા ફૂટ્યા ઉન્માદ જાણે ફૂટી પતંગિયાને બે સતરંગી પાંખ
સાવ હતા દુનિયાદારી થી બેઉ અજાણ ,એક બારી એક ઝરુખો.

નાં જીભે બોલાય ,ના મનથી સહ્યું જાય,સઘળું આંખોમાં વંચાય.
આંખ ને જીભ વચમાં ચાલે ખેચમતાણ, એક બારી એક ઝરુખો.

દૂરતા ખાસ્સી વચમાં નાં ચહેરે ચહેરા કળાય,બસ પડછાયા જણાય.
છતાય સામસામી સુખ સાનીઘ્યનું મણાય,એક બારી એક ઝરુખો.

જ્યાં તનનું એકત્વ શક્ય નથી સમજાય છે ત્યાં મન થી પેટ ભરાય
પણ ક્યાં કુદરતને પહોચાય,નાં સમજે એક બારી એક ઝરુખો

એક કાળ રાત્રીએ ઘેરાયો કેવો ઝંઝાવાત,સઘળું સુખ તાણી ગયો.
ખોટી પ્રતીક્ષામાં હજુય ઉભા છે, ખાલી એક બારી એક ઝરુખો
-રેખા પટેલ (વિનોદિની)

 

બદલાએલું રુપ

http://www.pratilipi.com/rekha-vinod-patel/badalayelu-rup

આસોપાલવના તોરણો,ઝીણી ઝબુકતી લાઈટો અને લાલ પીળા ચકરડા વાળા મંડપ નીચે ધામધૂમ સાથે લતા નાયકના લગ્ન સુનીલ નાયક સાથે થયા ત્યારે આખું ગામ હિલોળે ચડયું હતું.કારણકે હેતાળ સ્વભાવ ધરાવતી,મળતાવડી અને મીઠા બોલી લતા આખા ગામની માનીતી દીકરી હતી.કોઈનું પણ કામ કરવામાં તે કદી પાછી પાની કરતી નહી.એના આ સૌને મદદરૂપ થાય એવા સ્વભાવથી બધાને તે પોતીકી લાગતી હતી.જાન શહેરમાં થી આવવાવની છે,એ ગામના લોકો જાણતાં હોવાથી ગામનાં બધા લોકો પોતપોતાની જવાબદારી સમજીને કામે લાગી ગયા હતા.સહુ સાથે મળીને સાથે જ્યારે કામ કરે ત્યારે તે એકતા રંગ  જરૂર લાવે છે.શહેરથી આવેલી જાનને પુરતી આગતાસ્વાગતા સાથે આવકારો મળ્યો હતો.લતાની વિદાઇનું દર્દ ગામનાં દરેક માણસની આંખમાં પોતાની દીકરી વિદાય થતી હોય એવી આંસુની ભીનાશ દેખાતી હતી અને ચહેરા ઉપર લતાને સુનીલ જેવો સુંદર વર અને સારૂં ઘર મળ્યાનો આનંદ ચમકતો હતો.

ગામડાના હેતાળ વાતાવરણમાં ઉછેર પામેલી લતાને શહેરમાં જલ્દી ગોઠતું નહોતું,છતાં આ જ મારું ઘર છે એમ સમજી બધા સાથે હળીમળી જવા બનતો પ્રયત્ન કરતી હતી.સુનીલ આમ તો લતા સાથે સ્નેહથી વર્તતો હતો છતા પણ   એક ઉષ્માનો સતત અભાવ દેખાતો હતો.મોટા કાકાના દબાવના કારણે આ લગ્ન શક્ય બન્યા હતા.કારણકે સુનીલનાં પરિવાર ઉપર કાકાનું બહુ અહેસાન હતું.

સુનીલ એન્જીનીયર થયેલો શહેરી યુવાન હતો.જ્યારે લતા પાસેના ગામમાં જઈ બીએ ભણેલી સામાન્ય યુવતી હતી.ભણતર અને ગણતરથી સામાન્ય જીવનમાં કદાચ બહુ ફેર નાં પડતો હોય,પણ વિચાર શક્તિ,વાણી વર્તન અને રીતભાત બધામાં અવશ્ય ફેર પડી જતો હોય છે.તેમાય ભણતર સાથે ટેકનોલોજી ભળી હોય ત્યારે સોનામાં સુગંધ ભળી જતી હોય છે.

સુનીલને આધુનિક સ્માર્ટ ફોન અને કોમ્પ્યુટર નો બહુ શોખ હતો.જ્યારે લતા આ  બધાથી ઇલેકટ્રોનિક ઉપકરણૉથી તદ્દન અજાણ હતી.કારણકે સામાન્ય પરિવાર અને નાના ગામમાંથી આવતી લતાને વેબ જગતનું કોઈ ખાસ જ્ઞાન નહોતું.

લગ્નના અઠવાડિયા પછી માતાના કહેવાથી સુનીલ લતાને મિત્રની બર્થડે પાર્ટીમાં સાથે લઇ ગયો.ત્યાં એકત્ર થયેલા મોર્ડન યુવાન યુવતીઓમાં લતા સાવ ભિન્ન દેખાઈ આવતી હતી.લતા પહેરવેશથી લઇ બોલચાલ સાવ અલગ પડતી હતી.છતાં સ્વભાવની મીઠાસના કારણે લતા બધાની વચમાં જાતે જ ગોઠવાઈ ગઈ હતી.છતાં પણ સુનીલને આ બાબતનો સંકોચ હતો જે તેના મ્હો ઉપર ચોખ્ખો દેખાઈ આવતો હતો.

“સુનીલ યાર આજે તારો મુડ બરાબર નથી લાગતો, નવા પરણેલા આવા ડરી  જતા હોય તો યાર આપણે કુંવારા સારા.” સુનીલની હાલત જોઇને તેનો એક મિત્ર તેની મજાક કરી રહ્યો હતો.
“નાં યાર બસ માથું ભારે છે,બાકી બધું બરાબર છે.” સુનીલે જવાબ વાળ્યો
“કે પછી ગામડાની અલકમલક વાતો કરી ભાભી સુવા નથી દેતા” યુવતીઓના ટોળા વચ્ચે ઘેરાએલી લતા સામે જોઈ પેલા મિત્રએ આંખ મિચકારી

સુનીલને  માટે આ વાત જરા વધારે વાગી ગઈ, ઘણીવાર બનતું હોય છે કે સાવ સામાન્ય લાગતી વાત જેને અણગમો હોય એને અનુલક્ષીને હોય તો એ કાંટાની જેમ ખુંપી જતી હોય છે.સુનીલને આ ગામડાની વાત અપમાનજનક લાગી ગઈ.એ ઘટનાં બન્યા પછી તેણે લતાને વ્યવહારિક પ્રસંગો સિવાય બહાર લઇ જવાનું ટાળવા લાગ્યો.

લતા આ વાત બરાબર સમજતી હતી છતાં પોતાની સ્થિતિથી તે અજાણ નહોતી આથી તે પણ ઘરને વહાલું કરી બધા સાથે સ્નેહથી જીવતી હતી.સુનીલ સાંજે ઘરે આવી હંમેશા કોમ્પ્યુટરમાં માથું ખોસી બેસી જતો.ક્યારેક લતા કઈ  પૂછે તો જવાબમાં હમેશા કહેતો કે તે ઓફિસનું કામ ઘરે લઈને આવે છે જેથી ઘરે સમય વધુ ફાળવી શકાય.પરંતુ આ વાતમાં કેટલું સત્ય હતું તે માત્ર સુનીલ જ જાણતો હતો.

શહેરી વાતાવરણમાં ઉછરેલા સુનીલને લાગતું હતું કે લત્તા બુદ્ધિના લેવલમાં પોતાનાથી ઉતરતી છે તો તેની સાથે એના લેવલની કોઈ જાતની ચર્ચા વિચારણાને અવકાશ નથી. બસ આ સમજી તે કોમ્યુટરમાં સોશિયલ સાઇટની આભાસી મૈત્રીની દુનિયામાં મિત્રો બનાવી તેમાં ખુપી જતો.અહી ચહેરા ઉપર ચહેરા ગોઠએલા હોય છે.એમાનાં અમુક લોકો ખરેખર મિત્રતાને લાયક હોય છે તો કેટલાક આભાસી મૃગજળ જેવાહોય છે. આવી અજીબો ગરીબ દુનિયામાં એક પાત્ર બની સુનીલ આ દુનિયામાં ખોવાઈ ગયો.

અહી નવાં નવા  દોસ્તો સાથેની મૈત્રી દરમિયાનાં એમાની એક  કેતકી સાથે તેની દોસ્તી વધતી ગઇ.કેતકી એક સરકારી ઓફિસમાં એકાઉન્ટ ડીપાર્ટમેન્ટમાં જોબ કરતી.હજુ સુધી અપરણિત રહેલી કેતકી રોજ સાંજે કામથી પરવારી ઓનલાઈન આવી જતી.સુનીલ ઓળખાણ થતા શરૂવાતમાં કેમ છો ,મઝામાંથી વધીને વાતોનો દોર હવે કલાકો સુધી લંબાયો હતો.

સુનીલને કેતકી સાથે વાતો કરતા લાગતું કે તેની અપેક્ષા મુજબની આ સ્ત્રી છે. એક મિત્રથી વધુ લાગતી કેતકીને મેળવીને તે ખુશ હતો.હવે તેને જીંદગીમાં ખાસ કોઈ ફરિયાદ નહોતી રહી.આ તરફ ઘર અને તેને સાચવવાનું કામ લતા પ્રેમથી કરતી હતી.માટે સુનીલને ધર માટેની ચિંતા નહોતી રહી.જ્યારે કૌટુંબિક પ્રસંગોમાં બહાર જવાનું થયું તો લતા સામે ખાસ વાધો નહોતો.પરંતુ અફસોસ ત્યારે થતો કે જ્યારે મિત્રો સાથે બહાર જવાનું થતું ત્યારે કોઈને કોઈ બહાનું બતાવીને સુનીલ એકલું જવાનું પસંદ કરતો હતો.

કેતકી જાણતી હતી કે સુનીલના લગ્ન થઈ ગયા છે,અને તે એની પત્નીથી ખુશ નથી.સ્ત્રીની છઠી ઇન્દ્રીય પુરુષને ઑળખવામાં મોટે ભાગે થાપ ખાતી નથી.કેતકી જાણતી હતી.આ જ કારણસર સુનીલ તેની હોશિયારી અને ચપળતાના બે મોઢે વખાણ કરતો હતો,અને બસ આજ વાત કેતકીને સુનીલ તરફ વધુ આકર્ષતી હતી.ગમે તેવી હોશિયાર અને ચાલાક સ્ત્રી હોય એવું ઇચ્છતી હોય અને મનમાં કોઇ ને કોઇ ખૂણે અવી અપેક્ષા હોય છે કે કોઇ એની તરફ સતત ધ્યાન આપે.અની સંભાળ લે,એને હુંફ આપે, એની પાછળ ઘેલું થાયં અને એની લાગણીને સમજે.સુનીલનાં પોતાનાં પ્રત્યેનાં ભાવ કેતકી આ બધુ અનૂભવતી હતી.

સમય જતા બંનેએ એકબીજાને મળવાની પણ વ્યવસ્થા કરી લીધી ,એક કોફી હાઉસમાં તેમની પહેલી મુલાકાત ગોઠવાઈ.
“હાય કેતકી કેમ છે તું ? ‘
“હાય સુનીલ “કહીને કેતકી મીઠું હસી
પછી આડી અવળી વાતો ચાલી।
“સુનીલ તું ખુશ તો છે ને મને પહેલી વખત મળીને”?
“હા….,કેતકી સાચે તું મારી કલ્પના કરતા પણ બધું સુંદર અને સ્માર્ટ છે , હું કમનશીબ છું કે તું મને મોડી મળી.કાશ !! એક વર્ષ પહેલા તું મને મળી હોત તો આજે આપણી લાઈફ કઈક અલગ હોત.” કહીને સુનીલ અફસોસ વ્યક્ત કરવા લાગ્યો
સુનીલની આ વાતનું દુખ  કેતકીને  સ્પર્શી ગયું,અને સુનીલનાં હાથ ઉપર હાથ મૂકી બોલી
“સુનીલ આમ નિરાશ નહી થવાનું અને હજુ તારે આખી જિંદગી વ્યતીત કરવાની છે,અને હું તો તારી સાથેજ છું ને!”
કેતકીને સુનીલને પોતાનો કરી લેવાની આશા જન્મી.હવે સમય મળે જરૂર મળીશું નાં વાયદો આપીને બંને છુટા પડયા.

બસ પછી આ પહેલી મુલાકાત પછી,મુલાકાતોનો સિલસિલો આગળ વધતો ચાલ્યો.એકલી રહેતી કેતકી વધુને વધુએ સમય સુનીલ સાથે વ્યતીત કરવા મોડે સુધી જાગીને તેની સાથે અવનવા ટોપિક ઉપર ચેટીંગ કરતી રહેતી.આ બધામાં તેઓ ભૂલી જતા કે લતા નામનો ત્રિકોણનો ત્રીજો ખૂણો એકલો ચુપચાપ ખાલી સુવાનો ડોળ કરી સુનીલના બીસ્તરના છેવાડે તેની રાહ જોતો આડો પડયો છે.

સુનીલ હવે કેતાકીમય બનતો જતો હતો અને ઘીમેઘીમે લતા તરફ તેનો ઉપેક્ષા ભાવ વધતો જતો હતો ,. શરુવાતમાં લતા તેના સ્વભાવની મીઠાસને અનુશરી આ બધું ચુપચાપ સહન કરતી હતી પરતું હવે તેની સહનશક્તિની હદ આવી ગઈ હતી ,તે સમજી ગઈ કે તેની ચુપ્પીને સુનીલ તેની કમજોરી સમજી રહ્યો છે , ગામડામાં રહેલી છતાં બીએ પાસ કરેલી લતાની સુઝબુઝ સહેરની ટાપટીપ કરીને બીજાને આકર્ષતી યુવતીઓ કરતા વઘુ પ્રમાણમાં હતી

ત્યાર બાદ લતાંએ મનોમન નક્કી કરી લીધું”બસ હવે બહુ થયું,માં કહેતી હતી કે આ જગતમાં હવે ભલમનસાઈનો જમાનો રહ્યો નથી.અહી માગ્યા વિના માં પણ પીરસતી નથી તો પોતાના હક માટે હવે સ્ત્રીઓ એ જાતે લડતા શીખવું જોઈએ.”

લતાએ આ માટે સહુ પ્રથમ તો તેના સાસુ મધુબેનને પોતાના વિશ્વાસ માં લીધા.એને સુનીલના પોતાના તરફના ઓરમાયા વર્તનની વાત કરી અને આ માટે તેણે પોતાના દેશી પહેરવેશ અને વેશભૂષા ને કારણભૂત ગણી વધુ મોર્ડન થવા માટે મધુબેનની પરવાનગી લીધી.આ તરફ મધુબેન દીકરાની પસંદ ના પસંદ બધુ જાણતા હોવાથી મધુબેન સમજી ગયા હતા કે  લતા શહેરી નથી,તો તો અભણ પણ નથી.તે હોશિયાર યુવતી છે બસ તેને થોડી ટ્રેનીગની જરૂર છે.નવા જમાના પ્રમાણે ઘડાવાની જરૂર છે. આથી તેમણે પણ વહુને દીકરાની મનગમતી લાડી થવા મદદ કરવા માટે ખુશીથી હા કહી. સાથે જરુર્રી ખર્ચ માટે તેમણે પોતાની બચતમાંથી દસ હજાર રૂપિયા કાઢી લતાના હાથમાં આપી દીધા .

આ જ શહેરમાં રહેતી લતાની ભાભીના બહેનની મદદથી લતા સારા બ્યુટી પાર્લરમાં ગઈ .ત્યાં થોડી બ્યુટી ટ્રીટમેનન્ટ કરાવીને પોતાની જાતને વધુ સ્વચ્છ અને સુઘડ બનાવી દીધી.
લતાએ તેના લાબા વાળાને થોડા ટુંકા લેયર્સમાં કપાવી નાખ્યા.હવે રૂપાળી નમણી લતા હવે વધુ આકર્ષક દેખાતી હતી.મધુબેનની રજામંદીથી બજારમાં મળતા નવી ડિઝાઈનના ચાર જોડ સલવાર કમીજ ખરીદી લાવી.આટલાથી નાં અટકતા ભાભીના બહેનની મદદથી ત્રણ મહિનાનો કોપ્યુટરનો બેઝીક કોર્સ કરી લીધો.હવે તે વેબ જગતમાં ઘણું જાણતી થઈ ગઈ હતી.શોખ અને ધગશ લતાને બહું જલદી આગળ વધવામાં પ્રોત્સાહીત કરતાં હતા.

સુનીલના ઘરે આવતા પહેલા લતા પહેલા જેવી સીધી સાદી બની જતી છતાં પણ સુનીલ તેની પોતાના બાહ્ય દેખાવમાં ખાસ્સો ફેરફાર અનુભવતો હતો હવે તે લતા સાથે થોડો કુણો પડતો જતો હતો .

હવે લતાએ ફેસબુક ઉપર એક અલગ નામથી એકાઉન્ટ ખોલી નાખ્યું.પોતાની પ્રોફાઈલમાં બહુ થોડો ચહેરો દેખાય તેવી રીતે પોતાનું આકર્ષક પીક ગોઠવી દીધું.સુનીલ આકર્ષાય તેવી જ પ્રોફાઈલ લતાએ એક જાળની જેમ બીછાવી હતી.સુનીલનાં બેચાર કોમનફ્રેન્ડને પોતાના ફ્રેન્ડલીસ્ટ એડ કરી ત્યાર બાદ સુનીલને એડ કર્યો.ત્યાર બાદ ધીરે ધીરે લતાએ સુનીલને પોતાની તરફ આકર્ષવા માંડ્યો.લતાની સાથે વાતોમાં લપેટાઈ હવે સુનીલ કેતકીથી દુર થતો ગયો અને સમય મળતા ઓફીસમાથી જ લતા સાથે ચેટ કરતો હતો. વાતો વાતોમાં સુનીલ હવે લતા તરફ ખેચાતો જતો હતો અને આ ખેચાણ વધુ તીવ્ર થતા છેવટે સુનીલે લતાને મળવા માટેની ઈચ્છા વ્યક્ત કરી.થોડી આનાકાની પછી નજીકના કોફી હાઉસમાં બંને એ મળવાનું નક્કી કર્યું.

એ દિવસે લતા જરા વધારે સુંદર રીતે તૈયાર થઇ હતી.તેના કપાવેલા વાળને વ્યવસ્થિત રીતે સેટ કરેલા હતા,ગુલાબી લીપ ગ્લોઝથી હોઠ ચમકતા હતા,તેણે કાજળ કરેલી આંખો ઉપર ડાર્ક ગોગલ્સ ચડાવ્યા હતા.નક્કી કરેલી જગ્યા ઉપર લતા અવળા મ્હોએ સુનીલની રાહ જોતી બેઠી હતી.થોડીવારમાં સુનીલ ત્યાં આવી પહોચ્યો

“હલ્લી મિસ સુનીતા ” સુનીલે હસ્તધૂન માટે હાથ લાંબો કર્યો .લતાએ આંખો ઉપરથી ચશ્માં માથે ચડાવી સામે હલ્લો માટે હાથ લાંબો કરી સુનીલને આપ્યો.

લતાંએ જેવા ચશ્માં ઉંચા કરીને હાથ લંબાવ્યો ત્યારે સુનીલનો હાથ હવામાં અધ્ધર રહી ગયો તેના ગળામાંથી એક દબએલી ચીસ નીકળી આવી ” લતા તું ?”

“હા સુનીલ હું ” તમારા સાથ માટે હું આજે અહી સુધી ચાલી આવી છું.તો હવે શું મારો હાથ નહી થામો?” હસતા તેના મીઠા ચીર પરિચિત અવાજે તે બોલી ઉઠી
“લતા,તારૂં આ બદલાયેલું રૂપ મને અચંબામાં નાખી દે તેવું છે.ક્યારે આ બધું શીખી આવી એ તો જણાવ.” લતાનો હાથ પકડી સુનીલ બોલ્યો .

“સુનીલ લગ્નના થોડાજ સમયમાં હું સમજી ગઈ હતી કે તમારા મારા વચ્ચે આ એક ફેશન અને ટેકનોલોજીનું અંતર નડે છે.જે તમને મારી નજીક આવતા રોકે છે.તેથી સુખી લગ્નજીવન માટે આટલું કરવા મેં કમર કસી.કારણકે હું તમને ખોવા નહોતી માગતી અને પરાણે પકડી રાખવા પણ નહોતી માગતી.” લતા બોલી

હા….,લતા મને માફ કરી દે.દબાણમાં થયેલા લગ્નને મનથી અપનાવતા મને સમય લાગ્યો.તેમાય તું ગામડામાં ઉછરેલી અને હું અહી શહેરમાં મોટો થયો છુ,તો આટલી ખાઈ રહી ગઈ હતી,પણ તારા આ બદલાવ અને પુરતા પ્રયત્નથી આપણી વચ્ચેની ખાઈ જોતજોતામાં પુરાઈ ગઈ છે.બસ હવે સાથે મળી અહી એક ઉપવન બનાવી દઈએ અને એક નાનકડું ફૂલ ખીલવી દઈએ”સુનીલ આવેગમાં જાહેરમાં પણ લતાને કમર ફરતે હાથ વિટાળી નજીક ખેચી લીધી.
કેફેની દીવાલોમાં ફીટ કરાએલા સ્પીકર માંથી ગીત રેલાતું હતું
“સજના હૈ મુઝે સજના કે લિયે ,જરા ઉલઝી લટે સવાર લુ , હર અંગ કે રંગ નિખાર લુ। …કી સજના હૈ મુજે “
આજ લતાની આગવી સુઝબુઝ અને એની આવડતે એના વેરાન થતા ઉપવનને મઘમઘતા બાગમાં ફેરવી નાખ્યો.

-રેખા વીનોદ પટેલ (વિનોદિની)
ડેલાવર( યુએસે

 

હવે એ આશા પણ ભેળસેળ વારી મળે છે તો સપના તાજા રહેવાને બદલે વધુ મુરઝાઈ જાય છે

અરે કોઈ સ્વપના લઈ લ્યો કોઈ સ્વપના લઈ લ્યો !!!!!
લો આવી ગયો સપનાનો સોદાગર …

આ રાત્રે આવતો હોય તોય સારું ,આ સવારના પહોરમાં આવે છે તો એ સપના લઈને શું કરું ?
સવારમાં લીધેલા સપના રાત સુધી ક્યા તાજા રહે છે ?

અને હમણા થી તો રાત્રે ઊંઘ પણ બહુ મોડી આવે છે,ત્યાં સુધી ઓલ્યા વાસી થઈ જાય છે.
ઓલો સોદાગર તો કહેતો હતો કે બહેન ઉપર થોડું આશાનું પાણી છાંટી રાખજો તાજા રહેશે ,
હવે એ આશા પણ ભેળસેળ વારી મળે છે તો સપના તાજા રહેવાને બદલે વધુ મુરઝાઈ જાય છે.

પહેલા સારું હતું કે સપના સવારમાં જોવા મળતા અને પુરા પણ થતા હતા ,
હવે સમયનું ચક્ર ફેરવાઈ ગયું અને સવારના સપના જોવાનો સમય નથી અને સાચા પણ નથી પડતા.
આ મુઓ હવે થી રાતના આવે તો સારું , થોડાક ખરીદી લઉં

રેખા પટેલ (વિનોદિની)

 
1 Comment

Posted by on April 6, 2015 in અછાંદસ

 

આત્માની ઓળખ

IMG_0251

હેપ્પી ઈસ્ટર સન્ડે”   આત્માનું વિસર્જન અને સર્જન

આ દિવસે ખ્રિસ્તીઓ ભગવાન ઈસુના પુનરુત્થાનની (મૃત્યુ બાદ ફરીથી સજીવન થવું) ઉજવણી કરે છે. તેઓ માને છે કે ભગવાન ઈશુ મૃત્યુ પામ્યાના ત્રણ દિવસ પછી પુર્નિજવિ ત થયા.

દરેક આત્મા એક શરીરનાં ત્યાગ કર્યા બાદ તે બીજું શરીર શોધી લે છે. દરેક નવા જીવન સાથે આત્માને એક નવી ઓળખ મળતી હોય છે. ઈશ્વરે આપણને આ જીવન બક્ષ્યું છે તો સહુ પ્રથમ આપણી અંદરના આત્માને ઓળખવાનું કાર્ય કરવું જોઇયે. ત્યાર બાદ દુનિયાને ઓળખીશું તો બધી ઓળખ સહેલી થઇ રહેશે.

હિન્દુ માન્યતા પ્રમાણે જન્મથી દરેક વ્યક્તિ સદગુણી છે કારણ દરેક આત્મા નું સર્જન ઈશ્વરે કર્યું છે આથી જન્મથી આપણે બધા દિવ્ય પવિત્ર જીવો છીએ ,માત્ર કર્મો આપણને સદગતી કે અધોગતિ સુધી દોરી જાય છે .

આવો પવિત્ર આત્મા હંમેશા આપણી અંદર હાજર છે. માત્ર તેની ઉપર આપણી આજુબાજુની પરિસ્થિતિઓ દ્વારા ચડેલું વાસ્તવિક અવાસ્તવિકતા ઓનું આવરણ રહેલું હોય છે. એને દુર કરવાથી આપણી અંદરનો આત્મા સ્વયં પ્રકાશી ઊઠે છે. ત્યાર બાદ આત્માના આ સાચા સ્વરૂપને બહાર ક્યાંય શોધવાની આવશ્યકતા નથી રહેતી.

સુખ દુઃખની આ આળપંપાળ દેહને છે આત્માને નહી .આત્માને કોઈ સુખ દુઃખ નથી.છતાં આપણે  કહેતા હોઈએ છીએ કે મારા મનને સુખ નો અનુભવ થયો, કે અમુક વાત થી આત્મા દુભાયો. આત્મા શરીર થી પર નથી પરતું જો શરીરની મોહમાયા ને આત્મા સુધી પહોચતા રોકી શકીએ તોજ સાચા અર્થમાં આત્માને ઓળખાવો સહેલો થઈ પડશે.

પ્રથમ આપણા આત્માની ઓળખ થાય તોજ તે પછીના બીજા પગલે આસપાસના અનંત આત્માઓ સુધી પહોચવું શક્ય બને છે. આજ કારણે યોગી મુનીઓ પહેલા પોતે ઘ્યાનસ્થ બની તેમના આત્માને ઓળખે છે ત્યાર બાદ પ્રાપ્ત થયેલું જ્ઞાન બીજાઓ સુધી પહોચાડી સકે છે

ઈશ્વરે આપણને એટલા માટે બનાવ્યાં છે કે આપણે દુનિયાની અંદર ઈશ્વરને શોધીએ, તેને ઓળખીએ, પ્રેમ કરીએ ,સાથે સાથે સર્વત્ર પ્રેમની લ્હાણી કરીએ . આમ કરીને સ્વર્ગનું સુખ પ્રાપ્ત કરી અનંત સુખના સહભાગી બનીએ.   જય હો…

રેખા પટેલ (વિનોદિની)
https://vinodini13.wordpress.com

 

Tags:

સબંઘોને પેલેપાર.

Displaying IMG_20150404_152403.jpg
મિલન બેટા! કેટલી વાર છે તને? જરા ઉતાવળ કર….,બે કલાક પછી તારે એરપોર્ટ જવા નીકળવાનું છે અને તું હજુ સુધી તૈયાર નથી થયો, હે ભગવાન!શું થાશે મારા દિકરાનુ?”મીતા બહેને દાદર પાસે ઉભા રહીને મિલનને બુમ પાડી. બસ બે મિનીટ મોમ,ત્યા જ ઉભી રહે,હું આવું છું.” કહેતો મિલન બબ્બે દાદરા ઉતરતો નીચે આવીને મીતાબેનને વળગી પડ્યો , “અરે છોડ મને, સાવ પાગલ છે હવે બાવીસ વર્ષનો થયો તોયે સાવ બાળકની જેમ આવી રીતે માને વળગી જવાય” પણ મીતાબેનની વાત સાભળે તો મિલન નહી!!! મિલન મીતાબેનને પોતાના કસરતી હાથોમાં ઉઠાવી ગોળગોળ ફેરવવા લાગ્યો.મીતાબહેન મિલનના મમ્મી કરતા એની મોટી બહેન જેવા વધુ લાગતા હતાં.એકદમ દેખાવડા પાતળી દેહલતા ઘરાવતા ઘનીક પરિવારના મીતાબેન માંડ પાત્રીસ ચાલીસનાં લાગતા હતા “છોડ મને બેટા હવે બસ કર!” કહેતા મીતાબહેન આંખમાં ભરાઈ આવેલા પાણીને લૂછતાં બોલ્યા,”બેટા….,તારા વગર મારા દસ મહિના વિના કેમ જશે?તું તો લંડન તારા કામમા બીઝી રહીશ અને અહી તારા ડેડી એના કામમાં બિઝી હોય તો આ તારી મોમ એકલી પડી જશે” “અરે મારી ભાગ્યવાન, તને એકલી નહિ પાડવા દઉં ,તારો દીકરો પાછો નહિ આવે ત્યાં સુધી તને હેરાન કરવા માટે હું મિલન બની જઈશ” કહી કેતનભાઈ પાસે આવીને મીતા બહેનને ફરી ઉચકીને ફેરવવા લાગ્યા !! અને બોલ્યા “બસ ખુશ હવે ” “શું તમે પણ બેઉ બાપ દીકરો.”કહી મીતાબેન એક મુગ્ધાની જેમ શરમાઈ ગયા ….. બાપ દિકરાની મીતાબેન સાથે આ રોજની મસ્તી મજાક હતી,પરતું આજે મીતાબહેન દુખી હતા.કારણકે તેમનો વહાલો દીકરો દસ મહિના માટે તેમની નવી લોન્ચ થતી વિદેશી ઓટોમોબાઈલ કંપનીની ટ્રેનીંગ માટે દસ મહિના ઘરથી દુર લંડન જતો હતો.

“મીતા,સાંભળ!આપણી પાસે બે ભારતીય બ્રાન્ડની મોટરકારના શો રૂમ છે. હવે આપણે જે નવી ફોરેનની મોટરકાર માટેના શો રૂમ શરૂ કરી રહ્યા છીએ ઓટોમોબાઈલ્સ વર્કશોપ અને ટ્રેઇનીંગ માટે તેમનું પ્લાનિંગ બહુ પરફેક્શન માગે માટે તેમની સર્વિસની ટ્રેનીંગ વિષે જાણવું શીખવું જરૂરી છે. કોઇ બહારના માણસ કરતા આપણા ધરના માણસને જાણકારી હોવી જરૂરી સમજુ છુ.માટે આ બધી માહિતી માટે ,શોરૂમની ડીઝાઈન પ્લાનિંગ અને વર્કશોપની પૂરી ડીટેઇલ માટે આપણા મિલનને ઇંગ્લેન્ડ જવું જરૂરી છે.”

“બસ બસ કરો હું બધુજ સમજી ગઈ છું હવે ,તમે બાપ દીકરો મને સમજાવવાના બધા જ પ્લાન પહેલેથી રેડી કરી રાખો છો. પણા યાદ રાખજો! આ ઘરમાં વહુ હું મારી મરજીની અને મારી પસંદગીની જ લાવવાની છું! અત્યારથી કહી રાખું છું તમને બંનેને.”કહી ખોટૉ ગુસ્સો કરતાં મીતાબેન રસોડામાં તરફ વળ્યાં.

ડેડી…..,મમ્મીની આ વાતાથી મને ક્યારેક બીક લાગે છે!જો મોમ મોના વિશે જાણશે ત્યારે શું થશે? મમ્મી હંમેશા મારી બેટર હાફ માટે ગુજરાતી વૈષ્ણવ છોકરી માટે આગ્રહ રાખે છે? જ્યારે મોમ જાણશે કે મોના એક વણિક જૈન છે તો શું એ આ વાત સ્વીકારશે?”મિલને દુખી થતા કહ્યું “સાંભળ બેટા,પણ તે ક્યા હજુ મોનાને પ્રપોઝ કર્યું છે અને ક્યા મોનાએ તને એના દિલની વાત કરી છે,અત્યારથી તું આટલી ચિંતા શાને કરે છે? તું કશી ચિંતા નાં કરીશ.બધું બરાબર થઇ જશે.અને તારી મમ્મી કંઇ સાવ જુનવાણી નથી.જરૂર પડે તો હું એને મારી રીતે સમજાવીશ..પણ પહેલા તું તારી ટ્રેનીંગ પૂરી કરીને આવી જા.પછી બધું થઇ રહેશે..ચાલ હવે તારી મમ્મીના હાથનો બનાવેલો નાસ્તો ખાઈ લે નહિતાર તે એરપોર્ટ સુધી દોડતી આવશે.”કેતનભાઈ હસતા હસતા મિલનના ખભે હાથ રાખીને એના પુત્રને એક મિત્રની જેમ સલાહ આપતા હતાં.

“ડેડી,તમારી વાત પણ સાચી છે અને મને મોના પસંદ છે,પણ હજુ તેના મનની વાત મને જાણ નથી..હવે હું લંડનથી પાછો આવીને એને રૂબરૂ પૂછી લઈશ.જેથી મારા મનનો સંશય દુર થઇ જાય “મિલને જવાબ આપ્યો મમ્મીના હાથનો નાસ્તાને આરોગી મિલન એના ડેડી સાથે એરપોર્ટ જવા નીકળ્યો.મિલનને જતો જોઇને મીતાબેનની આંખોમાં શ્રાવણ ભાદરવો વહેલા લાગ્યા…મીતાબેન જાણી જોઇને એરપોર્ટ મિલનને વળાવવા ગયા નહી.મિલનને ડેડીની કોઈ ચિંતા નહોતી કારણ તે જાણતો હતો કે ડેડી જમાના સાથે
તાલમિલાવી ચાલનારા આઘુનિક વિચારસરણી ઘરાવતા બીઝનેસમેન છે. બ્લેક બીએમ ડબલ્યુ એરપોર્ટ પાસે ઉભી રહી અને બંનેને દરવાજા પાસે ઉતારી ડ્રાઈવર ગાડીને પાર્કિંગ લોટમાં પાર્ક કરવા ગયો..જેવા કારમાંથી બાપ બેટા ઉતર્યા ત્યા જ સામે મોના હાથમાં સુંદર ફૂલોનો બુકે લઈને મિલનના બીજા મિત્રો સાથે આવી હતી.

કેતનભાઈને તો પહેલેથી વણિક જૈન છોકરી મોના પસંદ હતી.સુંદર સુશીલ એવી મોના મિલન સાથે શોભે એવી જ હતી.અને મોના પણ કોઈ મલ્ટીનેશનલ કંપનીમાં થોડા સમય પહેલા જ જોડાઈ હતી.મોના મિલન જેવા ધનિક કુટુંબમાંથી નહોતી આવતી પરંતુ ઉચ્ચ મઘ્યમવર્ગીય ખાનદાની માતા પીતાનું સંતાન હતી.કેતનભાઇને આવો કોઈ વાંધો નહોતો પણ કદાચ મીતાબેન વાંધો લે એ જ ડર કેતનભાઇના મનમા હતો.કારણકે મીતાબેનને મિલનની વહુ માટે બહુ ઉચ્ચા સપના હતા. કેતનભાઈને અત્યારે આવા વિચારો આવતા જોઈ મનોમન હસી પડ્યા અને મિલનને છેલ્લી મીનીટે બાકીની સલાહ ફરી ફરી આપવા લાગ્યા. “મિલન બેટા,પહોચીને તરત ફોન કરજે અને એરપોર્ટ રીસીવ કરવા માટે મારા ખાસ મિત્ર ભરત પટેલ આવશે અને તુ તો ભરતઅંકલને સારી રીતે જાણે છે.અને ત્યાંથી તને ટ્રેનીગ માટે ક્યા જવું તે બધું સમજાવી દેશે” જી ડેડી….જી ડેડી બોલતા આંખ બંધ કરી મનોમન મીતાબેન બાય બાય કરી લીધુ, મિલનની આંખોની કિનારી ભીની થઇ ગઇ ગઇ.. બોલ્યો “મિસ યું મોમ..”

મિલન છેવટે બધાને બાય બાય કરી..છેલ્લી એક નજર મોના ઉપર નજર નાખી કે મોનાની આંખોમાં એની માટે તરસ જેવું છે કે નહી? પણ મિલનને કઈ એવું દેખાયું નહી કે પછી મોનાની ઝુકેલી આંખોમાં એ તરસનું રણ સંતાઈ ગયું!! સમય થતા બ્રિટીઝ એરવેઝનું પ્લેન ઘીરે ધીરે ટેકઓફ કરીને જમીનથી ઉંચે હવાને આંબવા લાગ્યું.મિલનની સીટ બીઝનેસ ક્લાસની હતી..નરમ લેઘરની પહોળી,મુલાયમ અને આરામદાયક સીટ પર આરામથી લબાવ્યુ.ત્યા જ એક રૂપાળી એરહોસ્ટેસ આવી વિવેક પાસેથી તેનો કોટ લઈને સાઈડના વોર્ડરોબમાં ભરાવી દીધો..તે ગરમ ટોવેલના ટુકડા ચીપીયામાં ભરાવી દરેકને ફ્રેશ કરવાનો પ્રયત્ન કરતી હતી..ત્યાર બાદ ફ્રેશ જ્યુસના ગ્લાસ ટ્રેમાં લઈ આવી. જોકે મિલન માટે આ બધું કઈ નવું નહોતું આ પહેલા પણ તે મમ્મી ડેડી સાથે આખું યુરોપ ફરી આવ્યો હતો.

બસ આ બધી હિલચાલ જોતા જોતા મિલની આંખો મળી ગઇ અને જ્યારે આંખ ખુલી ત્યારે પ્લેન લંડનના હિથ્રો એરપોર્ટની આજુ બાજુ લેન્ડીંગની સૂચના માટે ચકરાવા લેતું હતું. કસ્ટમની વિધિ પતાવીને મિલન એક હેન્ડબેગ અને એક મોટી ટ્રાવેલર બેગને ટ્રોલીમા નાખી અને ટ્રોલીને ધસેડતા બહાર દરવાજા સુધી આવ્યો. ત્યાં પહેલેથી રાહ જોતા ભરત અંકલને બહાર જોયા.મિલને નીચે નમી અને ભરતભાઇને જયશ્રી કુષ્ણ કર્યા..ભરતભાઈ પણ દોસ્તના એકના એક દીકરાને દિલથી આવકાર્યો..તેમની સાથે લંડનના હેરો સ્થિત તેમના ઘરે લઇ આવ્યા ઘરમાં કાકી અને નિશા તેની રાહ જોતા બેઠા હતા. નિશા ભરતભાઈની મિલનની હમઉમ્ર લંડન બોર્ન મોર્ડન યુવતી હતી। બે વર્ષ પહેલા જ્યારે તે લોકો અહી ફરવા આવ્યા હતા ત્યારે ભરતભાઈ અને કેતનભાઈની ખાસ ઈચ્છા હતી કે આ દોસ્તી રીસ્તેદારીમાં બંઘાઈ જાય.અને મિલન આ માટે તૈયાર હતો પરંતુ વીસ વર્ષની નિશા બહુ મોર્ડન વિચારો ઘરાવતી યુવતી હતી.એની સમજ મુજબ આ બે ચાર વર્ષ મોજ મસ્તી માટેના હતા અને હજુ તે કોઈ લગ્ન બંધન માટે તૈયાર નહોતી.

આમ પણ થોડો વખત અહી રહ્યા હોવાથી મીતા બહેનને પણ નિશા વહાલી હતી.પરંતુ તેમના મિલન માટે અનુરૂપ ના લાગી..કારણ કે પોતે થોડા ભારતીયતામાં રહેનારા હતા આથી આ વાત અહીજ સંકેલાઈ ગઈ હતી…. “આવ દીકરા કેમ છે,જર્ની કેવી રહી?”ઘરમાં પ્રવેશતા જ મિલનને આવકારો આપતાની સાથે ભરતભાઇના ધર્મપત્ની મીરાકાકી બોલી ઉઠ્યા.અને નિશા પણ “હેય મીલન હાઉ આર યુ?”કહેતી મિલને હગ આપી વોર્મ વેલકમ કર્યું.અને મિલનને જોતા એની આંખોમાં કૈક ચમક આવી અને મિલનના બંને ખભા પર હાથ રાખી નિશા બોલી,””યુ આર લુકિંગ મોર હેન્ડસમ ઇન પાસ્ટ ટુયર્સ” અને એક આંખ મીચકારી હસી પડી. સામે મિલન પણ બોલી ઉઠયો,”એન્ડ યુ આર બ્યુટીફૂલ એસ ઓલ્વેઝ”ત્યારે મિલને જોયું કે સ્ત્રી ભારતીય હોય કે કોઇ અન્ય દેશની હોય કોઇ એને “બ્યુટીફૂલ” કહે ત્યારે ચહેરા પર એક યુનિવર્સલ ભાવ આવી જાય છે..આવુ જ કંઇક નિશાના ચહેરા પર જોયું.

બીઝનેસ ક્લાસની આરામદાયક બેઠકમા પૂરતી ઊંઘ ખેચી હતી તેથી થાક જેવું નહોતું.મિલન ફ્રેશ થઇને ચા નાસ્તા માટે ડાઈનીંગ ટેબલ ઉપર આવ્યો જ્યાં બઘા તેની રાહ જોતા બેઠા હતા. નાસ્તાને ન્યાય આપતા આપતા ભરતભાઈએ કહ્યું” તારા ડેડીના જણાવ્યા મુજબ મેં તારી ટ્રેનીંગની બધી વ્યવસ્થા કરી નાખી છે.આજે ગુરુવાર છે અને શુક્ર-શનિ અહી રોકાવાનું છે અને રવિવારે તારે ટ્રેનીગ માટે અહીંથી લગભગ કલાક દુર બ્રાઈટન જવાનું છે.. “બ્રાઈટન!!” “અંકલ સાચુ કહું બ્રાઇટનમા રહેવાનું અને ટ્રેઇનિંગ લેવાની એટલે મને કામ સાથે આંનદ પણ મળશે,એટલે પપ્પાને તુરતં જ હા પાડી હતી.

યાદ છે આપણે લાસ્ટ ટાઈમ ત્યાં ગયા હતા ત્યારે આપણે બધાએ ખૂબ મજા કરી હતી..અને આમે પણ મને દરિયા કિનારો બહુ ગમે છે.ઘણી વાર મુંબઈમા પણ અવારનવાર દરિયાની મોજ માણવા મિત્રો સાથે પહોચી જાંઉ છુ.

શુક્ર શનિના વિક એન્ડના બે દિવસમાં મિલન નિશાની કંપનીમાં આખું લંડન ફરી વળ્યો..લંડને એક એવી જગ્યા છે જ્યાં વારંવાર જાઓ તોય નવી લાગે..પણ આ વખતે મિલનને કંઈક નવું જાણવા મળ્યું કે નિશાને એક બ્રિટીશ બોય ફ્રેન્ડ છે ડેવિડ… મઝાનો જોલી હેન્ડસમ લુકિંગ યુવાન હતો. કોઈ બ્રિટીશ કંપનીમાં સારી પોસ્ટ ઉપર જોબ કરતો હતો. મોનાએ આ વાત હજુ સુધી ઘરમાં કોઈને કરી નહોતી.પરંતુ એક દોસ્ત હોવાને નાતે તેને મિલન સાથે મુલાકાત કરાવી હતી…લંડન બ્રીજ,ચેરીંગ ક્રોસ,પીકાડેલી સર્કસ,વિકટોરીયા કેશિનો,માડામ તુસાડ જેવી અનેક નામી જગ્યાઓની મુલાકાત લઇને ફરીથી જુની મુલાકાત મિલને તાજી કરી..લંડન શહેર જેમ જેમ જુનું થાય છે એમ એની તાજગી વધતી રહે છે. મિલનને આ બધા દ્રશ્યો જોઇને મનમા મોનાની યાદ આવી ગઇ…શુ કરતી હશે મોના હિંદુસ્તાનમાં….?

ભરત અંકલ તેને જાતે તેને મુકવા આવ્યા હતા , મિલનને તેને દરિયાથી નજીકમાં જ નાના બ્રિટીશ સ્ટાઈલના બે બેડરૂમ સાથે કિચન વાળુ એક ઘર કંપની તરફથી રહેવા માટે મળ્યું હતું.એમા જુનવાણી બ્રિટીશ સ્ટાઈલનું ફર્નીચર તથા સરસામાન મૌજુદ હતો..એટલે  મિલનને કોઈ ખાસ અગવડ પડે તેમ નહોતું બસ જમવાની વ્યવસ્થા કંપની તરફથી  નજીકની એક ઇન્ડિયન રેસ્ટોરેન્ટમાં કરી આપી હતી..આ વ્યવસ્થા જોઇને ભરતભાઇ શાંતિથી ઘરે પાછા જવા માટે લંડન રવાના થયાં

મિલનનો આખો દિવસ ટ્રેનીંગમાં પૂરો થઇ જતો હતો.સાંજે ટ્રેનીંગ સેન્ટરના મિત્રો સાથે આમ તેમ ફરવામાં  પસાર કરતો.અને મોટે ભાગે વિકએન્ડમાં બધા મિત્રો ભેગા મળી બ્રાઇટન  પિયર ઉપર જઈ બીયર પીતાં..ક્યારેક વીકેન્ડમાં ભરતભાઇને ધરે જઈ આવતો હતો.આમને આમ મહિનો પસાર થવા આવ્યો..મિલનને  હવે મમ્મી,ડેડી અને દોસ્તો યાદ આવતા હતા. એવામાં સેન્ટરના ઇન્ચાર્જે તેને એક મેસેજ આપ્યો કે તેને હાઉસ બીજા એક સભ્ય સાથે સેર કરવાનું

છે..આ વાતથી મિલન ખુશ થયો અને એને હાશ થઇ કે કોઇ કંપની મળવાથી  વધુ ગમશે.. શીયાળાની શરૂઆત હોવાથી,સાંજે વહેલા અંઘારુ થયા પછી ઠંડીમાં બહાર પણ રોજ જવાનું ગમે નહી.ઘરમાં કોઈ સાથે હોય તો ક્યારેક બીયર પીવામાં પણ કંપની મળશે!! આજે રવિવાર હતો..સવારથી તે એ આવનારની રાહ જોતો હતો.અંતે કંપનીની વેન આવી  વેનમાથી એક  મેક્સિકન અમેરિકન યુવતી બે કેરિયર બેગ અને હેન્ડબેગ લઈને નીચે ઉતરી અને ઘરમા આવતાની સાથે એ યુવતીએ મિલનને હસીને હલ્લો કર્યું. “હાય યંગમેન!આઈ એમ લીનેટ કુમર”કહી હાથ લંબાવ્યો. અને હાથ મિલાવતા મિલન તો અવાચક બની ગયો.અને સમજી ગયું કે તેને આ યુવતી સાથે હાઉસ સેર કરવાનું છે.અને એ પણ આટલી સુંદર સ્ત્રી?કદાચ  ઉમરમાં કદાચ તેના કરતા દસ બાર  વર્ષ મોટી લાગતી હતી પણ સ્ત્રીઓનું હમેશા રૂપ આકર્ષે છે નહી કે એની ઉંમર..અચાનક વિચારોમાં બહાર નીકળીને લીનેટ હાથને સહેજ ભાર સાથે દબાવીને કહ્યું,   “આઈ એમ મિલન પટેલ ફ્રોમ ઇન્ડીયા.” સામાન ગોઠવતા ગોઠવતા મળતાવડા સ્વભાવ વાળી લિનેટ સાથે સામાન્ય પરિચય થયો. લીનેટ અમેરિકન મેક્સિકન માતા પિતાનું ફરજંદ હતી ……ગોરી લીસ્સી ત્વચા પાતળું ઘાટીલું નાક,પાતળા લાલચટ્ટ હોઠ,સમદરની ગહેરાઈ લઈને ફરતી પાણીદાર આંખો ,અને મેક્સિકન હોવાના કારણે કાળા અને ઘાટ્ટા વાળ તેને વઘુ રૂપને ઔર નિખાર આપતા હતાં.

મિલને વાતો વાતોમાં જાણી લીધું તે અમેરિકાના વર્જીનીયામાં એકલી સ્વતંત્ર રહેતી હતી અને કંપનીએ તેને અહી નવ મહિના માટે મોકલી હતી.સ્ત્રી તેની ઉંમર કારણ વિના છુપાવતી નથી તેમ જણાવતી પણ નથી.આથી મિલન તેની સાચી ઉંમર જાણી ના શક્યો પરંતુ જે કઈ હોય આકર્ષક લાગતી હોય ત્યા સુધી દરેક ઉમરે સ્ત્રી પુરુષોને ગમતી જ હોય છે..અને લીનેટ મિલનને નજરમા જ આકર્ષક લાગી હતી. હવે ઘરમાં બે જણ હોવાના કારણે સાજે થોડું ઘર ઘર જેવું લાગતું હતું.શરૂશરૂમાં લીનેટ ખાસ વાતો કરતી નહી.ખપ પુરતો વહેવાર રાખતી કામ પરથી આવ્યા પછી થોડીવાર બહાર ટીવી જોઈ તેની રૂમમાં ભરાઈ જતી.પણ હવે ઘીમેઘીમે તે ખુલતી જતી હતી આમ છ મહિના નીકળી ગયા. હવે મિલન સાચે જ કંટાળી ગયો હતો ક્યારેક તો તેને થતું કે એક  વિક માટે ઇન્ડીયા જઈ આવે.. પછી ડેડીના શબ્દો યાદ આવી જતા હતાં “જો ભાવિનું ઘડતર કરવું હોય તો પરિશ્રમ અનિવાર્ય છે,બાપદાદાના ભૂતકાળની તેમના વૈભવની ગાથા ગાવાથી આગળ બધી શકાતું નથી.માટે હંમેશા બાપ કરતા દીકરો સવાયો બને તોજ ક ઇક મેળવ્યું ગણાય.

ડેડીએ જતી વખતે કહ્યું હતું કે,”મિલન બેટા….,અત્યારે તું વડલાનું એક નાનું ફળ છે તારામાંથી મારે આખો વડલો ફેલાતો જોવો છે ” એ પછીના વિકએન્ડમાં સવારથી જ ખુશનુમા વાતાવરણ હતું.ઠંડી હવે ઓછી થતી જતી હતી સમરની શરૂવાત હતી.બંને કોફીના માગ હાથમાં લઈને બહાર નાના વરંડામાં ઉભા હતા તો મિલને અચાનક પૂછ્યું,”આજે આપણે બીચ ઉપર જઈશું? લંચ પણ ત્યા સાથે લઇશુ જો  તમે આવો તો મને ગમશે!!અને આશ્ચર્ય વચ્ચે લિનેટે સ્મિત સાથે સહમતી આપી.

સ્વીમીંગ કોસ્ચૂમ ઉપર બીચ ટોવેલ લપેટી આંખો ઉપર ગોગલ્સ ચડાવી લીનેટ તેની સાથે બીચ તરફ જવા નીકળી તો તેની સાથે પગલા ભરતો  મિલન મનમાં પોરસાતો હતો કે સુંદર કંપની તેને મળી છે.તેને લીનેટની કંપની બહુ ગમતી અને હવે તે પણ તેની સાથે સમય વ્યતીત કરતી હતી. ક્યારેક કિચનમાં કઈક બનાવે તો મિલન માટે થોડું અલગ રાખી દેતી..સવારે કોફી બનાવી દેતી.લાંબો વખત સાથે રહેવાથી એક આત્મીયતા કેળવાતી જતી હતી.  બીચ જોતા લીનેટમાં રહેલી એક મુગ્ધા કન્યા જાણે વળ ખાઈ બેઠી હોય એમ ટોવેલને રેતીમાં ફેકતા ટુપીસમાં સીધી દરિયાના પાણીમાં સરકી ગઈ..એક તરસી માછલી જાણે પાણી જોતા મચલી ઉઠે,એમ જ દરિયાને સ્વીમીંગ પુલ બનાવી તરવા લાગી મિલન તો એને જોતોજ રહી ગયો.લીનેટનું આ સ્વરૂપ તે પહેલી વાર જોતો હતો.તે દરિયામાં જવાનું જવાનું ટાળી તે બીચ ટોવેલ પાથરી ત્યાજ આડો પડયો.

લીનેટને આમ ટુ પીસના કોસ્ચૂમમાં તરતી જોઈ તેને મોના યાદ આવી જતા તેનું મન બેચેન બનતું હતું..બેચેનીમાં સાથે લાવેલી બિયરની બે બોટલ ગટગટાવી ગયો પરંતુ આ બીયરના હલકા નશાએ તેની આગમાં ઘી હોમવાનું કામ કર્યું.અને અધુરામાં પુરુ અચાનક વાદળાં ઘેરાતા વરસાદ શરુ થઇ ગયો..લીનેટ સહિત અન્ય લોકો દરિયામાંથી બહાર નીકળી પાસેની રેસ્ટોરેન્ટનાં સેડ નીચે ઉભી રહી ગયાં. મિલન તો વરસતા વરસાદમાં બસ એમ જ પડ્યો રહ્યો,મિલનને આમ ભીજાતો જોઈ લીનેટે બે ત્રણ વાર બુમ મારી “હેય મેન વોટ આર યુ ડુઈંગ ? હજુ વેધર કઈ એટલું ગરમ નથી કે તું આમ વરસાદમાં  પલળે છે ” જાણે કોઈ અલગ દુનિયામાં પહોચી ગયેલો મિલન ખાસ્સી વિસ મિનીટ સુધી વરસાદમા પલળતો રહ્યો.

છેવટે વરસાદ ઓછો થતા લીનેટ તેનો હાથ પકડી લગભગ ઘસેડતી ઘર તરફ લઇ ગઈ ગુસ્સામાં જાણે કેટલુય બોલતી રહી જાણે પોતાના કોઈ સ્વજનને ઘમકાવતી હોય.ઘરે પહોચતા પહેલા મિલનને ઉપર ઉપરી છીકો ચાલુ થઇ ગઈ.નાક,આંખો લાલ થઇ ગઇ. આ દ્રશ્ય જોઇ લીનેટને કોઈ એલર્જી જેવું લાગતું હતું  મિલનને કપડા બદલવા મોકલી તેણે કોફી બનાવી આપી.ગરમ કોફીના બે મગ લઇને મિલનના રૂમમાં પહોચી,અને જુવે છે તો હજુય છીકો ખાતો મિલન બ્લેન્કેટ ઓઢી બેડમાં સુતો હતો !! આર યુ ઓકે મિલન? કહેતી તે પાસે આવી અને કોફીનો મગ હાથમાં પકડાવ્યો “મિસ લીનેટ લાગે છે મને એલર્જી એ ઉથલો માર્યો છે , ઇન્ડીયામાં પણ આમ ક્યારેક થઈ જતું કહી ઘ્રુજવા લાગ્યો” મિલન બોલ્યો લીનેટે તેને કપાળે હાથ લગાવી જોયો તો તેનું શરીર તાવથી ગરમ થયેલું હતું તેને ચિંતિત જોઈ મિલન બોલ્યો “ડોન્ટ વરી મારી પાસે તેની દવા છે બસ હવે આ બે ત્રણ દિવસ ચાલશે” મિલનના કહ્યા પ્રમાણે તેના કબાટ માંથી દવા કાઢી એને દવા આપી.અને ક્યાય સુધી મિલનની પાસે બેસી રહી ક્યારેક માથા ઉપર વિકસ લગાવતી ક્યારેક તાવ ચેક કરતી રહી , મોડી રાતે મિલન સુઈ ગયો પછી તે રૂમમાં ગઈ ….

બીજા દિવસે પણ ઘરે રહી મિલનની સારવાર કરી તાવ મિલનને હતો પણ જાણે અસર લીનેટને થઈ હતી તેનો ચહેરો નંખાઈ ગયો હતો.મેક્સિકન સ્ટાઈલમાં બીન્સ સૂપ બનાવી તે બાઉલ લઈને મિલન પાસે આવી.અને સૂપમાં ચમચો હલાવતા બોલી ” લે આ સૂપ પીલે તને સારું ફિલ થશે અને તેના કપાળને હાથ અડાડી જોયો ત્યાજ મિલને તેનો હાથ પકડી લીધો અને લિનેટને પોતાની નજીક ખેચવાની કોશિશ કરી.અચાનક મિલનની આવી ક્રિયાથી લિનેટનો ચહેરો મિલનની આખોની નજીક આવી ગયો..અને એની  ભૂરી આંખોમાં કૈક શોધવાની કોશિશ કરતો રહ્યો..

     જાણે કાંઇ બન્યુ ના હોય એમ  લીનેટે મિલનનો હાથ પોતાના હાથમાં લીઘો અને બહુ પ્રેમ થી સ્વસ્થ અવાજે કહ્યું ” લિસન મિલન! હું તારી ઉંમર અને તારી મનોસ્થિતિ સમજી શકું  છું.ભલે આપણે જુદા જુદા દેશના અને જુદી જુદી રહેણીકરણી વાળા છીએ પણ આખરે મનુષ્ય છીએ.. હું તારી આંખોમાં આકર્ષણ જોઈ શકું છું.પરંતુ માય બોય હું તારાથી બમણી ઉંમરની સ્ત્રી છું.તું બાવીસનો છે હું ચાલીસની છું.પણ હા.. લાગતી નથી તે વાત જુદી છે પરંતુ ઉંમર તો ઉંમરનું કામ કરે જ છે.હું તારા મારી પ્રત્ય્રના લગાવ ને અવગણતી નથી પરંતુ કદાચ આ તારી અણસમજ હશે કે કદાચ તું તારા ઘર તારા પરિવારથી દુર છે તો તેમની પડેલી ખાલી જગ્યાને કારણે તું મારી નજીક આવ્યો હશે.પણ માય બોય,મેં આજ સુધી તને મારા વીશે નથી જણાવ્યું પરંતુ તારી ગેરસમજ દુર કરવા હું મારી કહાની તને કહું છું ” અચાનક લિનેટની આંખોમાં આવેલા આંસુઓને પરાણે ખાળતા તેને આગળ ચલાવ્યું “વર્જીનીયામાં અમારો સુંદર સંસાર હતો હું મારો હસબંડ જ્હોન અને મારો દીકરો માઈક..બધા સુખમાં દિવસો વિતાવતા હતા.જ્યારે માઈક દસ વર્ષનો થયો ત્યાંએ એક કાર એકસીડન્ટમાં મારો પતિ  જ્હોન ગોડ પાસે પહોચી ગયો.એ પછી હું અને માઈક એકબીજાના સહારે જીવતા હતાં.. બરાબર વર્ષ પહેલા મારો દિકરો માઇક સોળ વર્ષનો માઈક થયો અને આવી જ એક ટુંકી માંદગીનો શિકાર બનતા માઇક પણ મને છોડીને એના ડેડ પાસે પહોચી ગયો..એ પછી થોડા વખત તો હું ડીપ્રેસનમાં રહી હતી.ત્યાર પછી મારા ફેમિલીની સહાયથી આજે જે છું એ બનીને અહી આવી છું.”ભાવુક બનીને વાતો કરતી વચ્ચે વચ્ચે લિનેટ મિલનના માથા પર અને કપાળ પર હાથ ફેરવતી હતી…સ્પર્શ એ જ હતો પણ હવે એ સ્પર્શનો ભાવ મિલનને બદલતો લાગ્યો.

સ્વસ્થ થઇને લિનેટે તેની વાત આગળ વધારતા કહ્યુ,”તને જોયો ત્યારથી મને માઈક તારામાં દેખાતો હતો.બસ તારા જેવો અને તારા જેવા જ કાળા જથ્થામાં વાળ અને આવી જ કાળી તેના ડેડ જેવી આખો અને શરીરનો બાંધો પણ જાણ્ંએ તારો જેવો જ..”આટલું     કહેતા લીનેટ ધ્રુસકે ઘ્રુસકે રડી પડી. મિલન તેના વાંસા ઉપર હાથ પસવારી રહ્યો પછી ધીરેથી બોલ્યો,”લીનેટ મોમ!રીયલી  આઈ એમ સોરી,મને મારા વિચારો ઉપર શરમ આવે છે..પ્લીઝ મને માફ કરીદે ” જાણે ભવોભવથી છુટા પડેલા માં દીકરો હોય તેમ બંને એકબીજાને સહારો દેવા લાગ્યા આ ઘટના બન્યા પછી..મિલન જાણે સગો દિકરો હોય એ રીતે લિનેટનો એનો ખ્યાલ રાખતી હતી..એને જે ભાવતુ હોય એ ડીસ બનાવી આપતી..હવે પહેલા કરતા બંને એકદમ નજીક આવી ગયા હતા.જે રીતે મીતાબેન સાથે મિલન વર્તન કરતો હતો એ જ રીતે લિનેટ સાથે વર્તતો હતો, ક્યારેક લિનેટ વાચતી હોય ત્યારે અચાનક પાછળથી આવી મિલન તેને વળગી પડતો અને મજાકમાં કહેતો,”હાઇ માય ગર્લ ફ્રેન્ડ કમ મોમ.”અને લિનેટ મિલનની આ બાળ હરકત સામે પોતે પણ બાળક જેવી બની જતી..
બંને ટ્રેનીગ પૂરી થવાનો સમય નજીક આવી ગયો હતો.હવે એક અઠવાડિયું બાકી રહ્યું હતું. એ દિવસે સાંજે કોફી પીતા પીતા લીનેટ ઉદાસ થઇ ગઈ.આ જોઈ મિલને પૂછ્યું “શું થયું લીનેટ મોમ કેમ સેડ લાગે છે ?” “ઓહ નથીંગ માય સન,કઈ ખાસ નથી.બસ તારાથી દુર જવાનું તો ઉદાસ થઈ જવાયું.” “મોમ એક કામ કરીએ તું આમ પણ અમેરિકાથી ઇન્ડીયા વચ્ચેના ડીસ્ટન્સ છે એની  અડધે અહી ઇંગ્લેન્ડ સુધી તો આવી છે.. જો તું મારી સાથે થોડા દિવસ ઇન્ડિયા આવશે તો મારા ફેમીલીને ગમશે અને તને પણ  નવો દેશ પણ જોવાશે “મિલન ખુશ થઇ બોલ્યો.” અઠવાડિયા પછી ટ્રેઇનિંગ પૂરી થતા બંને સાથે એકજ ફ્લાઈટમાં ઇન્ડીયા પહોચી ગયા. મીતાબેન અને કેતનભાઈ તેને રીસીવ કરવા એરપોર્ટ આવ્યા હતા. મીતાબેનની આંખો તો દીકરાને જોઈ છલકાઈ ઉઠી.મિલન સિક્યોરીટી ચેકિંગ પતાવી જેવો બહાર નીકળ્યો ત્યા જ મીતાબેન તેને વળગી પડ્યા અને દિકરાને પાછો આવ્યાની ખૂશી એની આંખોની ભીનાશમા ચમકતી હતી.

આજે મિલન એની મોમની જેમ બોલ્યો “ઓહ!આ મમ્મી શું કરે છે,છોડ મને,સાવ પાગલ છે.હવે હું બાવીસ વર્ષનો થયો છુ અને આમ બાળકની જેમ મને વળગી પડી છે” .

“ચાલ ચાલ હવે મારી સ્ટાઇલ મારી સામે ના અપનાવ.દિકરો ગમે તેટલો મોટૉ થયો હોય મા માટે એ દિકરો બાળક જ રહે છે”. મીતાબેન અને મિલનની વાતો સાંભળીને બધા હસી પડ્યા. કેતનભાઇને જોતા મિલન,”ઓહ માઇ  ડેડી “કહેતા એને ગળે વળગ્યો. આ દરમિયાન મીતાબેન મિલન સાથે અમેરિકન ગોરીને જોઇને મનોમન કેટલાય વિચારો કરી ચુક્યા હતા. તેમાય પાછું ઘરે જતા કારમાં થી મિલન લીનેટના ખભે હાથ મુકીને હસી હસીને વાતો કરતા કરતા.કારની વિન્ડૉમાથી બધું બતાવતો હતો. આ બધુ જોઈ તે બહારથી હસતા પણ અંદરથી ગભરાતા હતા..આમ વાતોમાને વાતોમાં ઘર આવી ગયું ગેસ્ટ રૂમમાં લીનેટનો સામાન મૂકી તેને ફ્રેશ થવાનું કહી મિલન તેના જેવો એના રૂમમાં ગયો.તુરત જ એની  પાછળ મીતાબેન પહોચી ગયાં.,તેમની આંખોમાં સેકડો સવાલો તરવરતા હતા અને ચિંતા તેમના બ્યુટીફૂલ ચહેરા ઉપટ નીતરતી હતી.

મિલન તેની વહાલી મોમને વધારે સતાવવા નહોતો માગતો.મોમના ચહેરાના ભાવને કળી જતા વિચાર મગ્ન મીતાબેન સામે ચપટી વગાડીને કહ્યુ, “મોમ..તુ જે વિચારે છે એવું કાંઇ નથી..એ કોઈ મારી ગર્લ ફ્રેન્ડ નથી એ મારી બીજી મોમ લિનેટ મોમ છે. એ થોડા દિવસ અહી મારી સાથે ઇન્ડિયા ફરવા આવી છે ત્યાં બ્રિટનમાં મારી સાથેજ મારા હાઉસમાં રહેતી હતી.” ત્યાર પછી મિલને તેની બીમારી અમે તેમાં લીનેટ મોમની પ્રેમ ભરી સારવારની બધી વાત કહી અને સાથે સાથે લીનેટના જીવનની આખી વાત કહી સંભળાવી.જાણે મીતાબહેન નાં માથેથી ભાર ઉતરી ગયો અને ખુશ થયા કે સારું કર્યું કે તું તેને અહી લઇ આવ્યો,એને પણ  થોડા દિવસ અહી રહીને સારું લાગશે. “ચાલ આજે હું પણ તને એક સરપ્રાઈઝ આપીશ ” ખુશ થતા મીતાબેન બોલ્યા “શું મમ્મી ? ” “મેં તારા લગ્ન માટે છોકરી નક્કી કરી લીધી છે.”મીતાબેન ઠાવકું મો રાખી બોલ્યા મોમ કોણ છે મને કહ્યા વિના ? પૂછ્યા વિના? મિલન લગભગ ચિલ્લાઈ ઉઠ્યો “જો દીકરા જેમ તું બીમાર પડ્યો અને લીનેટે તારી સેવા કરી તેથી તે એને માં બનાવી “બસ એ જ રીતે જ્યારે હું બહુ બીમાર હતી અને કોઈએ મારી પોતાની બની સેવા કરી મેં એને મારા ઘરની વહુ બનાવવાનું નક્કી કર્યું ” મીતાબેન બોલ્યા. મીતાબેનની વાત સાંભળીને મિલનની આંખો સામે મોનાનો ચહેરો તરવરી ઉઠ્યો ….

બારણાની વચ્ચોવચ્ચ ઉભા રહી કેતનભાઈ આ બધો ખેલ જોતા હસતા હતા ,છેવટે અંદર આવી બોલ્યા.”બસ કર મીતા..તુ મારા દીકરાને એટલો નાં ડરાવ ” અને કેતનભાઇએ મિલનને આખી ઘટના ટુંકમા કહી.”બે મહિના પહેલા તારી મમ્મી બહુ બીમાર હતી,અને તું ચિંતા નાં કરે માટે તને જાણ નહોતી કરી.એ સમયે કદાચ તારો  ફોન નહોતો લાગતો માટે,તારી ખબર પૂછવા તારી ફ્રેન્ડ મોનાનો ઘરે ફોન આવ્યો.અને તેનો ફોન તારી મમ્મી એ લીધો વાત કરતા મોનાને  ખબર પડીકે મીતા બહુ બીમાર છે તો જોબ ઉપર રજા મુકી તે બે દિવસ અહી આવીને મીતાની સેવા કરી.બસ ત્યારથી તારી મોના તારી મમ્મીની માનીતી બની ગઈ છે.” કહી કેતનભાઇ હસવા લાગ્યા ખૂશખૂશાલ મિલને અચાનક  મીતાબેનને ઉચકીને આખા ઘરમાં ગોળ ગોળ ફરવા લાગ્યો..અને લિનેટ અને કેતનભાઇને કહેવા લાગ્યો..”જુઓ આ મારી ગ્રેટ મોમ.મારા પપ્પાની ભાગ્યવાન.”
 આ દ્રશ્ય જોઇને લિનેટની આંખો ભીંજાય ગઇ.. તેણે મીતાબેન પાસે જઇને ગળે મળીને કહ્યુ
“યુ આર રીયલી સુપરમોમ.”

-રેખા વિનોદ પટેલ ડેલાવર (યુએસે )

 

ज़िंदगी तुम रोज़ बदलती हो .…

कभी बनके रंगीन ख़्वाब आँखों से छलकती हो
कभी होकर रंगहीन आंसु आंखो से बहेती हो.
ज़िंदगी तुम रोज़ बदलती हो.…

कभी चहेरे पर रंगीन तितलिया सी खेलती हो.
कभी कंपते हाथों बुढापा बनकर फिसलती हो.
ज़िंदगी तुम रोज़ बदलती हो…..

कभी हँसी मज़ाक मे घुंलकर हँसती गाती हो
कभी तुम पी कर शराब बेहिसाब बहेकती हो
ज़िंदगी तुम रोज़ बदलती हो.…

कभी ऐ जिंदगी! तुम एक पहेली सी लगती हो
कभी तुम सरल मधुर रचना जैसी दिखती हो
ज़िंदगी तुम रोज़ बदलती हो.…

कभी बीन पहिया तुम मेरे साथ दौड़ती रहती हो
कभी सबकुछ भूलाकर तुम चुपचाप रुकती हो
जिंदगी तुम रोज़ बदलती हो ….
-रेखा पटेल (विनोदिनी)

 

લઘુ વાર્તા : ઘંટડી

લઘુ વાર્તા : ઘંટડી
ટ્રીન ટ્રીન કરતો ટેલીફોન વાગી ઉઠયો
સાથે એ મારા દિલની ઘંટડી પણ વગાડી ગયો,
આજ સમયે મહિનાઓ પહેલા માત્ર તેનોજ ફોન આવતો,
લંડન થી અઠવાડિયે આવતા તેના ફોન હવે ઇદના ચાંદ બની ગયા હતા.
છતાં પણ હું સમજી ગઈ કે આ તેનોજ ફોન હશે,……
“હાય મીરા કેમ છે તું ? સોરી યાર બહુ સમયે વાત થાય છે ,
“હા ત્રણ મહિના અને સાત દિવસ ,તું તો મને ભૂલીજ ગયો ” મારા અવાજમાં ઉદાસી ટપકી પડી
” નાં ડીયર તને કેમ ભૂલાય ! બટ ટુડે આઈ હેવ ગુડ ન્યુઝ ફોર યુ ” તે બોલતો રહ્યો
“હા કહે ને શું વાત છે ?” અહી મારું દિલ ધડકવા લાગ્યું .
“મારું સ્ટડી પૂરી થયું , હું નેક્સ્ટ મંથ પાછો આવું છું ”
“વાહ આનાથી વિશેષ ગુડ ન્યુઝ મારી માટે શું હોઈ શકે ? પ્લીઝ કમ ” હવે મારું દિલ ઉછળતું હતું
“યસ બટ ગુડ ન્યુઝ ઈઝ આઈ એમ એન્ગેજડ હિયર ,તે પણ મારી સાથેજ આવે છે “તેના અવાજમાં આવેગ હતો
મારું દિલ ઉછળીને ફરી બહુ નીચે બેસતું જણાતું હતું…..
“હા સ્યોર ,આઈ એમ વેઈટીંગ હિયર ” મારો અવાજ ધીમો પડતો ગયો.
સમજાતું નહોતું કે તેના આવવાના સમાચાર જાણી હું ખુશ થાઉં,
કે પછી તેના આ ગુડ ન્યુઝ જાણી દુઃખી થાઉં……….
આ ટેલીફોન મારા દિલની સાથે મગજની ઘંટડી પણ વગાડી ગયો.
રેખા પટેલ (વિનોદિની)