RSS

Monthly Archives: May 2013

ના આપો દિલાસા અમે યાદો સંગ ઉજાણી કરીએ છીએ , સમય નું ચડતું વ્યાજ ભેગું કરી પ્રીત બમણી કરીએ છીએ .

image

ના આપો દિલાસા અમે યાદો સંગ ઉજાણી કરીએ છીએ ,
સમય નું ચડતું વ્યાજ ભેગું કરી પ્રીત બમણી કરીએ છીએ .

કોણ કહે છે દૂરતાથી દુખ વધે ને પ્રેમ માં સંદેહ આવે છે ,
અમે બંધ પાંપણે પણ તમારા પ્રેમની લ્હાણી લઈએ છીએ.

તમે નથી તો ક્યા જરૂર છે કોઈ ઘરબાર કે સાચવણી ની,
દુનિયાદારી ભૂલી અમે સુફી વણઝારા સંગે ફરીએ છીએ .

કરી લ્યો સનમ કસોટી અમારા પ્રેમની ક્યા ડરીએ છીએ,
હૃદય ને ભીતર એક સીતા હજુય જીવતી સાચવીએ છીએ

સમયની ભીડમાં ભટકી હોતા નથી તમે જો સ્મરણમાં
અમારા જ ઘર મહી અજાણ્યા થઇ રસ્તો પૂછીએ છીએ

અમથું કદી હેત ના બતાડો ડરી એનાથી જઈએ છીએ
બની અસ્વસ્થામાં અમે જિંદગી ભર ભટકી જઈએ છીએ
રેખા પટેલ

 

 

તહી સબ્દોમાં તુ ટંકાય છે

આંસુની જો પરબ ભરું તો વચમાં તું મને દેખાય છે,
ગઝલની કરું જ્યાં અવતરણ સબ્દોમાં તુ ટંકાય છે
ઝાખું જ્યાં અરીસા મહી તું આવી ત્યાં મલકાય છે,
તુજ અલગારી લાગણીઓમાં મન ગુલાલે રંગાય છે .

સ્મરણ જરા આવે એનું વિનોદે ઉર્મીઓ લહેરાય છે
સ્પર્શ જો ભેગો ભળે તો તનમન વિનોદિની પંકાય છે.

તારી સંગાથે જીવતર જોને ઉત્સવ બની ઉજવાય છે,
વિરહ જો આવી ચડે લખેલ કાગળિયાં કોરા વંચાય છે.

આંખ મીચું અને સપનામાં તારો પગરવ જણાય છે,
એને રવાડે ચડીને દુઃખ બધા ખુશીઓ તળે ઢંકાય છે.

વેઢાર્યો વિરહનો ભાર બહુ,પણ ના હવે ઉચકાય છે,
હર્દયમાં પડેલા પગલાંમાં ના બીજા પગલાં સંતાય છે.

સ્મરણ જરા આવે એનું વિનોદે ઉર્મીઓ લહેરાય છે
સ્પર્શ જો ભેગો ભળે તો તનમન વિનોદિની પંકાય છે.

રેખા પટેલ (વિનોદિની)

970311_589552557746179_1425064857_n

 

 

 

 

શણગારેલો મોર

935316_589107527790682_6037497_n
હૈયું મારું હેલે ચડ્યું પણ ના લટકા કરશે કઈ
પૂનમી ભરતી ચડી,મન ના બહેક્યા કરશે કઈ

તૃણ તૃણ ભેગા કરી મારા મનડે બાંધ્યો માળો
મસ્તી માં તોફાને અહી ના પીંછાં ખરશે કઈ

શણગારેલો મોર ના કોઈ ટહુકા કરશે અહી
તું ના હોય પાસ તો સોના ચટકા ભરાશે કઈ

બેશરમ બનતી લાગણીઓ ને કેમે કાબુ રાખું
લજ્જાનું ધુમ્મસ ચડાવ્યું કે ના દેખા દેશે કઈ

આકાશે સેજ સજાવી,વરસાદી વરસ્યા ફૂલ
કલમેં ટપકી આંસુ બની તે ડૂસકાં ભરશે કઈ

રેખા (સખી) 5/20/13

 

बहेते चले गये

कुछ इस तरहा आप बदलते चले गये
हमें अकेले छोडके यु चलते चले गये

न कह पाऊँगा कि मुहब्बत है तुझसे
तस्वीर से तुम्हारी सब कहेते चले गये

सूरज के संग दिनभर तपते रहे विरह में
सुबह होने तक हम तारे गिनते चले गये

बहेते रहे नदी की तरह बेहिसाब बहुत
दरिया समजके तुझमे समाते चले गये

रहेगी अगर मुझपे मालिक की इनायत
तेरी मुहब्बत में सदियों बहेते चले गये

रेखा ( सखी) 5/19/13

 

મારી સવાર નું સંગીત તું છે

સવાર માં કુણો કુનો તડકો રેલાય છે ,અને એક મીઠો અવાજ કાને અથડાય છે …
ચાલ ને ઉઠવું નથી ? જોને સાત વાગ્યા અને એક હળવો સ્પર્શ તન અને મનને સ્પર્શે છે .

થોડી વાર પછી ફરી એજ સ્વર , હું બ્રશ કરીને આવી ગયો ચાલ ને નીચે , જોને આ તારી રોજની ટેવ છે નીચે જવામાં પણ મારી રાહ જુવે છે ..

પરાણે આળસ છોડી હવે બ્રશ કરીને નીચે જાઉં છું

પાછળ નાં બગીચામાં થી તાજો તોડેલો મસ્ત મધમધતો ફુદીનો તેમના પ્રેમ જેવોજ સ્તો …
અને આદું ની થોડી તીખી સોડમ પ્રસરાવતી ચાય નો કપ તૈયાર થતો હતો !!!

ખાંડ જરૂર પુરતી જ નાખી હોવા છતાય ચા બહુ ગળી લાગતી . કદાચ તેમના પ્રેમનાં લીધેજ સ્તો …
આજે તે સાથે નથી
આજે કોઈના ઉઠાડ્યા વગર તે જાતે ઉઠી,તે પણ સમય કરતા પહેલા ….
આજે જરૂર કરતા વધુ ખાંડ નાખી છતાય ચા મોળી લાગી ફિક્કી લાગી ….

મારી સવાર નું સંગીત તું છે
લાગણીઓ નું ગીત તું છે
જીવન મહી મીઠાસ તું છે
નસીબે માંગેલ પ્રીત તું છે
હથેળી ની જીવન રેખા તું છે

રેખા (સખી )

 

એક કૂખના બે અલગ અંત *

એક વાર્તા : * એક કૂખના બે અલગ અંશ *

ભાગ પહેલો :

“સરલા, ક્યાં છે તું ? સાંભળતો ખરી..” સુધીરની બુમ સાંભળતા જ સરલા રસોડામાંથી હાથ લૂછતાં લુછતાં બહાર આવી.

“શું છે સુધીર, આમ કેમ બુમો પાડી છો ?”

“સરલા.. કાલે નીલાને જોવા નયન કુમાર તેમના ફેમીલી સાથે આવવાના છે, તો તેને કહેજે જરા સરખી રીતે તૈયાર થાય. આ વખતે વાત નક્કી જ સમજ. અને હા, સ્વીટીને કહેજે જરા દૂર જ રહે. નહિ તો ગયા વખતની જેમ છોકરાવાળા તેનું માગું નાખશે. દરેક વખતે આવું થાય તો નીલાનું મનોબળ તૂટી જાય, સમજે છે ને તું ?” સુધીરનો આનંદ અને અજંપો પરસ્પરમાં ભળી જતા હતાં.

“હા બાબા, હું બધું સંભાળી લઇશ. તમે ચિંતા ના કરો.”

આખરે એ દિવસ આવી ગયો અને, નયન ને સીધી સાદી નીલા પસંદ આવી ગઈ.

નયન અમદાવાદથી દૂર વાસદમાં પ્રોફેસર તરીકે નવી નવી જોબમાં લાગ્યો હતો. ફેમીલીથી દૂર એકલા રહેવામાં, ઘર ચલાવવામાં તકલીફ પડતાં લગ્ન જરા જલ્દી લેવાનું વડીલો દ્વારા નક્કી થયું.

લગ્નની તૈયારીઓ દરમિયાન નયનનું ભાવી પત્નીનાં ઘરે વારે વારે આવવાનું થતું અને આ આવન જાવનમાં જીજુ સાથે સ્વીટીની દોસ્તી પણ મજબુત થતી ચાલી.. આખરે લગ્નનો દિવસ પણ આવી ગયો.

બન્ને પક્ષ ખાધે પીધે સુખી હતા. લગ્નનો ઉલ્લાસ ભર્યો પ્રસંગ વિના વિઘ્ને સુંદર રીતે સચવાઈ ગયો.

~*~~*~~*~

નયન અને નીલાનો સંસાર સુખેથી ચાલતો હોવાના સમાચાર મળતા હતા.. જોતજોતામાં 6 મહિના વીતી ગયા અને અચાનક ખુશ ખબરી આવી કે નીલા મા બનવાની છે.

બન્ને પરિવારોમાં ખુશીની લહેર દોડી ગઈ. પરિવાર માં એક નવા મહેમાનનું અવતરણ આનંદ નો પ્રસંગ બની ગયો . વચ વચમાં સુધીર અને સરલા વાસદ જઈ નીલાની ખબર કાઢી આવતાં. હવે ગણતરીના મહિના બાકી રહ્યા..

સુધીરભાઈ ના ઘરે અચાનક નયનનો ફોન આવ્યો તેને જણાવ્યું, “નીલાની તબિયત સારી નથી રહેતી. ડોકટરે તેને બેડ રેસ્ટ માટે જણાવ્યું છે. અહીં તેઓ બંને એકલા રહેતાં હોવાથી નીલાથી બહુ આરામ થઈ શકતો નથી અને મા પણ પિતાજીની તબિયત નરસી હોવાથી અહીં આવી શકે તેમ નથી.

સુધીર ભાઈ એ નયનને સાંત્વના આપતા જણાવ્યું, “કંઈ ચિંતા ના કરતાં, હું થોડા દિવસ સ્વીટી ને મોકલી આપું છું.”

સુધીર ભાઈએ આ વાત સરલાબેન ને જણાવી, “સરલા, આપણે થોડા દિવસ સ્વીટીને નીલા પાસે મોકલીએ તો કેમ ? આમ પણ તેનું ભણવાનું હવે પૂરું થયું છે તો ઘરે નવરી જ છે ને !” સરલા બેન ને આ વાત જરાય રૂચી નહી પણ આ પરિસ્થિતિમાં કઈ પણ કરી શકે એમ નથી.

છેવટે, કમને કેટલી બધી શિખામણ આપીને સ્વીટીને તેની બહેન નીલાના ઘરે મોકલી.

~*~~*~~*~

આ બાજુ સ્વીટીના આવવાથી નીલા બહુ ખુશ હતી. તેને થયું હાશ ! હવે કામનો બોજ જરા હળવો થશે..

પણ, તેના કરતાં તેના જીજાજી નયન વધારે ખુશ હતા !!

તેમને તો એક કાંકરે બે પક્ષી મરાયા જેવું હતું ,હવે ઘરની જવાબદારી માંથી મુક્તિ અને ચુલબુલી સાળી સાથે ની મસ્તી !!!

સ્વીટી ને પણ અહી મઝા આવતી હતી, તેના હોવાથી દીદી ને આરામ રહેતો સાથે સાથે જીજા ની કંપની નો લહાવો મળતો,

આમ તો નયન ઘરે ટાઈમ સર ઘરે આવી જતો હતો પણ હવે તો ક્યારેક ફ્રી પીરીયડ હતા કરી વચ વચમાં ઘરે આવી જતો , અને સ્વીટી સાથે વાતો ના ટોળા ટપ્પા કરતો મીઠી છેડછાડ પણ કરી લેતો ;

ક્યારેક “સ્વીટી કંટાળતી હશે “બોલી ને તેને મુવી જોવા કે સોપિંગ માં કે પછી થોડે દુર આવેલી મહીસાગર નદીના કિનારા સુધી ફરવા લઇ જતો

એક વખત નદી કિનારે આમ સહેલ કરતા કરતા એક જુનો મિત્ર ભટકાઈ પડ્યો, વાતચીત માં મિત્ર એ જણાવ્યું ” ભાઈ તારી પત્ની બહુ સુંદર અને ચુલબુલી છે તું તો ભારે નશીબદાર ” !..

બસ થઇ રહ્યું સાળી -જીજા બંનેવ ને આ વાક્ય મધ થી પણ વધારે મીઠું લાગ્યું .

આમને આમ સાળી જીજા ની દોસ્તી એક નવો રંગ પકડવા લાગી હતી .આ તરફ નીલા ની તબિયત બધું નાજુક રહેતી અને આજ કારણે તેને વધારે સમય બેડરૂમ માં જ ગાળવો પડતો હતો .

ક્યારેક નીલા ને આ બંનેવ ની થોડી વધારે પડતી નજદીકી ખુંચતી હતી . પણ સંજોગો ને આધીન રહેલી તે અત્યારે કે પણ કરવા અસમર્થ હતી ……. વધુ …….

રેખા ( સખી ) ભાગ બીજો **

અને આનો ફાયદો નયન સારી રીતે ઉઠાવી રહ્યો હતો .સમય સમય નું કામ કરે છે અને આથી પુરા સમયે નીલા એ એક પુત્ર ને જન્મ આપ્યો .. નયન ના માતાપિતા અને નીલા ની માતા થોડા થોડા દિવસ તેમની રહીને પાછા ગયા . તેમને સ્વીટી અહી હોવાથી કંઈક અંશે નીલા અને બાળક માટે ચિંતા ઓછી હતી

સ્વીટી, નીલાનું અને નવજાત બાળક નું પૂરે પૂરું ઘ્યાન રાખતી પણ ખરા અર્થ માં તેનો જીવ નયન માં ભરેલો રહેતો .

હવે નીલા પણ ધીમે ધીમે આ બધું જોતી સમજતી થઈ ગઈ હતી।આમ એક મહિનો પૂરો થયો .

એક દિવસ વાત વાત માં નીલા એ નયન ની સામેજ સ્વીટી ને કહ્યું કે હવે તે મમ્મી ના ઘરે પાછી જાય કારણ તેની તબિયત હવે સારી રહે છે અને તે ઘરકામ બહુ આસાની થી સંભાળી સકે તેમ છે ,

આ સાભળતા નયન તરત બોલી ઉઠ્યો ના હમણા તું આરામ કર સ્વીટી ને પાછા જવાની ક્યા ઉતાવળ છે હવે તો તેની કોલેજ પણ પૂરી થઇ ગઈ છે અને સ્વીટી પણ હા માં હા ભણાવી ધીમે થી રૂમ ની બહાર નીકળી આવી

પાછળ પાછળ નયન પણ નીલા ને “તું આરામ કર કહી ઉભો થઇ બહાર ચાલ્યો ગયો “.

બહાર ઓસરીના એક છેડે સ્વીટી ઉભી ઉભી નયન ની રાહ જોતી હતી . નયને આવતા ની સાથે તેને પાછળ થી બંને હાથો વડે કેદ કરી લીધી ,સ્વીટી એ ખોટો ગુસ્સો બતાવતા કહ્યું

“છોડો મને હવે તો મારે ઘરે જવાનો ટાઇમ આવી ગયો તમે મને ક્યા રાખવા ના હતા ”

સ્વીટી ની આ વાર સાભળતા જ નયન બંનેવ હાથ માં તેનો ચહેરો લઈ પ્રેમ થી પૂછવા લાગ્યો

“શું હું તને રોકાવા માટે કહું તો તું આખી જિંદગી અહી મારી સાથે રોકાઈ જઈશ, બીજું હું તારા કરતા 12 વર્ષ ઉમર માં પણ મોટો છું તો તું જો આ વાતને સ્વીકારતી હોય તો હું તને જિંદગી ભર મારી બનાવી લેવા માગું છું ”

એવું નથી કે તારી દીદી એક સારી પત્ની નથી ,પણ તે તારા જેવી રોમેન્ટિક નથી મને તો ફક્ત પત્ની નહિ પ્રેમિકા પણ જોઈયે જે બંનેવ ગુણ તારી પાસે છે .” શું તું મારી બનીશ ? ”

સ્વીટી તેના ગળે બંનેવ હાથ ભરાવી દેતા બોલી … હું તો રોકાઈ જાઉં પણ દીદી? તેને કેમ મનાવીશું ?

હું તેને દુઃખ પડે તેવું પણ નથી ઈચ્છતી અને તમારા થી દુર પણ થવા નથી માંગતી

મન થી તો મારી આ જિંદગી મેં તમારા નામે કરી છે

આ સાંભળતા જ નયન મુસ્કુરાઈ જવાબ આપે છે “બસ તો ડાર્લિંગ હવે તું બધું મારા ઉપર છોડી દે તને મારા થી દુર કોઈ નહિ કરી શકે , કોઈ નહિ ”

અને નયન સ્વીટીને તેના મજબુત બાથ માં જકડી દે છે

હવે તો બંનેવ જાણે જન્મો જનમ નાં પ્રેમી હોય તેમ એક બીજા સાથે વર્તવા લાગ્યા ….

ક્યારેક તો નીલા ની હાજરી ને પણ ભૂલી જતા

એક વખત તો બન્યું એવું કે નાના સોનું ને સુવાડતાં સુવાડતાં નીલાની આંખ પણ મીચાઈ ગઈ ,બહાર સાળી બનેવી “હમ આપકે હૈ કોન ” જોવા માં મશગુલ હતા પ્રેમી પખીડા એ પણ ભૂલી ગયા કે અંદર ની રૂમ માં નીલા સુતી છે

સ્વીટી નયન નાં ખોળા માં માથું મુકીને સુતા સુતા પિચ્ચર જોતી હતી અને નયન તેની આંગળીઓ થી સ્વીટી ને સહેલાવતો હતો .બંનેવ પ્રેમ માં ચકચૂર હતા તેથી નીલા ક્યારે બહાર આવી તેનો પણ ખ્યાલ ના રહ્યો

નીલા આવું દ્રશ્ય જોતાજ ચિલ્લાઈ ઉઠી ” સ્વીટી શું કરે છે ભાન છે તને? ઉભી થા તારી રૂમમાં જા

સ્વીટી એકદમ તેની દીદી ના આવા ગુસ્સ્સા થી ડઘાઈ ગઈ અને અંદર રૂમ માં ભાગી ગઈ

~*~~*~~*~~*~

નીલાએ ગુસ્સામાં અને ગુસ્સામાં પિતાને ફોન કરવા ક્રેડલ ઉપર થી ફોન હાથમાં પકડ્યો …

આ જોતા જ નયને ઘવાએલ વાધ જેવી તરાપ મારી ફોન ઝુંટવી લીધો .

નીલા ને લગભગ ખેચતો હોય તેમ તેનો હાથ પકડી બેડરૂમ માં લઇ ગયો

તેને એક ઝાટકે બેડ પર પછ્ડાવી દીધી

“એક અબળા ક્યાંથી લાવે પથ્થરી તાકાત મર્દોની

માખણ જેવું હર્દય ક્યાંથી થાય સમોવડી મર્દોની ”

નયન ગંભીર અવાજ માં નીલાને કહેવા લાગ્યો

“જો નીલા હું કે સ્વીટી નથી ચાહતા કે તને કોઈ દુઃખ પડે .

પણ હું અને સ્વીટી એક બીજા થી દુર પણ થવા માંગતા નથી ”

“તો જો તું હા કહે તો હું સ્વીટી ને મારી બીજી પત્ની તરીકે આ ઘરમાં અને મારા દિલમાં જગ્યા આપવા માગું છું .”

અને નીલાનો હાથ હાથ માં લઈ આંખોમાં આંખો પરોવી દ્રઢતા થી કહેવા લાગ્યો

“જો તું હા કહીસ તો જ આ શક્ય બનશે અને જો તું ના કહીસ તો સ્વીટી કાલે તેના ઘરે જશે અને હું સ્મશાને “!!!!!

હવે બધુજ તારા હાથમાં છે ….. કાલે સવારે મને તારો જવાબ આપી દેજે

બસ નયન રૂમ છોડી બહાર ચાલ્યો ગયો ….એક બિહામણો સન્નાટો છોડી ને ~~~~

અને એક માં સામે એક સ્ત્રીની હાર થઈ , હાય રે જિંદગી …..

તેણે હાથે કરી “સુહાગણ વિધવા “ની જિંદગી પસંદ કરી ,તે નહોતી ઈચ્છતી કે તેનું બાળક પિતાની છત્ર છાયા વગર મોટું થાય .જે જાણતી હતી બાળક માટે જેટલો જરૂરી માની પ્રેમ છે તેટલુ જ મહત્વ પિતા નું છે

નયન અને સ્વીટી ને આજ જોઈતું હતું

બસ મંદિર માં જઈ નીલાને હાજર રાખી ચાર ફેરા ફરી લીધા

હવે તો નયન અને સ્વીટી ની દુનિયા સમેટાઈ ને એકબીજા માટે જ રહી ગઈ .. નયન થોડા દિવસ કોલેજ માં રજાઓ મૂકીને સ્વીટી સાથે માથેરાન ઉપડી ગયો….

આને શું કહેવું ..એક કોખ ના બે અલગ ભાગ ??

~*~~*~~*~~*~

આ તરફ નીલા નાના સોનું ને લઈને પિતાના ઘરે અમદાવાદ જાય છે , તેની આવી દુર્દશા જોઈ માતા પિતા બંનેવ દુઃખી દુઃખી થઇ ગયા , અને આજ હાલત નયન નાં માતા પિતા ની થાય છે

કોણ કોને સમજાવે !!!!

નીલા બહુ સમજુ હતી તેનાં દુઃખ માં દુઃખી થતા આ 4 વૃધ્ધો ને જોઈ તે કોચવાઇ ગઈ

તેને સામે ચાલી માતા પિતા ને સાંત્વના આપતા કહેવા લાગી

” તમે ચિંતા નાં કરો હું બધું સંભાળી લઈસ મેં હાથે કરી ને આ દુઃખ વહોર્ય છે તો હવે તેને પચાવતા પણ મારેજ શીખવું જોઈએ ”

નીલા 2 દિવસ અમદાવાદ રોકી ને વાસદ પાછી ફરી , આ તરફ નવ પરણીત યુગલ પણ હનીમુન પતાવી પાછુ આવી ગયું

” સમય ક્યા રોક્યો રોકાય છે , સુખમાં થોડો નાનો વર્તાય છે, દુઃખ માં લાંબો ખેચાય છે ”

એકજ ઘરમાં બે અલગ અલગ જિંદગી જીવતી હતી , નીલાએ તેના પુત્રને જ જીવન બનાવી લીધું હતું અને બીજું તેનું મન પ્રભુ ભક્તિ તરફ ઢળતું જતું

જ્યારે નયન ને સ્વીટી નો સાથ સતત મળી રહે તે માટે તેણે તેની જ કોલેજ માં એક ક્લાર્ક ની માટે ખાલી પડેલી જગ્યા માટે સ્વીટી નું નામ આપ્યું ,

તેની લાગવગ અને સ્વીટી ની હોશયારી થી તે જગ્યા માટે સિલેક્ટ થઇ ગઈ

હવે તો બંનેવ સાથે કોલેજ જતા અને સાજે એકબીજા નો હાથ પકડી વાતો કરતા કરતા ઘરે આવતા

આ તરફ એક “સુહાગણ વિધવા ” જેવી જીંદગી જીવતી નીલા ને નયન ફક્ત સવાર ના બ્રેક્ફાટ અને સાંજે જમવા ના સમયે ટેબલ ઉપર મળતો ક્યારેક સાંજ ના સમયે બધા સાથે મળી સોનું ને રમાડતા

નીલા એ હૃદય ઉપર પથ્થર તો મૂકી દીધો હતો પણ જ્યારે તેમના રૂમમાં થી અવાજ કે હસવાનો અવાજ કે કોઈ પ્રેમભીના સંવાદ તેની કાને પડતા તો તે વિહળ થઇ ઉઠતી

“પથ્થર કો કલેજે સે લગાકર કોઈ પથ્થર નહિ બન સકતા

ઇચ્છાઓ કા ગલા ઘોટ દેનેસે ઔરત મન સે મર નહિ સકતી ”

છતાય ક્યારેક સામાજિક પ્રસંગો માં નયન કમને તેને સાથે લઇ જતો ….

આવી નાની નાની ક્ષણો નીલા ના ભાગમાં આવતી હતી, બાકીનો નયન સ્વીટી નો થઇ રહી ગયો હતો

~*~~*~~*~~*~

આમ ને આમ 3 વરસ નીકળી ગયા અચાનક નીલના કાને એક વાત પડી સ્વીટી પ્રેગનેન્ટ છે 2 મહિના થયા હતા

નયને હવે નીલાને ભાર દઈ ને જણાવ્યું કે ” હવે સ્વીટી ને સાચવવા ની બધી જવાબદારી તેની છે ”

આમ પણ ઘરની બધીજ જવાબદારી તેનાજ શિરે હતી તેમાં આ એક વધુ માની તેણે મુક સંમતી આપી ,હવે તે આવા દુઃખ અને ઝાટકાઓ થી ટેવાઈ ગઈ હતી

નયન સ્વીટી નું બહુ ઘ્યાન રાખતો આમ કરતા હવે સ્વીટીને 9 મહિના પુરા થયા , તેને 4 મહિના ની મેટરનિટી લીવ મળી હતી

સમય જતા સ્વીટી એ એક પુત્ર એ જન્મ આપ્યો ….

હવે નીલાને એક વધુ જવાબદારી ગીફ્ટ માં મળી .પણ આ દેવી જેવી સ્ત્રી એક પણ હરફ ઉચ્ચાર્યા વગર પ્રેમ થી દરેક જવાબદારી ને નિભાવતી હતી

આજુ બાજુ પડોશ માં બધાને તેના માટે બહુ માન અને લાગણી હતા , કાશ આ નયન સમજી સક્યો હોત !

નાનકડો જય 3 મહિના નો થતા સ્વીટી પાછી જોબ પર ચાલી ગઈ

તે બન્નેવ બાળકો ને પુરા જતન અને લાડ પ્યાર થી મોટા કરતી !! સારા સંસ્કાર સિંચવા નું કામ માતા નું છે સમજી પૂરેપૂરું ઘ્યાન બાળકો ને મોટા કરવા માં લગાવતી હતી .

હવે સોનું 12 વરસ નો અને જય 9 વરસ નો થયો ,બન્નેવ ભાઈઓ માં બહુ સ્નેહ હતો … જય , નીલાને “માં” કહેવા ઈચ્છતો પણ સ્વીટીની બીક ના લીધે તે ” દીદી માં” કહી બોલાવતો

પૂનમ નો દિવસ હતો અને સ્વીટી ની બર્થડે હતી, તેની ઈચ્છાને માન આપી બધાએ મહીસાગર ના કિનારે ફરવા જવાનું નક્કી કર્યું

નીલાએ બધાને માટે થોડો નાસ્તો અને શેતરંજી સાથે લીધા હતા ,તેને જતાની સાથે એક ઝાડ નીચે શેતરંજી પાથરી બાળકો સાથે સમય વ્યતીત કરવા લાગી ….

સ્વીટી ને , પાણી અને નયન નો સાથ તોફાન માટે ઉશ્કેરતો હતો ,

તેને નયને આંખોના કામુક ઈશારા કર્યા અને નયન સમજી ગયો તેને મનમાં શું ચાલે છે ..

તે બોલ્યો ” ચાલ સ્વીટી જરા આટો મારી આવીએ ”

આમ કહી બંનેવ હમણાં આવીએ કહી ચાલવા ગયા , અચાનક થોડે દુર જઈ નયન અટકી ગયો નીલા ને સંબોધી કહેવા લાગ્યો

” નીલા બંનેવ બાળકો નો ખ્યાલ રાખજે ”

અને પછી સ્વીટી ની પાછળ પાછળ ચાલવા લાગ્યો

નદી કિનારે ચાલતા ચાલતા બંને તોફાન મસ્તીમાં મશગુલ હતા ,હસી મજાક માં સ્વીટી થી નયને જરા સરકો ધક્કો દેવાઈ ગયો અને તેનો પગ લપસ્યો અને તે ઉંડાં પાણીમાં જઈ પડ્યો ,

કરમ ની કઠણાઈ જુવો ! જ્યાં તે પડ્યો ત્યાજ ઊંડું ભવર હતું !!!!

કોઈ કઈ સમજે કે વિચારે તેપહેલા તે ગાયબ થઇ ગયો . સ્વીટી ની બુમાબુમ સાંભળી નીલા બાળકો ને લઇ ત્યાં દોડી આવી , સહુને માથે આભ તૂટી પડયું …

તેમની બુમા બુમ અને રોકકળ સાંભળી કેટલાક મછવારા ત્યાં દોડી આવ્યા

બધાની કલાકો ની મહેનત સફળ થઇ અને હાથ આવ્યો તો નયન નો મૃત દેહ ….

અમદાવાદ થી તેના માતા પિતા અને નીલા ના માતા પિતા દોડી આવ્યા કરુણ વાતાવરણ સર્જાઈ ગયું

સુધર ભાઈ ને તો એક સાથે 2 દીકરી ઓ નો સુહાગ ઉજળ્યો હતો …..

નીલા હવે સાચા અર્થ માં વિધવા થઇ !!! સ્વીટી નો સંસાર ઉજડી ગયો ….

સમય સમય નું કામ કરે જાય છે ,તે ક્યા કોઈને રોકે રોકાય છે

2 મહિના વીતી ગયા “દુઃખનું ઓસડ દહાડા” આમ તો નયન નો જીવન વીમો મોટી રકમનો હતો , તેના આવેલા બધા રૂપિયા બેંક માં મૂકી ને વ્યાજ માં તેમનું ભરણ પોષણ ચાલે તેમ હતું .

પણ ટાઇમપાસ માટે સ્વીટી એ ફરી કોલેજમાં જવાનું શરુ કરી દીધું , અને નીલાએ રાબેતા મુજબ ઘર સંસાર સાચવવાનું ..!

આમને આમ વરસ પૂરું થયું સ્વીટી ને હવે એકલતા ડંખતી હતી તેને તેની કોલેજ માં લાઈબ્રેરી માં કામ કરતા તેનાથી 2 વરસ નાના મયંક સાથે દોસ્તી વઘારવા માંડી …..

આ દોસ્તી ની વાતો હવે કોલેજ બહાર પણ ચર્ચાવવા લાગી ,

આ વાતો હવે નીલના કાન સુધી આવતી તે મનમાં અને મનમાં બહુ દુખી થતી ….

આખરે એક દિવસે તેને ચુપકીદી તોડી તેને સ્વીટી ને પાસે બેસાડી કહ્યું

” જો તને લાગતું હોય કે તું મયંક સાથે સુખી થઇ સકે તેમ છે તો તું તેની સાથે મરેજ કરી તારો સંસાર વસાવી લે , આ બદનામી સારી નથી લાગતી ”

સ્વીટી પણ આમજ વિચારતી હતી ,આમ પણ તેને “જય” ની કોઈ ચિંતા ના હતી .

તેની માટે કોઈ એવું બંધન ના હતું કે તેને તોડતા તે અચકાય કે દુખી થાય …

આખરે તેણે તેના ભાગે આવતા રૂપિયા અને દાગીના લઈને મયંક સાથે ચાલતી પકડી …

હવે નીલા નું એક કામ ઓછું થયું , 3 રોટલી ઓછી કરવાનું ….ખાસ બીજો કોઈ ફર્ક ના આવ્યો.

આ તરફ સમય જતા સમાચાર મળ્યા સ્વીટી ને એક દીકરી નો નો જન્મ થયો …

‘નીલાએ લખીને એક મેસેજ સ્વીટીને મોકલ્યો

“બસ તું 2 દીકરીઓ ને જન્મ ના આપતી , ક્યાંક તારા સંસ્કાર પડશે તો ફરી એક નીલા નો જન્મ થશે ”

નીલાએ નયના છેલ્લા બોલેલા સબ્દો ને બરાબર નિભાવ્યા ….

બસ સમય જતા સોનું અને જય ભણવાનું પૂરું કરી કામ ધંધે લાગી ગયા ..

જય ની ઇચ્છા પૂરી કરવા જય ને કેનેડા મોકલ્યો , નીલાના સંસ્કારે તેમને એક સફળ વ્યક્તિત્વ ના માલિક બનાવ્યા હતા

એક દિવસ સોનું આવીને માં ને કહેવા લાગ્યો ” માં આપણે તારો પાસપોર્ટ બનાવડાવી એ કયારેક કામ લાગે ” અને તેનો પાસપોર્ટ તૈયાર કરાવ્યો

આજે નીલાની બર્થડે હતી સવાર ના પહોર માં સોનું માં ને પગે લાગે છે, અને એક કવર હાથમાં પકડાવે છે !!!!!

હજુ તે કવર ખોલે તે પહેલા ડોરની ઘંટડી વાગે છે …..

પોસ્ટમેન એક કવર સાથે ઉભો હતો તે સહી માગતો હતો. નીલા એ આશ્ચર્ય સાથે સહી કરી કવર હાથ માં લીધું …

બેવ કવર વારાફરતી ખોલે છે …

એક સોનું એ આપેલું અને બીજું જય કેનેડા થી મોકલાવેલું …

શું આશ્ચર્ય ! બન્નેવ માં ઇંડિયા થી કેનેડા જવાની ટીકીટ ….~*~….

આજે નીલા ને લાગ્યું કે સાચા અર્થ માં તેની તપસ્યા ફળી છે, દુઃખ થી સુકાઈ ગયેલી તેની આંખો ખુશી થી છલકાઈ ગઈ

આને શું કહેવું ..બે કોખ ના એકજ ભાવ ???

રેખા ( સખી ) 4/17/13
~*~~*~~*~~*~end

 

વસમી લાગે તારી જુદાઈ

ચોતરફ હરિયાળી છે
રંગબેરંગી ફૂલ ખીલ્યા
કઇ વસમી લાગે તારી જુદાઈ …

મૌસમ બહું સુહાની છે
ઝરમર કરતા વરસે મેહ
તહી ટપકે આંખો તારી જુદાઈ…

ગુલમહોર દીવાની છે
વીત્યો શિયાળો પ્રસરી વસંત,
મહી કાળજું કંપે તારી જુદાઈ …

ગરમીની ફુંફ સમાઈ છે
યાયાવર પંખી વળતા ઘેર,
અહી કપાઈ પાંખો તારી જુદાઈ …

ફૂલ પત્તીની જવાની છે
ડોલતા ભવરા ફૂલો સંગ,
જઈ કંપતા હોઠ તારી જુદાઈ ..

રેખા (સખી) 5/17/13

 

મારું તન તારા વિના

599517_587496731285095_667290269_n
મારું તન તારા વિના, કઈ કામ વિનાનું
તું ન આવે ત્યાં સુધી રહે જાન વિનાનું

વેરાન વગડા માં સુકા બાવળને શું કરું
પડછાયા નું લંબાવું પણ પાર વિનાનું

પ્રેમ વિના તારા પ્રિયે હું કેમ ભીજાઉં
ભર ચોમાસે કોરું વાદળ વહાલ વિનાનું

ભરેલ સંસાર લાગે મને ખાલી ઘણો
તારા વિના ઉડતું મન પાંખ વિનાનું

તું નથી તો ડૂબતું મનડું અંધકાર મહી
સુરજ ઉગ્યો તોય બધું પ્રકાશ વિનાનું

રેખા (સખી) 5/16/13

 

મારો ગૃહ પ્રવેશ

મારો ગૃહ પ્રવેશ ….
હજુ બારણું ખોલીને અંદર આવું તે પહેલા તો બા નો તીખો છતાય દબાએલો અવાજ સંભળાયો
“ક્યા સુધી આમ રાહ જોઈ બેસી રહેવાનું ?
તારી પાછળ લગ્ન થયેલા પણ બબ્બે છોકરાં ના બાપ બની ગયા !!!
શું બળ્યું છે આમાં ?? ”
આ સબ્દો સાંભળતા હૃદય એક થડકારો ચૂકી ગયું ।।।
પણ ત્યાજ શરદ નો અવાજ કાને પડ્યો
બા …બસ કરો આમ ગમે તેવા સબ્દો ના વાપરો સ્મિતા મારી પત્ની અને તમારી વહુ છે !!
ત્યાં તો બા બોલ્યા , તો શું થયું આજે 11 વર્ષ થયા
તેનો સારો દિવસ જોવા મેં શું શું નથી કર્યું ?
દવા દારુ ભુવા જાગરિયા .. …
તુજ કહે ક્યારેય વહુને ઓછું આવવા દીધું છે ? બાપ વગર ની છોકરી ગણી લગ્નના દિવસ થી આજ લગી ક્યારેય કોઈ માંગણી કરી છે મેં ??
તુજ કહે આ એક ઇચ્છા છે તે શું ખોટી છે ?
મારો તું એક નો એક દીકરો છે, 10 વર્ષ નો હતો અને તારા પિતાજી આપણ ને છોડી સ્વગ માં જઈ ભરાયા.
મેં કેટલી મુશ્કેલીઓ વચ્ચે તને મોટો કર્યો તે તું જાણે છે . શું આજે તારા તરફ થી આટલી અપેક્ષા રાખવી ગેર વ્યાજ્બી છે ?
શરદ ના ચહેરા પર તરવરતી વેદના મારા થી સહન ના

થઇ શકી , જાણે કઈ નથી સાભળ્યું તેવો ડોળ કરી હું ઘરમાં પ્રવેશી
હજુય યાદ છે મારો પહેલો ગૃહ પ્રવેશ !!
કેટકેટલા સપના ઉમંગો ભરી હું સાસરે આવી હતી . ત્રણ જણા નું નાનું કુટુંબ , માં કરતા પણ સવાઈ સાસુ હતી , અતિ પ્રેમાળ પતિ નો ડગલે અને પગલે સાથ હતો !!!
કેટલો બધો ફેર લાગ્યો આજના ગૃહ પ્રેવેશ માં !!
એક નિરાશ સાસુ હતી , એક દુખી પતિ હતો અને નિસહાય હું !!!

“સમય હતો ત્યારે ક્ષણ ક્ષણ ની હાજરી થી મેં ઘરમાં ઉમંગ ભર્યો હતો
આજે દરેક વાતો મા એક એક કલ્પના ને તરંગોમાં મેં ખાલીપો ભર્યો હતો ”

હું સમજતી હતી કે બાની ઇચ્છા માગણી યોગ્ય હતી, પણ બા કેમ સમજતા નહોતા કે આ વાત ક્યા મારા હાથ માં હતી ..

“ઈચ્છા ને ચરમ સીમા હોત તો ?
માગેલું બધું જો મળતું હોત તો ?”

છતાય આજે હું અસહાય બની રહી , શરદ મારા મનની વાત સમજી ગયા હતા તે મારી પાછળ પાછળ રૂમ માં આવ્યા ,
હું બેડના એક કિનારે બેસી મારી ઉદાસીનતા ને જાતેજ પીવાનો ટ્રાય કરતી રહી
અને શરદ લાચાર બની રહ્યા

છેવટે તેમણે જ મૌન તોડ્યું , સ્મિતા ચાલ હવે ક્યા સુધી આમ દુખી રહીશ , લાવ આજે હું તારા માટે ગરમ મસાલા વાળી ચાય બનાવી લાવું પછી હંમેશની માફક તું હું અને બા સાથે બેસી ચાય પીએ !!!

મેં પરાણે હસતા કહ્યું લાવો હુજ બનાવી લાવું છુ , કહી અમે સાથે અમારા બેડરૂમ માંથી બહાર નીકળ્યા ત્યાં તો હું આભી બની ગઈ ,

જાણે કસુજ બન્યું ના હોય તેમ બા હાથ માં ચાની ટ્રે લઇ ઉભા હતા
ચાલો સ્મિતા કેટલી વાર આ ચા પણ ઠંડી થી ગઈ , આ સાભળતા મારો ગુસ્સો પણ ઠંડો થઇ ગયો….

તો પણ માણસ નું મન ક્યા ચડવા ઉતારવા નિસરણી માગે છે

વિચારો અવિરત દોડતા રહે છે ક્યારેક હાંફે છે તો સહેજ અટકે છે પછી તેની વધઘટ થતી ગતિ થી ચાલે રાખે ..
આ તો ભાર ચોમાસું હતું બસ વાદળા વિખરાઈ થોડા વિખરાયા હતા .

પણ હવે નક્કી કર્યું કે આ વાત નો નિવેડો હું લાવી ને રહીસ !!

એક રાત્રે પ્રણય ગોષ્ઠી માં મશગુલ શરદનો હાથ હાથ માં લઇ હું બને તેટલી સરળતા અવાજ માં લાવી કહેવા લાગી
” શું હું તમને વહાલી છું ? ” તે કહે બહુજ મારા જાન કરતા પણ વધુ

બસ હું તરત બોલી તો મારું કહ્યું માનશો ?
” તમે બીજા લગ્ન કરી લો …હું પણ તમારું સંતાન ઇચ્છું છું …..
મારા મો પર આડો હાથ દેતા તે ગળગળા આવાજે બોલી ઉઠ્યા

” ફરી જો તું આ શબ્દ બોલીશ તો હું આ ઘર છોડી ચાલ્યો જઈશ , મારી જિંદગી તારા થી શરુ થાય છે અને તારા ઉપર જ અટકે છે વ્હાલી , આપના નશીબ માં સંતાન સુખ નહિ હોય બીજું શું ?”

તને છતાય પણ લાગતું હોય , બહુ ઈચ્છા હોય તો આપણે એક બાળક દત્તક લઈએ …
હું ટાઈમ પાસ કરવા એક એનજીઓ માં કામ કરતી હતી ત્યાં અનાથ બાળકો સાથે મારું દુઃખ ઓછુ કરતી અને તે સંસ્થા માં નાની મોટી હેલ્પ કરતી

આથી મેં તરત જવાબ આપ્યો ” તમે તો જાણો છો હું આ બાબતે પહેલે થીજ તૈયાર છું પણ બા આ માટે ક્યારેય તૈયાર નહિ થાય .
હું બા નાં મનને દુખ થાય તેવું કશુજ કરવા નથી માગતી

બસ આમજ થોડા દિવસ નીકળી ગયા . એક દિવસે મારી એક જૂની સખી તેની દીકરી સાથે મને મળવા આવી .સુંદર મજાની 6 વર્ષ ની ઢીંગલી જેવી નાજુક અને પરાણે વહાલી લાગે તેવી દીકરી

તેને જોતાજ બાળક માટે ની મારી લાલસા તીવ્ર બની અને અનાયાસે આખો માં ઝળઝળિયાં ભરાઈ આવ્યા .
મારું આ દુઃખ મારી સખી થી અજાણ્યું નાં હતું !

તેને મને સરોગેસી મધર વિશે જણાવ્યું . એવું ના હતું કે હું આ બાબતે અજાણ હતી , પણ ક્યારેય હું આ તરફ વિચાર્યું ના હતું .

પણ તેને મને જણાવ્યું કે તેના સગામાં કોઈ આ રીતે બાળક મેળવી બહુ ખુશ છે !!!

અને તે સાજે મેં બા અને શરદ સાથે આ બાબતે વાત કરી .શરદ તો આની માટે તૈયાર હતા અને બા ને સમજાવ્યું કે બા તેનામાં અમારો જ અંશ હશે . છેવટે બા પણ માની ગયા

હવે અઘરું કામ હતું સારા સંસ્કાર વાળી એક સ્ત્રી શોધવાનું જે પોતાની કુખ અમને ઉધાર આપવા તૈયાર થાય….

આ કામ માં બા અમારી મદદે આવ્યા , બા ના પિયેર ગામ માં તેમના કુટુંબ માં જરા પૈસે ટકે ઘસાતું એક ઘર હતું ,તેમની એક નાની ઉમરે વિધવા થયેલ દીકરી હતી
તેમને રૂપિયા પૈસાની ખેચ હતી તો બા તેમને હેલ્પ કરવા કહ્યું અને બદલા માં અમારી માટે તેને સરોગેસી માટે તૈયાર કરી.

રાધા 24 વરસની મજબુત અને ઘાટીલી હતી , સ્વભાવે પણ મીઠી હતી.

બા તેને શહેર માં અમારી સાથે લઇ આવ્યા . સારો દિવસ જોઈ અમે તેને લઇ ડોક્ટર મહેતાની કલીનીક ઉપર ગયા

ડો . મહેતા શહેર નાં જાણીતા ગાયનેક હતા !
તેમની સલાહ અને સારવાર હેઠળ આ અજુગતી લાગતી પ્રક્રિયા અને સફળતા પૂર્વક પૂરી કરી .

હવે મારું અને શરદ નું બીજ રાધાના ઉદર માં પાંગરવા લાગ્યું

તેની સારી સારવાર થાય અને તેનું ખાવા પીવા માં ઘ્યાન રખાય તે માટે બા અને હું તેને અમારી સાથે રહે તેવું ઇચ્છતા હતા .
અને બા કહેતા સારા સંસ્કાર ગર્ભ થીજ અપાય છે .

શરદ ને આ વાત મંજુર ના હતી , તે કહેતા અત્યાર થી અહી તેને અહી રાખવા ની ક્યા જરર છે
પણ અમારી આગળ તેમનું કઈ નાં ચાલ્યું છેવટે રાધા ને અમારા ઘરમાં ગેસ્ટ રૂમમાં રાખવા માં આવી ,

આમ પણ બા ના પિયર ગામની હતી તો બા સાથે તેને ખુબ ફાવી ગયું હતું ,મારી સાથે પણ સારું બનતું .
હા શરદ થોડા ખેચાએલા રહેતા

આમ કરતા રાધાને 5 મહિના પુરા થયા એક દિવસે અચાનક બાથરૂમ માં તેનો પગ લપસ્યો …..
ઓ માં ….બધાય નાં હોશ કોશ ઉડી ગયા શરદ તો ઓફીસ માં હતા , હું અને બા તેને ટેક્સી કરી ડો .મહેતા ની કલીનીક ઉપર લઇ ગયા ..
નસીબ સારું કે હમેશા બીઝી રહેતા ડોક્ટર તે વખતે હાજર હતા અને રાધા ને તરત સારવાર મળી ગઈ , છ્તા તેને થોડું બ્લીડીંગ થતા સોનોગ્રાફી માટે મોકલી , આ બધું કરતા કરતા મેં શરદ ને ફોન કર્યો તે પણ દોડી આવ્યા . પહેલી વાર મેં તેમને આટલા વિહળ થતા જોયા હતા ..

તે અચાનક રાધાના બેડ પાસે દોડી ગયા તેના માથે હાથ ફેરવવા લાગ્યા !
હું સમજી ના સકી કે આ લાગણી મને ગમી કે ના ગમી !!!!

પણ અત્યારે આ બધાનો ક્યા ટાઇમ હતો ..
ડોક્ટર જયારે અમને તેમની કેબીન માં બોલાવ્યા ત્યારે અમારા સહુ ના જીવ અધ્દ્ર થઇ ગયા હતા , આ જોઈ તે બોલ્યા ચિંતા નાં કરશો બધું બરાબર છે ,આમ તો બધું બરાબર લાગે છે પણ બસ હવે તેને બેડ રેસ્ટ કરવો પડશે .

બસ હવે અમે ત્રણે તેને બહુ સાચવતા . હવે તો શરદ પણ રાધાનું ખાસ ઘ્યાન આપતા , આ મને ગમતું પણ અંદર થી કઈક કોચવાતું

હવે સાત મહિના પુરા થયા એક દિવસ ડ્રોઈંગ રૂમ માં હું રાધા અને શરદ બેઠા હતા બા તેમની રૂમાં માં કોઈ ભક્તિ ગીત ગાતા હતા .

સફરજન સમારી મેં શરદ ને આપ્યા અને બોલી ” લો ને જરા ડીસ રાધાને આપો ને!
” બસ આજ વખતે તેના પેટમાં બેબી એ હળવી લાત મારી રાધાએ ઘીમો ઉહાકાર ભર્યો !!!!

તે બોલી ઉઠ્યા શું થયું ? રાધા હસીને બોલી બેબી એ લાત લગાવી …

શરદ કઈ પણ વિચાર્યા વગર તેના પેટ ઉપર હાથ મૂકી ને ત્યાં જ બેસી ગયા .

હું તો આ કેટલીય વાર આ મહેશુસ કરી ચુકી હતી ,
હું ક્યારેક રાધાના પેટ ઉપર હાથ મૂકી ગણગણી લેતી
હતી…..
આપણો સબંધ આંખ અને શમણા નો સબંધ
આપણો સબંધ છે સુગંધ અને ફૂલનો સબંધ
આપણો સબંધ દરિયા અને મોજો નો સબંધ

બસ મેં તેમને આ બાબતે જણાવ્યુ ના હતું કારણ તો મને હજુ પણ ખબર નથી …
કદાચ મને એક અસલામતી નો ડર હતો

પણ આજે શરદ ને ખુશ જોઈએ મને આનંદ થયો . હવે તો શરદ રોજ રાધાના પેટ ઉપર હાથ મુકતા અને બેબી સાથે વાતો કરતા ,મને સાથે રાખી ને જ આમ કરતા .
હું જોતી હતી કે તેમનું મન બહુ સાફ હતું પણ બેબીના કારણે તે એક રીતે રાધા સાથે જોડાતા હતા .

બસ આમજ 9 મહિના પુરા થયા અને પુરા ટાઈમે તેને પ્રસવ વેદના ઉપડી ……

*******************
તુરત તેને લઇ હોસ્પિટલ પહોચી ગયા
તેની કોપ્લીકેસન ની હોસ્પિટલ માં બધાને જાણ હતી તેથી તરત રાધાને લેબર રૂમ માં લઇ જવાઈ …..
બહુ સમય વીતી ગયો અહી બહાર અમારા જીવ અધ્ધર હતા , બા તો હાથ માં માળા લઇ ભાગવાનું નામ જપ્યા કરતા હતા .

આખરે ડોક્ટર બહાર આવ્યા . તેમના ચહેરા ને વાંચવાની અમે નાકામ કોશીસ કરવા લાગ્યા ,
છેવટે તેમનેજ મૌન તોડ્યું ,

“જુવો શરદ અને સ્મિતા પહેલા તમને હું એક ગુડ ન્યુઝ આપું તમારે બન્નેવ ની જિંદગી ના એક મઝાની દીકરી નું અવતરણ થયું છે ” પણ ડીલીવરી માં કોમ્પ્લીકેશન હોવાના કારણે બેબી ના લંગ્સ બહુ નાજુક છે તેને થોડો લાંબો વખત માં ના દુઘની જરૂર રહેશે
*****************
અમે હકાર માં ડોકું હલાવી ત્વરા થી રાધા અને બેબી જ્યાં હતા ત્યાં પહોચી ગયા . બહુ સુંદર રૂપાળી દીકરી ને જોઈ અમે બધુજ ભૂલી ગયા , મારી આખો માં થી તો શ્રાવણ ભાદરવો વહી નીકર્યો.
મારું પોતાનું બાળક, ભલેને મારી કુખે થી જન્મ્યું નથી પણ મને માં કહી હવે સંપૂર્ણ સ્ત્રી બનાવી દેશે.
મારા મુખે આનંદ થી સબ્દો સરી પડ્યા

“મારી રોજની પ્રાર્થના માં આજ અસર વર્તાય છે
તારા જીવન સાથે મારી જીવનદોર સચવાય છે ”

ચાર દિવસ હોસ્પિટલ માં રાખી ને રાધા અને અમારી નવજાત ઢીંગલી ને અમારા હોમ સ્વિટ હોમ લઇ આવ્યા

મેં ફૂલો થી આખા ઘરને મહેકાવ્યું હતું , બા કોઈની નજર અમારી ખુશીઓ ને ના લાગે કરીને ઘર ની બહાર લીંબુ મરચા લટકાવી આવ્યા … ઘરમાં ચારે તરફ ખુશી હતી

મે બેબીને વહાલ માં ગુડિયા કહેવાનું નક્કી કર્યું , ગુડિયાની વસ્તુ બે જગ્યા પર ગોઠવી મારી રૂમ માં અને બીજી રાધાની પાસે .

આમ તો હુ તેને વધુ હૂફ માં રાખતી ,પણ તે બહુ નાજુક હતી માટે માં ના દૂધ ની વધુ જરૂર હતી તો રાધાને વારેવારે સોપવી પડતી !

આમ કરતા 15 દિવસ નીકળી ગયા એક દીવસ રાધા તેને પોતાનું દૂધ પીવરાવી રહી હતી બસ આમજ મેં જરા બારીનો પડદો હટાવી નજર કરી તો રાધા ગુડિયા ને ચુંબન થી નવરાવી રહી હતી તેની આખો માં આંસુ હતા

હું સમજી ગઈ તેની માંનોદશા મેં તરત વિચાર્યું કે હવે જો તે અહી વધુ રહેશે તો અમારા બધાની માટે તકલીફ ભર્યું થી જશે .

સાજે જમતી વખતે મેં હવે રાધાને તેના ઘરે પાછા જવાની વાત મૂકી , બધાયે મુક સંમતી આપી .

જ્યારે રાધાએ આ વાત સાંભળી તેની આખો છલકાઈ ગઈ પણ તે કઈ કહેવા ની સ્થિતિમાં ક્યા હતી ?

હું માં ના હોવા છતાય માં હતી તેનું દુખ સમજી સકતી હતી ,પણ મારે આમ કર્યા વિના છૂટકો જ ક્યા હતો

******************************************
છેવટ તેને જવાનો દિવસ આવી પહોચ્યો .આંખોમાં આંસુ સાથે તેની વિદાય કરી .જતી વેળા રાધા ગુડિયાને ગળે લગાવી બહુ રડેલી , હું જાણે પથ્થરની હોઉં તેમ સ્થિર રહી . ધીરે થી મેં તેને મારા હાથ માં લઇ લીધી અને અંદર ચાલી ગઈ

પણ તે દિવસે ગુડિયા ભૂખી રહી , બહુ રડી અમે તેને બહાર નાં દૂઘ ની ટેવ રાખેલી છતાય આજે તેને કંઇજ ના લીધું જેમ તેમ 2 દિવસ નીકળી ગયા તેની હાલત વધુ ખરાબ થતી ગઈ
છેવટ ડોક્ટર ની સલાહ મુજબ અમારે રાધાને પાછી બોલાવવી પડી .

બસ અહીથી બધુજ બદલાઈ ગયું . હવે તો રાધા પણ આજ ઘરની હોય તેમ રહેવા લાગી તેની સલાહ સૂચન પણ ધીરે ધીરે સ્વીકારાવા લાગ્યા

એક દિવસ હું બજાર માં ગઈ હતી , બા ભજન માં ગયા હતા …..

હું જ્યારે ઘરે પાછી આવી અને જોઉં છું તો રાધા અને શરદ સાવ પાસે પાસે બેસી અને ગુડીયાને બે ખોળા ને એક કરી સુવાળી ને રમાળતા હતા .અને આમ કરતા કરતા વચવચ માં એકબીજા ને સ્નેહ ભરી નજરો થી જોઈ લેતા

મારાથી આ દ્રશ્ય સહન ના થઈ શક્યું

હું કઈ પણ બોલ્યા વિના મારી રૂમ માં ચાલી ગઈ , પાછળ શરદ પણ આવી પહોચ્યા અને બોલ્યા ” સ્મિતા એવું કઈ નથી જે તું સમજી છે ”

મેં જવાબ વાળ્યો ” બસ હવે બહુ થયું મને મારું ઘર પાછુ આપો ”

તે બોલ્યા “તું તો જાણે છે આપની દીકરી માટે આપણ ને તેની જરૂર છે , અને તે ક્યા તને નડે છે ભલે ને અહી રહેતી ”

હું ગુસ્સા ભરી નજરે તેમેને જોઈ રહી

હું ઝડપભરી ચાલે રાધાના રૂમ માં પહોચી .અને તરત બોલી રાધા હવે ગુડિયા 3 મહિના ની થઇ ગઈ છે તેને હું સંભાળી શકીશ તું કાલે જવાની તૈયારી કરી લેજે .

મારી અપેક્ષા બહાર તે દબએલા અવાજે બોલી ….
“દીદી હવે હું ત્યાં જઈને શું કરીશ ? ગામમાં બધાને આ વાતની જાણ થઇ ગઈ છે કે હું એક વર્ષ થી અહી આપ લોકો સાથે રહું છું , હવે આ ઘર પણ મને મારું લાગે છે , અને ખાસ તો હવે ગુડિયા વિના રહેવું મારી માટે શક્ય નથી
આમ પણ મારી પાસે બીજો કયો સહારો છે ।।।।”

હું તો સજ્જડ થઈ ગઈ . સહેજ ડોકું ફેરવ્યું તો શરદ ને ચુપ ચાપ ત્યાં થી ચાલી જતા જોયા

હું મારી રૂમ માં આવી ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડી પડી …
શરદ મારી પીઠ પંપાળતા રહ્યા તેમના ચહેરા ઉપર થી નરી લાચારી ટપકતી હતી ,જેનાથી હું વધુ ને વધુ ભીજાતી રહી .

મેં આ બધી વાત જ્યારે બાને કહી તો તે બોલ્યા ” હું આ બધું જાણું છું પણ હવે રાધા કહે છે જો તે આ ઘરમાં થી જશે તો ગુડિયા પણ લેતી જશે !!!! હવે તુજ કહે સ્મિતા હું શું કરું ???? ”

હવે તમે નકી કરો શું કરવું તે બાદ હું તો એટલું જાણું કે મને મારો વંશ આ ઘર માં જોઈએ બસ

મારે તો માથે આભ તૂટી પડ્યું . આ કરતા શરદ બીજા લગ્ન કરી લીધા હોત તો વધુ સારું રહેત ઓછું દુખ થાત ,વિચારી લેત શરદ મારા પ્રેમને યોગ્ય ના રહ્યા.

હવે તો દેખાવું અને દાઝવું રહ્યું …ક્યા સુધી સહન કરી સકીસ તેની જાણ નથી .
કારણ ખુદ્દારી તો મારા નસ નસ માં ભરેલી છે .
**********************
આખા ઘરનું વાતાવરણ તંગ થઇ ગયું હતું .હવે તો રાધા પણ ગુડીયાને કોઈને કોઈ બહાને વધુ તેની પાસે રાખતી .

અને હું પણ ઘરની બહાર વધુ રહેતી ….ધીમે ધીમે હું માનસિક રીતે શરદ થી દુર થતી ચાલી

હું અને મારું એનજીઓ જ્યાં કેટલાય અનાથ બાળકો મારા આવવાની આતુરતા થી રાહ જોતા , હું તેમને ગુજરાતી હિન્દી શીખવતી હતી ,હવે વધુ સમય ત્યાજ રહેતી તો તેમેની સાથે મને પણ લગાવ વધતો ચાલ્યો ,

એક દિવસ મારે એનજી ઓ જવામાં મોડું થતું હતું કારણ હું બધુજ સમય ઉપર કરવાની આગ્રહી હતી , આ ટેવ મને શરદે જ પાડી હતી ,રાધાને તે દીવસ થોડું તાવ જેવું હતું ,બાને તો તે અને તેમના બાળકૃષ્ણ બસ ……

શરદ મને આવીને કહેવા લાગ્યા આજે થોડી મોડી જા અને ગુડિયા તો રાધા સંભાળશે પણ તું ઘરના કામ પતાવી ને જજે

બસ મારો પિત્તો ગયો !! શું હું હવે ઘર માટે એક કામવારી બની રહી ગઈ છું ?

થોડી બોલાચાલી થઈ ગઈ ગુસ્સામાં અને ગુસ્સ્સામાં મેં કહી દીધું “આમ પણ મારી ક્યા કોઈને પડી છે અહી , હું હવે અહી રહેવા નથી માગતી ,એક માં ના બની સકી તો કઈ નહિ પણ એક સ્ત્રી નું અસ્તિત્વ હું નહિ ભુસાવા દઉં

મારી સંસ્થામાં ઘણા બાળકો છે જેમને મારી મમતા ની હૂફ ની જરૂર છે .”

તે પણ ગુસ્સે થયા હતા મને કહે “હા તારી મરજી પ્રમાણે કર આમ પણ મારું ક્યા અહી કસું ચાલે જ છે ”

રાધાને અહી લાવવી મારી ડીસીઝન ના હતું અને તે જાય કે રહે તેમાં પણ મારું કઈ નથી બસ હું તો એકજ વસ્તુ જાણું કે મારે તો મારી દીકરી જોઈયે છે , કેમ ભૂલે છે તેમાં તારો પણ અંશ છે ”

મેં જવાબ વાળ્યો ” જો મારો અંશ હોય તો મને આપો મારે હપ્તામાં પ્રેમ નથી જોઈતો

અને હું ગુસ્સામાં બેગ ભરી ચાલી નીકળી સંસ્થા માં ત્યાજ રહી મદદ કરવા …બા એ મને રોકવાની બહુ કોશીસ કરી પણ ગુસ્સો મને સારૂ નરશું ક્યા વિચારવા દે .

શરદ રોજ ફોન કરતા, મળવા આવતા મને ઘરે આવી જવા સમજાવતા પણ હું તેમની વાત સાંભળવા તૈયાર નાં હતો ,મારી તો એકજ જીદ હતી હવે હું તોજ આવું કે રાધા બહાર જાય .

થોડા દીવસ તો ગુસ્સામાં નીકળી ગયા,પછી તો મને પણ ઘર યાદ આવતું હતું , મારું ઘર મારું અસ્તિત્વ હતું પણ મારું સ્વમાન મને રોકી રાખતું .

શરદ ચાર પાંચ દિવસ થયા તો પણ દેખાયા નહિ અને ફોન પણ નાં આવ્યો , હવે મને ચિંતા થવા લાગી કે શું મને ભૂલી ગયા કે કઈ બીજું કારણ હશે ? પણ પૂછું તો કોને પૂછું ?

છેવટે અમારા જુના પાડોસી મીતાભાભી ને મેં ફોન કર્યો ત્યારે તેમને જણાવ્યું શરદ ભાઈ તો બહુ બીમાર છે સ્મિતા ,સાવ નખાઈ ગયા છે , બસ મારું સ્વમાન અહંમ બધુજ પલભર માં ભુક્કો થઇ ગયું

હું અમારી સંસ્થાનાં મોટાબહેન ને ઘરે જાઉં છું કહી ચાલી નીકળી

હજુ ઘરમાં પ્રવેશ કરું ત્યાતો બાનો દુઃખી અવાજ સંભળાયો “શરદ દીકરા ચાર દિવસ થયા તે કઇજ ખાધું નથી આમ કેમ ચાલે ? શું આમ ભુખ્યા રહેવા થી સ્મિતા પાછી આવી જવાની છે ? અને તેમણે બહુ ધીમા દર્દીલા અવાજે કહ્યું “બા સ્મિતા વગર મારી જીંદગીમાં કોઈ સ્મિત નથી ,હું ખાઉં કે ના ખાઉં હવે કોઈ સુખ નથી ”

હું આના થી વધુ કઇજ સાંભળી નાં સકી , મેં ગૃહ પ્રવેશ કરતા ની સાથેજ બાના હાથ માં થી સૂપ નો બાઉલ લઇ લીધો અને શરદ નાં બેડ નાં એક કિનારે બેસી તેમને સૂપ પીવરાવવા માંડ્યો ,તે પણ એક નાના બાળક ની જેમ ચુપચાપ બધું પી રહ્યા હતા .

અને અમારા બધાની આંખો માંથી આંસુ વહી રહ્યા હતા .

કોઈ કઈ પણ વિચારે તે પહેલા રાધા મારા પગ પાસે આવી ને બેસી ગઈ અને કહેવા લાગી
“દીદી તમારી સંથા માં મારે લાયક કોઈ કામ હોય તો પ્લીઝ અપાવો ને , મને એક ગુડિયા નથી જોઈતી મને વધારે ગુડિયા ની લાલચ જાગી છે ,આ ઘરમાં તો તમારો બેડરૂમ મારો નથી થયો પણ સંસ્થા નો તમારો રૂમ મને જોઈએ છે , કરશો મારી માટે ખાલી તેને ? ”

મારો એક હાથ તેના માથા ઉપર ફરી રહ્યો હતો અને બીજો હાથ મારી ગુડીયાના હાથ માં હતો

રેખા ( સખી )વિનોદ પટેલ
*******ડેલાવર ******

 

છુપાવ્યું અમે ગઝલોમાં

છુપાવ્યું અમે તે ગઝલોમાં દેખાઈ જાય છે
ના કહેવાનું તમને ઘણુંય કહેવાઈ જાય છે

દબાવ્યું હતું બધુય ઉરમાં ઊંડે નક્કો ભણી
પૂછ્યું તમે કેમ છો,સંધુય ઉલેચાઇ જાય છે

લગાવ્યુ તાળુ ખંભાતી દિલ ના દ્વાર ઉપર
પગલાં ની આહટે બંધન ખોરવાઈ જાય છે

સમજાવ્યું સપનાને રોકાઈ જાય સવાર સુધી
હઠીલું જાગ્યા પહેલા જ સોસવાઇ જાય છે

ઉચકાવ્યું ભારે મનને કાયમ તેમની યાદો વડે
એ વીતેલા સમય તળે મનડું ચગદાઈ જાય છે
રેખા ( સખી ) 5/13/13

.