કવિતા : કોણ મૂરખ
વૃક્ષની ટોચે ચડી એ,
બહુ ઝૂલતું લલચાવતું.
આ જોઈ કોઈ પંખી ટહુકી જતું.
છે અડઘા વરસની જિંદગી
એ મૂરખ ના જાણતું.
સૂરજનો રંગ પહેરી
બહુ શોભતું હતું ,
આજે નીચે પડતાં પણ
મસ્તીમાં ખરતું હતું.
ફરી ઉગી આવવાની આશમાં
કે મને સમજાવા શાનમાં ?
રેખા પટેલ ( વિનોદિની )
વાર તહેવારે કેમ છો કહીને
આ મળવાનું બહાનું હવે બહુ થયું…
આ તો હવે,
બે વાદળ અથડાયા જેવી મુલાકાત છે.
જ્યાં ખાલી ગર્જના કે વરસાદ વરસ્યાની વાત છે.
હું તારી અને તું મારી નજર માંથી ઉતરે પછી,
ના કોઈ વાતની વચમાં ઓકાત છે.
રેખા પટેલ ( વિનોદિની )
ચાંદ આભમાં,
ને તું મારા ઘરમાં.
ક્યાં ફર્ક દિલમાં 💑
આજે પૂનમ …
મારે રોજ ચાંદની.
તારા સંગમાં. 😍
પુનમી રાત
રોજ મારા ઘરમાં
તારા સાથમાં. 😄
રેખા પટેલ (વિનોદિની)
ભાઈ તમે કહેતા લોહી આપણા માનવ જીવનનું એક જરૂરી અણમોલ પ્રવાહી છે. લોહીનું એક ટીપું પણ માનવજીવન બચાવે છે ,આ વાત પણ સાવ સાચી છે. કોઈ પણ અકસ્માત કે સારવાર દરમિયાન આપણા શરીરને લોહીની પ્રથમ આવશ્યકતા પડે છે. અત્યારની ખર્ચાળ મેડીકલ સર્વિસમાં દર્દીને લોહીની જરૂરીયાત વખતે વારંવાર મુશ્કેલી અને વધારાનો ખર્ચ ભોગવવો પડે છે. આ લોહી એક એવી વસ્તુ છે જે નાત-જાત ઉંચનીચ જોયા વિના જેનાં શરીરમાં જરૂરીયાત સમયે પ્રવેશે છે
2014માં આવી પડેલી એક બીમારીમાં સારવાર દરમિયાન ન્યુજર્સીની હેકેન્સક હોસ્પીટલ માંથી તેમને સારી માત્રામાં બ્લડ લેવાની જરૂર પડી હતી. આવા કપરા સમયમાં હોસ્પિટલ તરફથી મળેલા સહકારને મદદને યાદ રાખી , આજે તંદુરસ્તી પાછી મળતા તેમણે સમાજ અને હોસ્પીટલનું ઋણ સમજી બ્લડ ડ્રાઈવ કેમ્પનું આયોજન કર્યું હતું.
જ્યાં 200થી પણ વધુ માણસો એકત્રિત થયા હતા ,અહી આવેલા માણસો માત્ર ગુજરાતી કે ઇન્ડિયન નહોતા ,આવા ભગીરથ કાર્યમાં ભાગ લેવા અમેરિકન, મેક્સિકન અને આફ્રિકન અમેરિકન પણ હતા. “જે બતાવે છે માનવતાને કોઈ રંગભેદ કે નાતજાત ભેદ હોતો નથી બરાબર લોહીના એક સમાન લાલ રંગની માફક ” . 56 ડોનર પોતાનું બ્લડ ડોનેટ કરી આ પ્રસંગને સફળ કર્યો હતો. આ ડોનર્સ ને કારણે 47 યુનિટ બ્લડ એકઠું કરાયું હતું જેમાં થી આસરે 135 જેટલા પેશન્ટ્સ ને આનો લાભ થઈ શકે તેમ છે અને આ બધું એકત્રિત કરેલ બ્લડ , ન્યુજર્સી બ્લડ બેન્કને સોપવામાં આવ્યું હતું. આ કેમ્પમાં ન્યુ જર્સી બ્લડ બેન્કનું યોગદાન મહત્વ પૂર્ણ હતું.
हर चाहत पूरानी हो ज़रूरी तो नही
हर बार दुवा नूरानी हो जरुरी तो नहीं.
मिल जाये आमने सामने तो हँस लेंगे
हर बार पूरी कहानी हो जरुरी तो नहीं
खयालो में भी महेक जाता है हर समां
हर बार वो नादानी हो जरुरी तो नहीं.
तन्हाईमें पहली आँख शिकायत करती है
हर बार यही दीवानी हो जरुरी तो नहीं.
दिलमें महोबत कल भी थी,आज भी है
हर बार बातें जुबानी हो जरुरी तो नहीं.
बेगानो से शिकायत करना आदत नहीं
हर बार बात बढ़ानी हो जरुरी तो नहीं.
मिले अगर खुदा कही खुदको मांग लूँ
हर बार शाम सुहानी हो जरुरी तो नहीं.
-रेखा पटेल (विनोदिनी )
માતાજીની સ્તુતી :
નવ ગ્રહો અને નવે દિશા મહી તારો જય જયકાર છે.
આઘ્ય શક્તિ મા જગદંબા તારો મહિમા અપરંપાર છે
મા તારો જય જયકાર છે…..
કાને કુંડલ હાથે કડલાં ડોકમાં શોભે નવલખાં હાર રે
સુરજ ચમકતો ભાલે,તારી ચુંદડીએ તારલા હજાર છે
મા તારો જય જયકાર છે…..
તુજ થકી મા જગનું સર્જન,ક્રોધે આવી કરે વિસર્જન
ભક્તિ શક્તિ મા તારું દર્પણ તું જગની તારણહાર છે.
મા તારો જય જયકાર છે…..
તું દુર્ગા છે તું મહાકાલી, મા તુ ગબ્બર વાળી માડી રે.
તુજ થકી આભે અજવાળાં મહામાયા એ પાલનહાર છે.
મા તારો જય જયકાર છે…..
ભક્તિ ભાવનું તારું દર્શન સર્વ જન્મો કેરા પાપ નિવારે
દેવ દાનવ તારે શરણે, તુજ પર આ જગનો ભાર છે.
મા તારો જય જયકાર છે…..
-રેખા પટેલ(વિનોદિની)
આજ આટલું લખ્યું છે, મને ના ગમવાનું ગમ્યું છે
લોક’ની ખોટી હા ઉપર, મેં ના નું ફૂમતું મુક્યું છે
દુકાળે મન સોરાયું, ભારે વરસાદે સઘળું ડૂબ્યું છે
ફૂલો સાથે કાંટા હોય, એ જાણ્યાં પછીજ ચુભ્યું છે
સાચ જુઠની ગાંઠને ઉકલતા કેટલુંય બધું તૂટ્યું છે
ઉતર્યો છે મનનો ભાર,જાણી, મન જરાક દુખ્યું છે
વિચારો ક્યાંક વેચ્યા, ના આઘું આત્માનું ઠેલ્યું છે
હોય રૂપાળું સહુને ગમે ,ગમતું કોઈએ ક્યા વેચ્યું છે
ક્યા કશું અમર છે,તન છોડી મન પણ છટક્યું છે
વાત વાતમાં આજ કાલનું એ જુઠું બંધન છુટ્યું છે
-રેખા પટેલ (વીનોદીની)
વ્હાલી સખી હેમા ,
ઇન્ડીયામાં તો સામાન્ય રીતે માતાજીના મંદિર માં કે શેરીમાં ગરબા થતા ,હવે ત્યાં પણ મોટા હોલમાં ગરબા રમાય છે , બસ અહી પણ આવુજ કંઈક છે.અમેરિકામાં મોટે ભાગે ગરબા ઇન્ડોર એર-કન્ડીશન હોલમાં કાર્પેટ ઉપર કે સ્કુલના ઈન્ડોર બાસ્કેટબોલ ના મોટા હોલમાં વુડન ફ્લોર ઉપર થતા હોય છે ,આથી ગરબા રમવામાં બહુ સરળતા રહે છે ,પગમાં ધૂળ કે કાંકરા વાગતાં નથી વધારામાં ગરમી પણ લાગે નહિ આથી મને અહી ગરબા રમવા બહુ ગમે છે . અહી ગરબાનો સમય બહુ લીમીટેડ અવર્સમાં રાખવામાં આવે છે. બાકી મંદિરમાં માતાજીના ગરબાને ભાવિકો ત્યાંની જેમ નવ દિવસ પણ કરતા હોય છે.
धूप में ठंडी छाँव जैसा जो लगता है ,वो प्यार है
पहली बारिश का अहेसास दे जाता वो प्यार है.
एक नया बंधन,बन जाये जब खुशियो का दर्पण
तब होठों पर मीठी मुश्कान भर देता वो प्यार है.
सागरसे गहेरा लगे ,और वो रहे आसमान से उचा
मीठे ख़्वाब को मीठी हकीकत बनाता वो प्यार है .
ना हार जीत की बात हो ,हर पल विस्वास खिले
दो अलग जिस्म को एक जान कहता वो प्यार है.
भूलाकर अपने गम वो खुशियाँ देता है यार को
बनकर नादाँ “प्यार”को जिन्दा रखता वो प्यार है.
-रेखा पटेल (विनोदिनी )
વિનોદીની.. 