ક્વોલિટી લાઈફ

ક્વોલિટી લાઈફ – રેખા પટેલ(યુએસએ)

સાચી ક્વોલિટી લાઈફ એટલે મનગમતી વ્યકતી સાથે ગમતું જીવન. અંતરમાં પ્રેમ અને સંતોષ બંને ભારોભાર હોય તોજ આવું જીવન જીવી શકાય છે. બાકી બહાર મળતાં અઢળક સુખ વચ્ચે પણ અધુરપ અનુભવાય છે….

જીવનની ગુણવત્તા ખૂબ જ જરૂરી વિષયવસ્તુ છે, એના ઉપરથી નક્કી કરી શકાય છે કે વ્યક્તિ માનસિક રીતે કેટલો સફળ છે. કારણ આર્થિક રીતે સફળ વ્યક્તિની ક્વોલીટી ઓફ લાઈફ એટલે કે ઉચ્ચતમ જીવનશૈલીથી જીવતી હોય તેમ માનવું ભૂલ ભરેલું છે.

આવી જીંદગી માટે સહુ પહેલા વ્યક્તિની શારીરિક તંદુરસ્તી, સંતોષી અને પ્રેમાળ સ્વભાવ, અંતમાં સમૃદ્ધિ આવે છે. છતાં કેટલાક માટે મનગમતી જીંદગી જીવવા માટે સહુ પ્રથમ ધનદોલત આવે છે. તેઓનું માનવું હોય છે કે સમૃદ્ધિ વિના સુખ મળતું નથી. જોકે આનંદદાયક જીવન જીવવા તંદુરસ્તી પહેલી જરુરિયાત છે. કારણ શારીરિક તંદુરસ્તી વિના આર્થીક સુખનો પુરતો આંનદ માણી શકાતો નથી.

સાવ સામાન્ય પરિવારમાંથી આવતા આશુતોષે ભણતા રહીને નોકરી કરી મહામહેનતે ડોક્ટર બન્યા બાદ ઉજ્જવળ ભવિષ્ય માટે અમેરિકા આવવાનું વિચાર્યું. વર્ષો પહેલા આગળ ભણવા માટે અમેરિકામાં સહેલાઈથી વિઝા મળી જતા. આમ અહી આવ્યા બાદ તેમણે ખુબ મહેનત કરી, એક ટંક ખાઈને ડોલર્સ ભેગા કરી ફી ભરતા. છેવટે અમેરિકામાં રેસીડન્સી માટેની પરીક્ષા પાસ કરી. એક ગરીબ વિદ્યાર્થીનું સ્વપ્નું સાકાર થયું. તેને લાગ્યું જીવનનું બધુજ સુખ મળી ગયું.

ત્યાર બાદ મેરીલેન્ડ સ્ટેટમાં સારી હોસ્પીટલમાં નોકરી મળી ગઈ. ત્યાજ કામ કરતી ડો. સુપ્રિયા સાથે પ્રેમ થઇ જતા પાંત્રીસ વર્ષની ઉંમરે લગ્ન થયા. બધુજ બરાબર ચાલતું હતું. આ દરમિયાન ડોક્ટર તરીકે નામના મેળવવા અને ડોલર્સ એકઠાં કરવામાં રાત દિવસ કામ કરતા. લગ્ન જીવનના ફળ સ્વરૂપે દીકરી પ્રિયા અને દીકરા અંશ નો પણ જન્મ થઇ ગયો. છેવટે પતિપત્નીએ પાર્ટનરશીપમાં નાનકડી આગવી પ્રેકટીશ પણ શરુ કરી. હવે ઓવર ટાઈમ પણ કરી શકતા.

આ બધામાં જીંદગી કેમ જીવવી સાવ ભૂલી ગયા હતા. ક્યારે યુવાન થતા બાળકો, પત્ની કે ઓળખીતા કહેતા પણ ખરા ” તમારી પાસે જરૂરીયાત કરતા બધુજ વધારે છે, દર વર્ષે વધારે નહીતો એકાદ વિક પત્ની બાળકો કે ગમતા મિત્રો સાથે ક્વોલિટી ટાઈમ પસાર કરો.
બદલામાં તે કહેતા બસ “બીજા દસ વર્ષ કામ કરી લઉં. સાઈઠ પછી નિવૃત્ત થઈ જઈશ. પછી મરજી પ્રમાણેની ક્વોલીટી લાઈફ એન્જોય કરીશ” જોકે આવું કહેનારા કદીયે નિવૃત્ત થતા નથી. એ માટે જાતેજ મક્કમ થઈને બધું નક્કી કરવું પડે છે. એવામાં પંચાવનની આસપાસ આવેલા જાણીતા ડોક્ટર આશુતોષને અચાનક બ્રેઈન સ્ટોક આવ્યો.. હોસ્પિટલ લઇ જતા સુધીમાં તેમનું શરીર લકવા ગ્રસ્ત થઈ ગયું. સદાય ચાલતા બંને હાથ અને પગ સાવ નિર્જીવ થઇ ગયા. ડોક્ટરોની મહામહેનતે બ્રેઈન રી કવર થયું, પરંતુ હાથપગમાં જીવંતતા આવી નહિ.
આજે આલીશાન મકાનમાં રીક્લાઈન બેડમાં આડા પડીને ટીવીમાં આવતી દુનિયાભરની વિવિધતાને માત્ર આંખોથી જોતા રહી સમયને ઠેલ્યા કરે છે. શું આને ક્વોલીટી ટાઈમ કહી શકાય? આ જે બધું નજરે નિહાળી શકવાની ક્ષમતા હતી. બધું ખરીદવાની તાકાત હતી, માણવાની શક્તિ હતી ત્યારે એ સમયનો સદુપયોય કર્યા સિવાય માત્ર સંપતિ એકઠી કરવામાં એ વ્યસ્ત રહ્યા.
આજે જ્યારે નર્યો સમય પાસે છે પણ સાથ આપે એવું શરીર ક્યા છે? પોતે અથાગ પરિશ્રમથી ભેગા કરેલા ડોલર્સને તેમની નજર સામે યુવાન બાળકો પોતપોતાના શોખ પ્રમાણે બે હાથે ખર્ચી રહ્યા છે. તે જોઇને ખુશ થવું કે દુઃખી થવું એ નક્કી કરી શકતા નથી.

એક અપંગ વ્યક્તિ કેટલી હદ સુધી જીવનની ઉચ્ચ ગુણવત્તાની જાણ કરી શકે છે? જ્યારે તંદુરસ્ત વ્યક્તિ જેની પાસે ધનદોલત કે નોકરી નથી તેનો જીવન તરફનો અભિગમ કેવો હશે?
બંનેના દુઃખ અને પરિસ્થિતિ અલગ છે છતાં સમસ્યાઓ યથાવત છે. ક્વોલીટી લાઈફ માટે આરોગ્ય, ભૌતિક સામાજિક સુખ, સાથે સંવેદનાઓનું જીવંત હોવું જરૂરી છે. આધુનિક જગતમાં શોખ પ્રમાણેનું મનોરંજન, શિક્ષણ અને આરામનો પણ સમાવેશ થઇ શકે છે. સ્વતંત્રતા, પણ જીવનને સુખ આપી શકે છે.
આ શબ્દ ક્વૉલિટી ટાઈમનો સાચો અર્થ કયો? એ માટે દરેકની વ્યાખ્યા અલગ છે. જયારે એક વ્યક્તિ જીવનની સંપત્તિ અથવા જીવનના સંતોષ અનુસાર જીવનની ગુણવત્તા દર્શાવી શકે છે ત્યારે અન્ય વ્યક્તિ લાગણી, સબંધો તથા શારીરિક સુખને ઉચ્ચ જીવન જીવવાની ક્ષમતા કહે છે.

આજકાલ ફેશનમાં પણ આ શબ્દ ઘણો સંભળાય છે. બે જણ કે કોઈ આખું ગ્રુપ સાથે સરસ મજાનો સમય પસાર કરે તેને ક્વૉલિટી ટાઈમ સ્પેન્ડ કર્યો એમ કહેતા હોય છે. અહી તેમણે મનગમતો સમય પસાર કયો એવો અર્થ લેતા હોય છે. ક્વૉલિટી ટાઈમ એટલે એ સમય જેનો સંતોષકારક રીતે ઉપયોગ કરે છે.

આજના ભણેલા વર્ગને જીવન કેમ જીવવું એ બહુ સરસ રીતે આવડે છે. સમયના ટુકડાઓ એકઠાં કરીને અવિસ્મરણીય યાદો એકઠી કરી લેતા હોય છે. એક વખત હતો બાળકના જન્મ પછી છ મહિના સુધી પત્ની પિયરમાં રહેતી ત્યાં તેની અને બાળકની દેખભાળ ખૂબ જતનથી થતી. જન્મેલા બાળકને જરૂર વિના આગણાં માંથી બહાર પણ લઇ જવાતું નહોતું. ત્યાર બાદ પણ એ ખાસ્સું મોટું થાય ત્યાં સુધી ઘરના વડીલો તેને સાચવ્યા કરતા.

તેના બદલે આજે અમેરિકામાં તો બાળક મહીનાભરનું હોય અને માં બાપ સાથે વિમાનમાં એક જગ્યાએથી બીજી જગ્યાએ વેકેશનોમાં જતું થઇ ગયું છે. શોખીન અને ખર્ચાને પહોંચી વળે તેવા માતા પિતા પોતાના બાળકને વર્ષમાં ચાર પાંચ વેકેશન કરાવી લેતા હોય છે. કારણ તેમનું માનવું છે કે આજ ટાઈમ છે બાળકો સાથે પસાર કરવાનો. તેઓ એક પણ પળ એવી છોડવા માંગતા નથી જે મીઠી યાદોમાં વધારો કરે. આજ તેમની માટે ક્વોલીટી ટાઈમ છે.

દરેક વ્યક્તિના અંતરમાં કોઈ એક અતૃપ્ત ઈચ્છા જે જરૂરીયાત રહેલી હોય છે જે પૂરી કરવા માટે છેવટ સુધી મહેનત કરવી પડે છે. ખખડધજ પુલ ઉપર ચાલતી રેલગાડીની માફક ધુજતી ખડખડ થતી જીંદગીમાં બાળપણ પછીનાં સમયને બાદ કરતા એ રૂટીનમાં ચાલતી રહે છે અને ક્યારે પૂરી થઈ જાય તેની પણ ખબર પડતી નથી. આ બધામાં પેલો ક્વોલિટી ટાઈમ જેવો શબ્દ ક્યાય ભુલાઈ જતો હોય છે.

દરેક સારા સમય માટે રૂપિયા જોઈએ તેમ નથી. પોતાનાઓ માટે માત્ર પ્રેમભર્યો સમય કાઢો તેમની જરૂરીયાત પ્રમાણે અનુરૂપ થઈને વર્તો તો સામે તમને પણ એવોજ પ્રેમભર્યો આવકાર મળશે. અને ત્યાંથીજ ખોવાઈ ગયેલા ક્વોલીટી ટાઈમનો આરંભ થશે.

પરદેશમાં રહીને એક વાત બહુ નજીક થી જોઈ શકી છું. માતૃભુમી, સગાવહાલાઓ થી દુર વ્યક્તિ પરદેશમાં કમાણી અર્થે જાય ત્યારે તેમને શરૂવાતમાં બહુ કઠીન દિવસો જોવા મળે છે. આ મોટાભાગનાઓ સાથે બનતું આવ્યું છે. બે છેડા ભેગા કરવા ઘણું જતું કરવું પડે છે તેવામાં અનુકુળ અને અનુરૂપ સમય કોને કહેવાય તે ભૂલી જાય છે.
છતાંય તેઓ વીકેન્ડમાં કે જ્યારે પણ સમય મળે ત્યારે ઘણા ઘરમાં ફેમીલી મેમ્બર્સ સાથે મળીને ઘરકામ કરી, ગ્રોસરી સોપિંગ કરીને કે ખાસ કશું કરવા જેવું નાં હોય તો મોલ કે મંદિરમાં સાથે જઈને સમયનો સદુપયોગ કરતા હોય છે. મોંઘી હોટલો નાં પોસાય તો તાકોબેલ, મેકડોનાલ્ડ, જેવી ફાસ્ટફૂડ રેસ્ટોરન્ટ માં ડીનર કરી મનગમતો દિવસ પસાર કરી લેતા હોય છે. આ બધો એક રીતે ક્વોલીટી ટાઈમ છે.

હંમેશની વ્યસ્તતામાં લાઈફની ક્વૉલિટી બગડતી જાય છે. આવામાં ઉંમર હોય તેના કરતા વધારે અનુભવાય છે. વ્યક્તિ તન મનથી ભાંગી જાય છે. પરિણામે બિન જરૂરી રોગોના શિકાર થઇ જાય છે. કેટલું જીવીએ તેના કરતા મહત્વનું છે કે કેવી રીતે જીવીએ છીએ. એ આધારેજ લાઈફની સાચી ગુણવત્તા નક્કી કરી શકાય. કેટલાક પચાસ વર્ષના ઘરડાં જોવા મળે છે તો કેટલાક એંસી વર્ષના યુવાન પણ મળી આવે છે.

ન્યુ જર્સી સ્ટેટમાં રહેતા લીલાબા એંશી પસાર કરી ચુકેલા છે. છતાય રોજ મેકડોનાલ્ડમાં પાર્ટ ટાઈમ જોબ કરે છે. તેમનું કામ અને તેમની ધગશ જોતા તેના માલિકે તેમને હજુ પણ ઈચ્છા પ્રમાણે કામ કરવાની છૂટ આપી રાખેલી છે. તેઓ જાતે કામ કરવાની જગ્યા ઉપર કાર ડ્રાઈવ કરીને જાય છે.
તેઓનું કહેવું છે કે મારે ખુબ પ્રેમાળ પરિવાર છે છતાં વર્ષોથી આ જગ્યાએ કામ કરતા માયા બંધાઈ ગઈ છે. હવે જો તે કામ બંધ કરે તો પછી જીવવાને કોઈ આનંદ રહે નહિ. આ કામ તેને એક્ટીવ અને ખુશ રાખે છે. આજ કારણે તે મનપસંદ સમય પસાર કરે છે.
ક્વોલિટી ઓફ લાઈફ આપણા રોજીંદા જીવન અને જરૂરીયાત પ્રમાણે અલગ હોય છે જે વ્યક્તિના આરોગ્ય, રહેણીકરણી, વાતાવરણ અને સમાજ ઉપર આધારિત છે. શરીરની તંદુરસ્તી અને મનની ખુશમિજાજી ઉપર જિંદગી જીવવાની ક્વૉલિટી નક્કી કરી શકાય.

જેમજેમ ઉંમર વધતી જાય તેમ તેમ આવી જીંદગી જીવવાની મહેચ્છાઓ વધતી રહે છે. ઘણું જીવીને પણ કશું હાથ નાં લાગ્યું એવી નિરાશા જ્યારે વિચારોમાં આવે ત્યારે બાકી રહેલો સમય પણ નકામો થઇ જાય છે. આવા સમયમાં બસ મનગમતું કરવામાં અને જે મળે તેમાં ખુશ રહેવામાં ડહાપણ છે. જીવવાનું એટલું જ છે જે ભાગ્યમાં લખાએલું છે. પળના હિસાબે કલાક, દિવસ, મહિનો અને વર્ષ નજર સામેથી ઓછા થતા રહે છે. આથી ભલે કશું નવું નાં મેળવી શકાય પરંતુ જે પાસે છે તેનો ઉપયોય કરીને પણ સાચી ખુશી મેળવી શકાય છે.

જીવનની ગુણવત્તાની વ્યાખ્યા અંગે કોઈ એક સર્વસંમતિ નથી. આ વિશેની ધારણાઓ વ્યક્તિઓ વચ્ચે સમયાંતરે બદલાય છે. લોકો તેમની અપેક્ષા સાથે સરખામણી કરીને તેમના જીવનની ગુણવત્તાઓ નું મૂલ્યાંકન કરે છે.

 

“સ્ત્રી શક્તિ જિંદાબાદ.

“સ્ત્રી શક્તિ જિંદાબાદ” રેખા પટેલ (વિનોદિની)

નાજુક નમણી સ્ત્રીમાં કેટલી બધી સંવેદનાઓ ઢબુરાઈને રહેલી હોય છે તે સ્ત્રીને તેના સ્વભાવને સમજ્યા પછીજ સમજાય છે. એ માટે સહુ પ્રથમ તેના વિચારોને જાણવા સમજવા પડે છે.
આમ સ્ત્રીની કલ્પના કોઈ કરે એટલે બે હાથની પહોળી સાંકડી અને ફરી પહોળી એવી મરોડદાર આકૃતિ રચાઈ જાય. કોઈ ગમતો ચહેરો તેની સુંદરતા આંખો સામે છલકાઈ જાય.
ક્યારેય એવું બનતું છે કે આ કલ્પનામાં બાવડાના મસલ્સ, કે રુઆબદાર ચહેરો કે પછી કરડી આંખો નજર સામે આવી જાય. નાં! એવું બનતું નથી કારણ સ્ત્રી એટલે સૌદર્યની પ્રતિમા.

સ્ત્રી માત્ર સૌદર્યનું પુતળું નથી. છતાં તેના દેખાવ અને સૌદર્ય ઉપર કઈ કેટલી ગાથાઓ લખાઈ છે., દુનિયામાં સૌથી વઘુ રસિક સાહિત્ય સ્ત્રીઓની સુંદરતાને આધારિત રચાયા છે. સામે પક્ષે કેટલાય યુધ્ધો પણ આજ કારણે ખેલાઈ ચુક્યા છે. સદીઓથી સ્ત્રી દેખાવથી અને પુરુષ બળથી અંકાય છે
પુરુષો માટે સ્ત્રીઓની બુધ્ધિ અને સૌન્દર્યની વચમાં સૌંદર્યની પસંદગી પહેલા આવે છે. છતાં દેખાવમાં ખુબસુરત સ્ત્રી બુદ્ધિમાં ઉતરતી હશે તો સુંદરતા હ્રદયને સ્પર્શી નહિ શકે. એજ રીતે અતિ મહત્વકાંક્ષી સ્ત્રી જો રૂપાળી નહિ હોય તો પુરુષને આકર્ષી શકે નહિ..
સ્ત્રીઓ માટે દેખાવ જેટલો મહત્વનો છે તેટલો પુરુષો માટે નથી. ગમે તેટલા સંસોધન પછી પણ સ્ત્રીના સાચા સૌદર્યને પુરુષ ઓળખી શકતો નથી કારણ સુંદરતાના માપદંડ અલગ અલગ હોય છે. એક સમય હતો કે તે માપદંડમાં ફીટ બેસવા સ્ત્રીઓ હાથે કરીને દુઃખ સહન કરતી હતી. જોકે હવે જમાનો બદલાઈ રહ્યો છે. છતાં સૌદર્યની લાલસા યથાવત રહી છે.

એક વાત હમેશાં વિચારવાં મજબૂર કરે છે કે સ્ત્રી એટલે શું? સ્ત્રી માત્ર ભોગવવાની વસ્તુ કે પછી જગતની અન્ય પ્રજાતીની જેમ બીજા જીવને ઉત્પન્ન કરવાની તાકાત ધરાવતી એક માત્ર માદા જાતી….કે પછી આ બધાની પર એવી એક શક્તિ છે જેને પુરતી ઓળખ મળતી નથી..

આધુનિક સ્ત્રી પોતાની ઓળખ જાતે બનાવી રહી છે. ઘર પરિવારની સંભાળ રાખવાણી સાથે તેને પણ આગવી ઓળખ જોઈએ છે. તે માટે બેવડી જવાબદારીઓ પણ ઉઠાવવા એ હવે તૈયાર છે. તેના સ્ત્રી સહજ સ્વભાવને કારણે તેને સજવું સંવરવું ગમે છે છતાં આ બધાની ઉપર તેને બહારની દુનિયામાં પુરુષો સાથે કદમ મિલાવી કામ કરવું છે. મનગમતા શોખ પ્રમાણે આગળ વધવું છે. સ્ત્રી એક નદીની માફક માર્ગમાં આવતા અવરોધો અને વળાંકોને અનુસરી આગળ વધતી સ્ત્રી સમાજને એક કરી રાખનારી એક શક્તિ છે જેને યોગ્ય માન મળવું પણ જરૂરી છે.

જ્યારે તે આમ બેવડાઈ જવાબદારીઓ ઉઠાવવા તૈયાર હોય ત્યારે તેને પોતાના અંગત સગાઓ તરફથી સહકાર મળવો અંત્યત જરૂરી છે. સ્ત્રીનો સૌથી પહેલો સહારો તેના ઘરની બાકીની સ્ત્રીઓ જ બની શકે. તેના ભાગની જવાદારીઓ ને હળવી કરી તેની પ્રગતિ માટેનો રસ્તો એક સ્ત્રીજ બીજી સ્ત્રી માટે આસાન કરી શકે તેમ છે.

અનીતા પરણીને સાસરે આવી ત્યારે ઘરમાં નાની નણંદ દિયેર અને સાસુ સસરા હતા. આમ કુલ છ જણાનો પરિવાર. સાંભળતાં ખુબ આનંદ થાય અનીતાને પણ ખુશી હતી કે પહેલાજ દિવસથી સાસરીમાં મિત્રો મળી ગયા. મહિનો ખુબ હસી ખુશીમાં પૂરો થયો. તકલીફ ત્યાંથી શરુ થઇ કે અનીતાને ત્રીસ દિવસની નોકરી ઉપરની રજાઓ પૂરી થઇ. હજુ માંડ અહીની રીતભાતમાં ટેવાઈ હતી ત્યાં ઘર અને નોકરીની બેવડી જવાદારીઓ આવી પડી.

પિયરમાં માતા પિતા સાથે તો ઘરે આવતા તૈયાર જમવાનું મળતું. સવારમાં મમ્મી લંચ બોક્સ હાથમાં પકડાવી દેતી.” બેટા ભૂલ્યા વિના બધુજ ખાઈ જજે. તારું મનગમતું બનાવ્યું છે હો!”
અહી સાવ ઉલટું બની ગયું. બધાને ચાય નાસ્તો આપીને તૈયાર થતા આઠ ક્યા વાગી જતા તેનો ખ્યાલ પણ ના રહેતો. લંચબોક્સ જેવું કશું યાદ પણ નહોતું આવતું. સાંજે પાછાં ઘરે આવતા કપડા બદલી સીધા કિચનમાં ઘુસી જવું પડતું. જેથી તેની પતિ અલય આવે ત્યાં સુધીમાં પોતે તેની સાથે સમય વિતાવવા ફરી થઇ શકે.

આ બધામાં ઉપર થી નાની નણંદના નખરા જરા વધારે હતા. ભાભી પ્લીઝ મારી માટે આજે સલાડ બનાવીશ, તારું ડ્રોઈંગ સારું છે પ્લીઝ આજે મારી જનરલમાં બધું દોરી આપીશ. મારી માટે માર્કેટમાંથી દુપટ્ટો લેતી આવીશ. આમ ફરમાઈશો રોજની રહેતી. અનીતા બધાનું મન સાચવતા પોતાનું શરીર સાચવવાનું ભૂલી ગઈ. અને બેજ અઠવાડિયામાં બીમાર પડી ગઈ.

તેના સાસુ આ બધું રોજ જોતા હતા. તે આખી વાત સમજી ગયા. બે દિવસ અનિતાની બરાબર સારવાર કરી અને અનીતા ફરી નોકરીએ જવા તૈયાર થઇ ગઈ. આ દિવસો દરમિયાન સાસુએ સવારમાં ચાય નાસ્તાની જવાબદારી ઉઠાવી લીધી હતી. આથી અનીતાને રાહત રહી. અનિતાના ગયા પછી તેના સાસુએ ઘરમાં બધાના કામની વહેચણી કરી. થોડી વ્યવસ્થા થી અનીતાને ઘણી રાહત મળી. કામ સાથે ઘરસંસારને બરાબર ન્યાય આપી શકી. આમ કરતા થોડાજ વર્ષોમાં તેની મનગમતી પોસ્ટ ઉપર પહોચી ગઈ. આ બધાનો લાભ કઈ તેને એકલીને નહોતો મળ્યો. તેના કારણે સાસરીનું ઐશ્વર્ય અને સુખ વધી ગયું હતું.
જીવનમાં આવતા પડકારોને ઝીલવાની ક્ષમતા પુરુષ કરતાં સ્ત્રીમાં વધુ છે છતાં પણ સ્ત્રીઓ પુરુષોની નજરમાં એક રમકડું બનીને રહી ગઈ છે. તેનું કારણ છે સ્ત્રી તેના અધિકારોને મેળવવા માટે ટટ્ટાર નથી બનતી. હક માટે લડાઈ કરતા તે શીખી નથી.
કારણ તેને ગળથૂથીમાં પીવડાવવામાં આવે છે કે તારું સાચું માપદંડ તારી સુંદરતા છે અને આ બાલાગોટી તેને બાહરી સુંદરતાથી આગળ વધવા દેતી નથી. સ્ત્રીના મગજમાં બાળપણથી જ એવું ઘુસાડી દેવામાં આવે છે કે તારું ચારિત્ર્ય એ જ તારી મોટામાં મોટીને કિંમતી સંપત્તિ છે. ગમેતે ભોગે તેની રક્ષા કરાવી. પરિણામે સ્ત્રી સંકોચાઈ ને રહી જાય છે.
પુરુષનો મૂળ અધિપત્ય ઘરાવતો સ્વભાવ છે. જે આદિકાળથી વિકસતો આવ્યો છે. પૃથ્વીના કોઈ પણ છેડે જાઓ દરેક જગ્યાએ પુરુષ સ્ત્રી ઉપર હાવી થવાનો પ્રયત્ન કરતો રહે છે. આ બાબતે દુનિયાનાં કોઇ પણ ઘર્મગ્રંથોનો સાંરાંસ જોઇએ તો એમાં સ્ત્રીઓ માટે ધર્મનાં ઓઠા હેઠળ અલગ અલગ નિયમો અને પાંબંધીઓની વિસ્તૃત છણાવટ જોવા મળશે. જ્યારે બીજી બાજુ આ જ ધર્મગ્રંથોમાં પુરુષો માટે આવી કોઇ છણાવટ જોવા મળતી નથી.

જમાનો બદલાઈ ગયો છે. દીકરીઓને તેમની મહત્તા સમજાવવી પહેલી ફરજ માં બાપની બનેની છે. દીકરી એતો પારકી થાપણ, એવી નકારાત્મક ઉક્તિઓમાંથી સ્ત્રીઓને નાનપણથી બહાર કાઢવી જોઈએ. સ્ત્રીઓમાં રહેલો શંકા ઈર્ષ્યાભાવ, અસલામતીની ભાવનાને નાનપણથી કચડી નાખવાની જરૂર છે. આ પ્રકારની અજ્ઞાનતા તેનામાં એક પ્રકારની લઘુતાગ્રંથિ ઉત્પન્ન કરે છે જેના કારણે તે હંમેશા કચડાએલી રહે છે.

આજનાં આધુનિક ડિઝીટીલ યુગમાં સ્ત્રીએ હવે ખરેખર જાગૃત થવાની જરૂર છે. પોતાની બુધ્ધી અને શક્તિના સમન્વય દ્વારા વિચારોને સ્પસ્ટતા પૂર્વક સમાજ સામે મુકવા જોઈએ. આ માટે સુંદરતાને માપદંડ બનાવવાનો જાતેજ છોડવો જરૂરી છે. સ્ત્રીઓ સુંદરતાને સજાવટ ને બદલે શક્તિ સમજશે તો સમાજમાં ઘણંબ બધું બદલાઈ શકે તેમ છે. સારા અને સાચા બદલાવ માટે સ્ત્રીઓના ચારિત્ર અને તેની આંતરિક શક્તિઓને નુકશાન ના પહોંચે તે જોવાની ફરજ સમાજની અને સમાજમાં પુરુષ તરીકે ઓળખાતા સમુદાયની છે. કારણ કે આવનાર ભાવી પેઢીના સારા અને નરશા ભવિષ્યનો આધાર સ્ત્રીઓ છે.

 

મહિલાઓ સૌંદર્ય, આંતરિક તાકાત

સ્ત્રીઓની આગવી પ્રતિભા અને ઓળખ – રેખા પટેલ (ડેલાવર, યુએસએ)

વર્ષોથી સમાજ પુરૂષો દ્વારા કરવામાં આવતા કાર્યો અને સેવાઓ ને પ્રકાશિત કરતો રહ્યો છે. જયારે સ્ત્રીઓની ભૂમિકા સામે કાયમ આંખ આડા કાન કરવામાં આવ્યા છે. પરંતુ હકીકત એ છે કે દરેક કાર્યો પાછળ સ્ત્રીઓ ની મહાનતા, ત્યાગ અને બલિદાન રહેલા છે. દરેક કાર્ય કરવામાં સક્ષમ સ્ત્રીઓ પુરુષોની સરખામણીમાં વધારે ભોગ આપી રહી છે.

મહિલાઓ હંમેશાં સૌંદર્ય, આંતરિક તાકાત અને બુદ્ધિનો સંગમ ધરાવે છે. જેનાં કારણે તે અઘરાં કામ ઝડપથી ઉકેલી શકે છે. આજે જીવનના વિવિધ ક્ષેત્રોમાં મહિલાઓની સફળતા ઉડીને આંખે વળગે છે. એ સાબિત કરે છે કે તેઓએ આ પ્રતિષ્ઠાને ખૂબ જ યોગ્ય છે. ઝીણવટથી જોતા ખ્યાલ આવશે કે દેશ હોય કે વિદેશ સ્ત્રીઓનાં યોગદાન મહત્વના રહ્યા છે. જે તેમના આંકડા ઓની સૂચિ જોતા સમજી શકાય છે.
સમાજ સુધારા માટે સમર્પિત મહિલા કાર્યકરોએ ઘણા સામાજિક કૃત્યો અને દુષણો વિરુદ્ધ કામગીરી હાથમાં લીધી છે. સમાજમાં આવી રહેલા સારા બદલાવનું કારણ બની છે.
પ્રભાવશાળી સામાજિક કાર્યકરો જે સામાજિક દુષણો જેવા કે, ગરીબી, બીમારી, અપંગતા અથવા સ્ત્રીઓ પ્રત્યે આચરાતા દુષ્કૃત્યો સામે લડત આદરતી રહી છે. તેમને ન્યાય અપાવવા મેદાને પડે છે, જાગરૂકતા ફેલાવે છે.

પરદેશ કરતા ભારતમાં કાર્યરત આવી મહિલાઓને સમાજ અને ધાર્મિક સંસ્થાઓ તરફ થી પડતી મુશ્કેલીઓ વધારે રહી છે. હ્તા પણ તેઓએ પાછી પાણી કરી નથી. જોકે સ્ત્રીઓની શક્તિ, એકતા અને તેના પડકારો ને કારણે હવે સમાજ તરફથી પણ તેમને ટેકો મળી રહ્યો છે. સામાજિક સુધારણાઓ માટે કેટલીક સ્ત્રીઓ ઉદાહરણ રૂપે બની ગઈ છે.

વર્ષો પાછળ નજર કરવામાં આવે તો ૧૮૮૫નાં અંગ્રેજો વિરુદ્ધ સ્વતંત્રતા માટેના વિપ્લવમાં ઝાંસીની રાણીએ દેશને માટે આપેલું બલિદાન એ દુશ્મનો સામે માથું નહિ ઝુકાવી આઝાદી માટેની લડત એ એક પ્રકારની સમાજ સુધારણાની સફર કહી શકાય.
નોબેલ પુરસ્કાર વિજેતા મધર ટેરેસા જે પરદેશની ભૂમિમાં જન્મીને પણ ભારતને કર્મભૂમિ બનાવી રોગી અને રક્તપીડિત તેમજ તરછોડાયેલા પીડિત સમાજ માટે આજીવન ભેખ લીધી હતી. ૧૯૪૭માં ગરીબ અને દુઃખી સમાજની સેવા માટે તેમણે ભારતનું કાયમી નાગરિકત્વ અપનાવ્યું હતું. તેમણે ખાદીનાં કપડાં પહેરી આજીવન શાંતિ અને સેવાનો ભેખ લીધો હતો. એક સ્ત્રી જે અબલા નથી પરંતુ સબળા છે. કેટલાય દુઃખી જીવોને સાંત્વના સાથે શાંતિ અર્પણ કરવા જીવનનાં અંત સુધી ઝઝુમતા રહ્યા હતા.

કિરણ બેદી જેઓ પોલીસ અધિકારી હોવા સાથે સામાજિક કાર્યકર્તા પણ છે. ૧૯૪૯ માં અમૃતસરમાં જન્મેલા કિરણ બેદીએ દિલ્હીમાં પોતાનું એજ્યુકેશન પૂરું કર્યા બાદ શરૂઆતમાં મસુરી ત્યાર બાદ દિલ્હી પોલીસમાં જોડાઈ ગયા.૧૯૭૨મા મસુરીમાં ૮૦ માણસો વચ્ચે પોતે એક માત્ર મહિલા અધિકારી હતા. દિલ્હીમાં આવ્યા બાદ એક નીડર અધિકારી તરીકે નામના મેળવી દિલ્હીને ગુનારહિત કરવા માટે ઘણું યોગદાન આપ્યું હતું. ગેરકાયદેસર પ્રવૃત્તિઓને ઘટાડી દીધી હતી.

આ સિવાય તેમની સામાજિક પ્રવૃતિઓ પણ નોંધપાત્ર રહી છે. ડ્રગ્સ જેવી જીવલેણ આદતોની મુક્તિ માટે ડીટોક્સ કેન્દ્ર સ્થાપ્યું હતું જ્યાં ડ્રગ અને આલ્કોહોલના બંધાણીઓ ની આદતને સુધારવાના પ્રયત્ન થતા હતા. જ્યાં રિહેબિલિટેશન કેન્દ્ર યોજાયું. અહી કેટલાય દર્દીઓને નવ જીવનપ્રાપ્ત થતું રહ્યું છે.
સમાજમાં થતી ગેરનીતિ વિરુધ્ધ ઝઝુમતા, લડતા કિરણ બેદીને રાજકીય નારાજગીનો ભોગ પણ બનવું પડ્યું હતું, ધમકીઓ નો સામનો કરવો પડતો હતો.
પોતે કર્મનિષ્ઠ અધિકારી સાથે માનવતામાં ખુબ માનતા હતા. જેલના કેદીઓ માટે ની સારસંભાળ માટે કેટલાક સુધારા કરાયા હતા. આવી હસ્તીઓને સાચા અર્થમાં સમાજ સેવીકાઓ કહી શકાય છે.

આજ રીતે અરુણા રોય જેઓ શરૂઆતમાં વ્યવસાયે શિક્ષિકા હતા, આ નોકરી દરમિયાન જ્યારે દરેકને ભ્રષ્ટાચારનો સામનો કરવો પડ્યો ત્યારે આ મહિલાએ ભ્રષ્ટાચાર સામે લડવાનો નિર્ણય લીધો હતો. દિલ્હીમાં પોંડિચેરી અને ઓરબિંદો આશ્રમમાં અભ્યાસ કર્યા બાદ અરુણા રોયે શિક્ષિકા તરીકે કારકીર્દીની શરૂઆત કરી. આ દરમિયાન તેમણે અનુભવ્યું હતું કે આ રીતે સામજિક સેવા થઇ શકે તેમ નથી. તે માટે ઉચ્ચ હોદ્દો પણ જરૂરી છે. જેના વિરુદ્ધ લડતા તેઓ સામાજિક કાર્યકર બની ગયા. આ માટે આઇએએસ ની પરીક્ષા આપી મજૂર કિશન શક્તિ સંગઠન (એમકેએસએસ) ના અગ્રણી નેતા બની ખેડૂતો અને મજુરી કરતી જીવન નિર્વાહ ચલાવતા સામાન્ય કામદારો માટે બનતી સેવા કરતા રહ્યા. સમાજને અને દેશને ભ્રષ્ટાચારથી મુક્ત કરવા માટે અરુણા રોયને પુરસ્કારોથી સન્માનિત કરવામાં આવ્યા.
આવાજ એક બહુમુખી પ્રતિભા ઘરાવતા અરુંધતી રોય છે. જેઓ લેખક, અભિનેત્રી અને રાજકીય કાર્યકર છે. તેઓ ની નવલકથા ” ધ ગોડ ઑફ સ્મોલ થિંગ્સ ” પુરસ્કાર વિજેતા બની છે.

તેઓ એક આર્કિટેક્ટ બન્યા હોવા અરુંધતીને ડિઝાઇનમાં રસ નહોતો તેમણે લેખન કારકીર્દિની ને અપનાવી. નર્મદા ડેમ પ્રોજેક્ટમાં કાર્યકર મેધા પાટકર સાથે અભિયાન ચલાવ્યું છે, માનવ અધિકારો માટે લડત કરતા અરુંધતિને ૨૦૦૨ માં લૅનન કલ્ચરલ ફ્રીડમ એવોર્ડ, ૨૦૦૪ માં સિડની શાંતિ પુરસ્કાર અને ૨૦૦૬ માં ભારતીય એકેડેમી ઓફ લેટર્સ તરફથી સાહિત્ય અકાદમી પુરસ્કાર એનાયત કરવામાં આવ્યો હતો.
આજ રીતે બીજા શોશ્યલ વર્કર તરીકે મેધા પાટકરનું નામ આગળ છે. સામાજિક સુધારાવાદી રાજકારણી છે. મુંબઈમાં જન્મેલા, મેધાને ખૂબ નાની ઉંમરે જાહેર સેવામાં રસ હતો. યુનિયનના નેતાની પુત્રી હોવાને કારણે, નાનપણથી લોકોની તકલીફોને જોઈ હતી તેમની જરૂરિયાતો અનુભવી હતી. મેધા પાટકરના પિતાએ સ્વાતંત્ર્ય ચળવળમાં સક્રિય ભાગ લીધો હતો, જ્યારે તેની માતા જે આર્થિક રીતે નબળી મહિલાઓને સહાય અને ટેકો આપવા માટેની સંસ્થા સાથે જોડાએલ હતા. વિકાસના નામે અસમાનતા અન્યાય સામે વિવિધ ક્ષેત્રે સંઘર્ષોમાં ભાગ લઈને ટેકો આપ્યો છે. ઝુપડપટ્ટી વિસ્તાર અને જંગલ વિસ્તારમાં રહેતા આદિવાસીઓ માટે તેમણે ઘણા કાર્યો કરેલા છે. મેઘા પાટકર ટાટા ઇન્સ્ટિટ્યુટ ઑફ સોશિયલ સાયન્સમાંથી સામાજિક કાર્યમાં એમ.એ. થયા બાદ મહારાષ્ટ્ર, મધ્યપ્રદેશ અને ગુજરાતમાં આદિજાતિ અને ખેડૂતો માટે નાં ઉધ્ધારક કાર્યોમાં જોડાઈ ગયા. નર્મદા બચાવોના આંદોલનમાં પણ તેમનું નામ ઘણું ગાજ્યું હતું.
એ વાત થઇ ભારતમાં રહેતી સમાજસેવિકાઓ વિષે, પરદેશમાં પણ આવી અગણિત મહિલા કાર્યકરો મળી આવે છે. જેઓ સામાજિક કાર્યો દ્વારા પોતાની ઓળખ સાથે બદલાવ લાવી રહ્યા છે.

સેનેટર બાર્બરા મિકુલસ્કી, જેઓ ૧૯૪૦નાં સમયમાં અમેરિકાના યુ.એસ. હાઉસ ઑફ રિપ્રેઝન્ટેટિવ્સ અને યુ.એસ. સેનેટ, મેરીલેન્ડમાં રાજ્યવ્યાપી ચૂંટણી જીતનાર પ્રથમ મહિલા બન્યા હતા. અને કોંગ્રેસના ઇતિહાસમાં સૌથી લાંબી સેવા આપતી પ્રથમ ડેમોક્રેટિક મહિલા હતી. સ્નાતક થયા પછી સામાજિક કાર્યકર તરીકે પોતાની કારકિર્દીની શરૂઆત કરી. તેમણે મેરિલેન્ડ સ્ટેટના બાલ્ટીમોરમાં જરૂરીયાત મંદ બાળકો સાથે કામ કર્યું હતું અને આર્થિક વિકાસમાં અડચ રૂપ બને તેવા હાઈવેના નિર્માણ થતા અટકાવવા માટે લડત આદરી હતી. આમ કરતા તે વખતના જુનવાણી પુરુષ સમાજમાં મહિલાઓના ડીન તરીકે તેમને આગવી ઓળખાણ મળી હતી.

આવીજ રીતે બીજા એક મહિલા અમેરિકામાં સોશ્યલ વર્કમાં ખુબ આગળ પડતા રહ્યા છે. જે છે ફ્રાન્સિસ લોમાસ ફેલ્ડમેન, જેમનો જન્મ ૧૯૧૨ ના રોજ યુક્રેનના યહુદી ઇમિગ્રન્ટ્સને ત્યાં ફિલાડેલ્ફિયામાં થયો હતો.
ત્યાર બાદ તેઓ સધર્ન કેલિફોર્નિયા રહેવા ચાલી ગયા, ત્યાં યુનિવર્સિટીમાં પ્રવેશ કર્યો હતો, ૧૯૩૫ માં બેચલર ડિગ્રી સાથે સ્નાતક થયા અને લગ્ન પછી ૧૯૪૦ માં સોશિયલ વર્કમાં માસ્ટર્સ ડિગ્રી લીધી. સામાજિક કાર્યમાં તેઓ ખુબ ખુશી અનુભવતા હતા આથી પોતાની પ્રયોગશાળાને છોડી દઈ અને એક સામાજિક કાર્યકર બન્યા, તેમને ૧૫ વર્ષ સુધી જાહેર અને ખાનગી સામાજિક એજન્સીઓમાં કાર્યકર અને સંચાલક તરીકે કામ કર્યું હતું. ત્યાં રહી સ્થાનિક સામાજિક ઉધ્ધારક તરીકે અને બાળ કલ્યાણ માટે ઘણું કામ કર્યું.

ફ્રાન્સિસ ફેલ્ડમેને ભણતા બાળકો માટે શિષ્યવૃત્તિ માટેનું યોગદાન અસાધારણ હતું. ગરીબી રેખાથી નીચે એવા બાળકોને આગળ શિક્ષા લેવા માટે ગવર્મેન્ટનની સહાય મળી રહે તેવી વ્યવસ્થા કરી હતી. આ રીતે બાળકોને પ્રભાવિત કરતા રસના ક્ષેત્રમાં જ્ઞાનને આગળ વધારવાનો રસ્તો ખુલ્લો થયો. જીવનના સામાજિક અને માનસિક કાર્યો ઉપર અસંખ્ય લેખ અને ૧૦ પુસ્તકો લખ્યા હતા.
ફ્રાન્સિસ ફેલ્ડમેને યુનિવર્સિટી ઓફ સધર્ન કેલિફોર્નિયામાં પ્રોફેસર અને સોશિયલ વર્ક પાયોનિયર તરીકે ૧૯૭૦ માં કારકીર્દીની શરૂઆત કરી હતી. એ સમયે કેન્સરના દર્દીઓને થયેલા ભેદભાવને કારણે સમાજ માટે આવા પીડિત લોકો માટે ઝુંબેશ હાથ ધરી હતી. કેન્સર જેવા રોગને તે સમયે મહારોગ ગણાતો હતો. કેન્સરથી બચેલા લોકો સાથે ભેદભાવપૂર્ણ વ્યવહાર થતો હતો, તેમની સારવાર માટે ખુબ જહેમત ઉઠાવતા હતા. તેમણે ઉભા કરેલા કેન્દ્રો માના આજે ૩૫૦ હેલ્પ સેન્ટર અમેરિકામાં કાર્યરત છે.
તેઓ ૧૯૭૪ માં પુનર્ગઠિત ફેકલ્ટી સેનેટના અધ્યક્ષ બન્યા, ત્યારબાદ રાષ્ટ્રપતિની સલાહકાર પરિષદના અધ્યક્ષ અને વિદ્યાર્થી સહાય, યુનિવર્સિટી આંતરરાષ્ટ્રીયકરણ અને કર્મચારી લાભો જેવા વિષયો પર સંખ્યાબંધ યુનિવર્સિટીઓ માં સમિતિઓની આગેવાની લીધી.
ફ્રાન્સિસ ફેલ્ડમેનાં કાર્યો ફક્ત અમેરિકા પુરતા સંક્ષિપ્ત ન હતા. હકીકતમાં, તેમણે 200 થી વધુ દેશોમાં મુસાફરી કરી હતી. તેઓ સાહસિક મહિલા હતા. તેમની સાહસિકતાની વાતો તેમના પુસ્તકોમાં પણ જણાઈ આવે છે.

આમ પોતાની આગવી પ્રતિભા હેઠળ આવી અગણિત સ્ત્રીઓએ સમાજમાં જાગરૂકતા લાવવા પ્રયત્નો કાર્ય છે.
કોઈપણ પ્રકારની જવાબદારીઓને સ્ત્રી બખુબીથી નિભાવવા માટે હંમેશા સક્ષમ હોય છે. ભલે શારીરિક રીતે પુરુષો કરતા નિર્બળ લાગતી સ્ત્રી વખત આવે કાર્યદક્ષતામાં તેમની આગળ નીકળી જાય છે. માતા અને ગુરુ બનીને આવનારી પેઢીની સાચી માર્ગદર્શિકા બની રાહ ચિંધવાનુ મહત્વનું કાર્ય સ્ત્રી કરે છે. સ્ત્રીને સમજવા પુરુષ કાયમ કાચો પડે છે તેની શક્તિઓને યોગ્ય રીતે બિરદાવવી રહી.

 

સ્ત્રીની તાકાત…

સ્ત્રીની તાકાત કેટલી?- રેખા પટેલ (વિનોદિની)
દુનિયામાં સૌથી વઘુ સાહિત્ય કયા વિષય પર લખાયું છે? તો સાવ આસાન જવાબ મળશે…સ્ત્રી વિશે. દેખાવ જેટલો સ્ત્રીઓ માટે મહત્વનો છે તેટલો પુરુષો માટે નથી. આજુ કારણ હજુ પણ જાની શકાયું નથી.
ગમે તેટલા સંસોધન પછી પણ સ્ત્રીના સાચા સૌદર્યને પુરુષ ઓળખી શકતો નથી. દેખાવમાં ખુબસુરત લાગતી સ્ત્રી બુદ્ધિમાં ઉતરતી હશે તો સુંદરતા સ્પર્શી નહિ શકે. એજ રીતે અતિ મહત્વકાંક્ષી સ્ત્રી જો રૂપાળી નહિ હોય તો પુરુષને આકર્ષી શકે નહિ..

ફ્રોઇડથી લઇ ચેતન ભગત અને વાત્સાયન, કાલિદાસ લઇને ચંદ્રકાંત બક્ષી સુધીનાં લેખકોની કોઇ પણ કૃતિ વાંચશો..ત્યારે ચોક્કસ એક વાત સમજમાં આવશે કે પુરુષો માટે સ્ત્રીઓની બુધ્ધિ અને સૌન્દર્યની વચમાં સૌંદર્યની પસંદગી પહેલા આવે છે.

એક વાત હમેશાં વિચારવાં મજબૂર કરે છે કે સ્ત્રી એટલે શું? સ્ત્રી માત્ર ભોગવવાની વસ્તુ કે પછી જગતની અન્ય પ્રજાતીની જેમ બીજા જીવને ઉત્પન્ન કરવાની તાકાત ધરાવતી એક માત્ર માદા જાતી….કે પછી આ બધાની પર એવી એક શક્તિ .

સામાન્ય રીતે પુરુષોમાં કેટલાક ગુણો જે પ્રત્યક્ષ પરોક્ષ દેખાતા નથી. એવા ગુણૉ સ્ત્રીમાં સહેલાઈથી જોવા મળે છે. પુરુષનું મન સામાન્ય રીતે જેને ઇચ્છતું હોય ત્યાજ તેનીજ આસપાસ ભમતું રહે છે. જ્યારે સ્ત્રી એક નદીની માફક માર્ગમાં આવતા અવરોધો અને વળાંકોને અનુસરી આગળ વધે છે. સ્ત્રી સમાજને એક કરી રાખનારી એક શક્તિ છે જેને યોગ્ય માન મળવું પણ જરૂરી છે.

સ્ત્રી પતિ સાથેના સહજીવન દરમિયાન તેને શારીરિક અને માનસિક સુખ આપી તેની ચરમસીમા સ્વરૂપે માતૃત્વ ઘારણ કરીને એના સ્ત્રીત્વનું પૂર્ણત્વ પ્રાપ્ત કરી બીજા જીવને જગતમાં અવતારી શકે છે. સાથે સાથે સ્ત્રી એક વાત્સલ્યસભર માઁ બની બાળકને ગળથૂથીમાંથી સાચું શિક્ષણ આપી શકે છે.કુટુંબના કલ્યાણમાં સ્ત્રીનું મહત્વ ખાસ ભાગ ભજવે છે. સ્ત્રીને એક પુત્રી,બહેન મિત્ર ,પત્ની ,વહુ ,મા અને એક સાસુ તરીકેના બધા અલગ અલગ પાત્રોને બખુબી નિભાવે છે સાથે સાથે આજકાલની આધુનિક નારી તરીકે તે સમાજમાં પોતાનું અલગ સ્થાન પણ બનાવતી જાય છે .

જીવનમાં આવતા પડકારોને ઝીલવાની ક્ષમતા પુરુષ કરતાં સ્ત્રીમાં વધુ છે છતાં પણ સ્ત્રીઓ પુરુષોની નજરમાં એક રમકડું બનીને રહી ગઈ છે. પુરુષનો મૂળ અધિપત્ય ઘરાવતો સ્વભાવ છે. જે આદિકાળથી વિકસતો આવ્યો છે.પૃથ્વીના કોઈ પણ છેડે જાઓ દરેક જગ્યાએ પુરુષ સ્ત્રી ઉપર હાવી થવાનો પ્રયત્ન કરતો રહે છે.આ બાબતે દુનિયાનાં કોઇ પણ ઘર્મગ્રંથોનો સાંરાંસ જોઇએ તો એમાં સ્ત્રીઓ માટે ધર્મનાં ઓઠા હેઠળ અલગ અલગ નિયમો અને પાંબંધીઓની વિસ્તૃત છણાવટ જોવા મળશે. જ્યારે બીજી બાજુ આ જ ધર્મગ્રંથોમાં પુરુષો માટે આવી કોઇ છણાવટ જોવા મળતી નથી.

દુનિયાનો એક પણ પુરુષ એવો નહી હોય કે જેને સ્ત્રીને કામુક નજરે જોઈ નાં હોય. જે સમાજને નજરે જોતા સાંભળતાં આવ્યા હોઈએ એના આધારે જો આલેખન કરતા સ્ત્રીઓનાં રોજ બરોજ સંસર્ગમાં આવતાં પુરુષો જેમ પતિનાં મિત્રોથી લઇને આજુબાજુ રહેતાં પાડોશનાં પુરુષો, દેખાવડી અને ખૂબસૂરત સ્ત્રી હોય એને કામુક નજરે જોવાનો મોકો ચુકતાં નથી. સ્ત્રીઓની છઠીં ઇન્દ્રીય આ બાબતે આ બાબતે બહું સજાગ હોય છે. તાકી તાકીને અને ચોરી છુપીથી એની નજીક પુરુષોની આવી હરકતને સમજી શકે છે. મોટાભાગે સ્ત્રીઓ બરાબર સમજી શકે છે કે સામે વાળની નજર ક્યા અને કેવી રીતે ફરી રહી છે. તો આ હિશાબે તે સ્ત્રીની નજર માંથી નીચે ના પડી જવાય તેનો દરેક પુરુષે ખાસ ખ્યાલ રાખવો જોઈએ. હા એક વાત ચોકકસ છે કે વિજાતિય આકર્ષણ કુદરતી હોય છે, પણ એનું પ્રદર્શન અકુદરતી રીતે નાં થવું જોઇએ. સૌંદર્ય પારખવાની અને તાકવાની પ્રક્રિયા વચ્ચે બહું મોટો ફર્ક છે.

સ્ત્રી અને તેનાં સૌદર્યનો પ્રભાવ પુરુષો ઉપર પ્રાચીન કાળથી લઇ અર્વાચીન કાળ સુધી જબરજસ્ત છે. ભગવાન કૃષ્ણનાં રાધારાણી હોય કે સીંકદરની પ્રેમીકા થાઇસ કે માર્ક એન્ટૉનીની પ્રેમીકા કલિયોપેટ્રા હોય કે પાંચ પાંડવોની દ્રૌપદી હોય..આ બધી મહાન સ્ત્રીઓ મશહુર હોવાનું એક માત્ર કારણ એનું સૌંદર્ય નહોતું, તેઓ પ્રસિદ્ધ હતી તેમના મહાન પ્રેમીઓ જેનાં વ્યક્તિત્વ જગતભરમાં મશહુર હતા. આ બાબત પરથી એક વાત ચોક્કસ સમજી શકાય કે જે પુરાણૉથી લઇને અર્વાચીન કાળ સુધી પુરુષોનું આધિપત્ય પ્રથમ સ્વીકાર્ય છે. સ્ત્રીઓની ગણનાં હંમેશા પાછળ રહી છે.

હા એક વાત ચોકકસ છે સ્ત્રીની સુંદરતા(બ્યુટીની) વ્યાખ્યા સમયાંતરે, એક ચોક્કસ ગાળાનાં વરસોમાં બદલાતી જાય છે. છતાં પણ પુરુષોની નજરે સ્ત્રીનું સનાતન સૌંદર્ય એટલે તેનું શરીર છે. આ વાત અહીંયા આવીને અટકી જાય છે.એક સાવ સીધી કહી શકાય એવી વાત છે. પુરુષો એનાં મિત્રો માટે એની સ્ત્રી પ્રેમીકા માટે “મારો માલ”છે એવું બિન્દાસ્ત રીતે ગર્વ સાથે કહે છે. જ્યારે આજ સુધી કોઇ સ્ત્રીને એનાં પુરુષ પ્રેમી માટે “મારો માલ” છે એવું બોલતાં સાંભળી છે? નહી સાંભળી હોય.કારણકે સ્ત્રીઓને બાળપણ એક લજ્જાશીલ સંસ્કારોનાં હથોડાથી ટીપવામાં આવી હોય છે..પરિણામે એનાં મુખે આવા શબ્દો સાંભળવા ના મળે.

એક વાત ચોકક્સ છે દરેક પુરુષોને સ્ત્રીઓ માટેનુ આકર્ષણ રહેતું હોય છે. એ આકર્ષણ કુદરતી છે, પણ જરૂરી નથી કે દરેક પુરુષની એકજ પસંદગી હોય? સોળમી સદીની આસપાસનો એક સમય એવો હતો કે તેમાં સ્ત્રીનું માંસલ શરીર જેમાં ખાસ કરીને તેના ગોળ ભરાવદાર નિતંબ, ઉપસેલા સ્તન અને તેનું થોડું ચરબીવાલુ ઉપસેલું પેટ વગેરે એની સુંદરતાનાં માપદંડ ગણાતા હતા.સોળમી સદી જ નહી એ પહેલાનાં યુરોપિયન તૈલચિત્રોથી લઇ ભારતિય તૈલચિત્રો જોઇએ આનું એક પ્રમાણિક સત્ય જોવા મળે છે. કારણકે પુરુષોને આવી સ્ત્રીઓમાં વધુ રૂચી રહેતી હતી. આથી તે વખતના શિલ્પો અને ભીતચિત્રોમાં આવા જ પ્રકારની સ્ત્રી આકૃતિઓ ચિતરાએલી જોવા મળે છે.આજે જોવામાં પણ બીભત્સ લાગે તેવા ચિત્રો દોરાએલા જોવા મળી આવે છે.

થોડા વરસો પહેલા સાવ પાતળું પેટ ઘરાવતી સ્ત્રીઓ સુંદર ગણાતી. જેને ઝીરો ફિગર કહેવાતી હતી જ્યાં સાવ સુકલકડી સ્ત્રીઓ સુંદરતાનું માપદંડ ગણાતી. જે દુરથી જોવામાં અને શરીરને ચપોચપ વસ્ત્રો પહેરવા માટે સારું લાગતું. પરંતુ ખરેખર તેવી સ્ત્રીઓ પુરુષોને રોમાન્સ માટે ખાસ પસંદ નહોતી આવતી. આ સમયમાં ફેશનમાં રહેવા અને પુરુષોની નજરમાં પોતાનો દેખાવ અને જગ્યા બનાવી રાખવાની લાલચમાં યુવતીઓ પોતાની જ જાત ઉપર જુલમ કરીને ભૂખી રહેતી.કે પાતાળાં થવાની દવાઓ ખાઈ પોતાના અમુલ્ય જીવને માથે સંકટ નોતરતી જોવા મળતી હતી .

સમયાંતરે સ્ત્રીની આ માન્યતા બદલવા લાગી. કારણકે સ્ત્રી શરીરનાં સૌંદર્યની ભાષા આખરે તો તેની માંસલતા સાથે સંકળાએલી હોય છે. આ વાત નવી પેઢી જલદી સમજી ગઈ,પરિણામે હવે ફરી થોડું ભરાએલું શરીર બધાને ગમવા લાગ્યું. આમ સ્ત્રીઓ પણ ફેશન પ્રમાણે પોતાના શરીર સાથે ચેડા કરવા લાગી છે. સ્ત્રી પોતાને સુંદરતાના માપદંડમાં બાંધી રાખવા માગે છે. જે તેમની ઉન્નતિમાં અવરોધ જનક ગણી શકાય.

પોતાના જ શરીરને ઉઘાડા રાખવાની ફેશનમાં સ્ત્રીઓ “આ બેલ મુજે માર”ની પરિભાષામાં પોતાની જાતને ભૂખી નજરો સામે ધરે છે. ત્યારે સ્ત્રી થઈને આવી સ્ત્રીઓની દયા આવી જાય છે. પુરુષપ્રધાન સમાજમાં પુરુષની નજરમાં ઉચે આવવા બીજા ઘણા રસ્તાઓ છે. જેનાંથી આ સ્ત્રી શક્તિ અજાણ છે. દરેક સ્ત્રીઓ એ પોતાનામાં રહેલી સ્ત્રી શક્તિને ઓળખાવી જોઈએ અને વિપરિતિ પરિબળૉ વચ્ચે પણ એનામાં રહેલી આ સ્ત્રી શકિત જાગૃત કરવી જોઇએ.જેમ કે કલાથી લઇને વ્યવાસીક ક્ષેત્રમાં એ પોતાનું એક અલગ સ્થાન બનાવી શકે છે..અને હા,જો આવી સ્ત્રી સુંદર હશે તો ચોક્કસ એની કલામાં કે અન્ય આવડતમાં બોનસ પોઇન્ટ સાબિત થશે.તો તેમને આગળ વધતા કોઈ રોકી શકે તેમ નથી

આ મુદા પરથી એક પ્રશ્ન ચોક્કસ ઉતપન્ન થાય કે સ્ત્રીઓની સુંદરતાનું માપદંડ પુરુષો જ નક્કી કરે છે.?શું આજે પણ આઘુનિક જમાનામાં સ્ત્રીઓ માત્ર ભીની માટીનો લોંદો માત્ર છે?કે જેને પુરુષોની પંસદગી પ્રમાણેનાં આકારોમાં ઢળતું રહેવાનુ.?

આ બાબતે સ્ત્રીઓએ પોતાની અંગત દ્રષ્ટિને જરા લંબાવવી જોઈએ.સાથે સાથે એ પણ સાચું છે કે તેના સાજ શણગારને પુરુષ જ વધુ મહત્વ આપે છે.પરંતુ દરેક સ્ત્રીએ પ્રથમ પોતાની ઈચ્છાને વધુ પ્રાધાન્ય આપવું જોઈએ અને તો જ તેનામાં રહેલી શક્તિનો સાચો વિકાસ થઇ શકાશે.નહી તો તે પુરુષનું રમકડું માત્ર બનીને રહી જશે

પુરુષ-પ્રાધાન્ય” આ સમાજમાં સ્ત્રીઓ એ કેમ રહેવું વર્તવું તેના બધા નિયમો અને માર્યાદા પણ પુરુષોએ નક્કી કરેલ છે.કારણકે મોટા ભાગની પ્રજાતીમા પૈત્રુક સમાજની એક પકડ આજે પણ એટલી મજબૂત છે.

હજારો વરસોથી જાણીતા મહાગ્રંથોમાં સ્ત્રીની સુંદરતાના વખાણ કર્યા છે. શાકુંતલ કે મેઘદૂત કે આ બધા ગ્રંથોમાં સ્ત્રીઓના સૌદર્ય અને સ્વરૂપને વિલાસપ્રચુર કામુકતાથી દર્શાવેલ છે આ ગ્રંથો ગ્રંથોના લખનાર બધા પ્રુરુષ હતા.પૌરાણિક ગ્રંથો જેમકે ”રામાયણ”,માં સીતાને જ અગ્નિ પરીક્ષા આપવી પડી હતી.અંતે ઘરતીમાં સમાઈ ગઈ હતી.જ્યારે મહાભારતમાં દ્રોપદી એક અર્જુન સાથે પરણી હતી છતાં પણ કોઈ વસ્તુ હોય તેમ પાંચ ભાઈઓની વચમાં વહેચાઈ હતી.

આજે પણ સવાલ થાય છે કે “શું સ્ત્રી એક વસ્તુ માત્ર છે કે લાગણીઓથી છલકતી મીઠી નદી ?”

પૌરાણિક સમાજના આજે દેવ બની પૂજાતા પુરુષોએ જ ધર્મને નામે પ્રતિબંધો મૂકી સ્ત્રીઓને અન્યાય કર્યો છે.. સ્ત્રીને ભોગવિલાસનું સાધન માત્ર બનાવી દીધી છે.

આજે આઘુનિક યુગમાં ઈન્ટરનેટ ના ફેલાવા સાથે વિચારોની ગંદકી પણ ઝડપથી ફેલાઈ રહી છે.પુરુષો પોતાનાં અંગત મનોરંજન માટે અને જાતને ખુશ કરવા માટે સ્ત્રીઓના નગ્ન ચિત્રો અને વિડીયો જોતા ફરે છે.વાત આટલેથી જો અટકતી હોત તો સારું પરંતુ આવાજ કામુક પુરુષો આવી વિડીયો કલીપ એક બીજાને બતાવી તેમની કામુકતાને પોષે છે.આમ કરતા તેઓ ભૂલી જાય છે કે આ રીતે તે તેમની સાથે બીજાની જાતીયતાને પણ ઉશ્કેરે છે.પરિણામે સમાજમાં સ્ત્રીઓ ઉપર બળાત્કાર અને શારીરિક જોર જબસ્તીના દાખલા પણ વધતા જાય છે.

પુખ્તવયનાં પુરુષો જ નહી.અહીંયા અમેરિકામાં ચાઇલ્ડ પોર્નની પણ એટલી જ જબરદસ્ત ડીમાંડ છે.મોટે ભાગે પશ્ર્મિનાં દેશોમાં એડલ્ટરીની શરૂઆત બાર કે તેરમાં વરસે શરૂં થઇ જાય છે.હવે ઇન્ટરનેટ જેવાં હાથવગા માધ્યમનાં યુવાનીમાં ડગ મુકતાં પહેલા તરૂણ છોકરાઓ આવી વિડિયો કલિપ જોતા થઇ ગયા છે.

આનાથી વધીને સ્ત્રીઓ સામેના હિંસક ગુનાઓનું પ્રમાણ અને ઘાતકી સામુહિક બળાત્કારનું પ્રમાણ ચોંકાવનારી હદે વધી રહ્યું છે. અને સ્ત્રીઓ સામેના રોજ નવાનવા ગુનાઓની ઘટનાઓ સામે આવતી રહે છે.

આજના યુગમાં સ્ત્રીઓ પુરુષોથી ક્યાંય ઉતરતી નથી. છતાં માં બાપ જાતે દીકરીને ‘સાપનો ભારો’ માને છે અને આવાજ વહેમ અને વિચારોને કારણે ગર્ભમાં જ દીકરીને મોતના ઘાટ ઉતારવાનું હીન કાર્ય કરી લેતા હોય છે. આવા સમયે જેના સ્ત્રીની કુખે અવતર્યા છે એ પુરુષો ભૂલી જાય છે કે આજ કુખને જો ઉજાળી દેશે તો પછીનો વંશ કોણ આગળ વધારશે?.

આજે તમે દરેક જગ્યાએ જોઇ શકો છો કે સ્ત્રીઓના શરીરનો ઉપયોગ પુરુષ પ્રસાધનોની એડથી લઇને ફિલ્મ સુધીમાં થઇ રહ્યો છે. ફિલ્મની પબ્લીસીટી માટેનાં કઢંગા શબ્દોમાં અર્ધનગ્ન કપડામાં પીરસતા ગીતો હોય જ્યાં જૂઓ ત્યાં સ્ત્રી-દેહનું જ પ્રદશન થતું હોય છે. આમાં નૈતિક મૂલ્યો અને મર્યાદાઓને નેવે મૂકી દેવાય છે.સ્ત્રીની સુંદરતાનો ઉપયોગ કમાણીના સાધન તરીકે કરાય છે.સાથે સાથે દુઃખની વાત છે કે હવે સ્ત્રીઓ પણ આવી લોભામણી વાતોમાં જાહેરાતોમાં હાથે કરી પોતાનો ઉપયોગ કરવા માટે રાજી થઇ જતી હોય છે.હજુ પણ સમય છે પોતાનું હિત અહિત જાતે વિચારવું જોઈએ અને તેની માટે સ્ત્રીઓનું શિક્ષિત બનવું જરૂરી છે.
પતિ પત્નીના સબંધોમાં મોટાભાગે પતિને હંમેશા બીજી સ્ત્રીઓ પોતાની પત્ની કરતા સુંદર લાગે છે.અને તે વાત તે કોઈ પણ છોછ વગર તેની ચર્ચા કરી શકે છે.કેટલાક કિસ્સામાં પતિ પોતાની લગ્ન પહેલાની ઐયાસીના કિસ્સા કોઈ ડર વગર મિત્રોને બડાઇ પૂર્વક કહેતા હોય છે..હવે તમે વિચારો કે આ જગ્યાએ પત્નીના કોઈ જુના પ્રેમની વાત કે કોઈ નજીકના મિત્રની વાત જાહેર કરે તો તેનું વર્તન સાવ ઉલટું બની જતું હોય છે.

આ રીતે સહજીવનમાં બંધાએલા પતિ પત્નીમાં બંનેમાંથી પતિને જે કામ કરવાની છૂટ હોય તો એ કામ પત્ની કેમ ના કરી શકે?જો પત્ની કરે તો એ કામ અઘમ ગણાતું હોય તો એ કામ પતિ કેમ કરી કરી શકે? પતિ પત્ની એક રથમાં બે પૈડાં છે તો એક બીજામાં ફર્ક કેમ?કહેવાય છે કે સ્ત્રી પુરુષની અર્ધાગીની છે.તો સંવેદનાની બાબત બંને અંગોમાં સમાન લાગું પડે છે..એક અંગ લકવાગ્રસ્ત હોય તો આખું શરીર પર એની અસર દેખાય છે. આ બાબત સહજીવનને પણ લાગુ પડે છે. આ વિચારવા જેવી બાબત છે.

સમાજમાં પુરુષોને આબરૂ કે કૌમાર્ય જેવું કોઈ બંધન હોતું નથી.ઉપરાંત પુરુષ સ્ત્રીને પોતાની સંપત્તિ માને છે. તેમને છૂટ હોય છે ગમે તે સાથે સહશયન કરવાની અને આજ કારણે વૈશ્યાલયો છાનાછપનાં ચાલતા જ રહે છે.ઘણા પતિદેવો ધધાંનાં કામસર મુંબઇ દિલ્હી જેવાં શહેરોમાં જતાં હોય છે. એમાનાં ઘણાં પતિદેવો અન્ય સ્ત્રીઓ સાથે છાનાછપના ઐયાસી કરતાં હોય છે.

લગ્નબાદ સ્ત્રીને પતિ સાથે નવા ઘરમાં નવી જગ્યાએ નવા લોકોની વચ્ચે પોતાની જાતને એડજેસ્ટ કરવું પડે છે.નવેશરથી જીવનને ગોઠવવું પડે છે. , ત્યારે તેને ખાસ જરૂર પડે છે પ્રેમ અને વિશ્વાસની.પત્ની હંમેસા તેનાં પતિની નજરમાં સુંદર દેખાવવાનો પ્રયત્ન કરતી રહે છે. કારણ તેને ગળથૂથીમાં પીવડાવવામાં આવે છે કે તારું સાચું માપદંડ તારી સુંદરતા છે અને આ બાલાગોટી તેને બાહરી સુંદરતાથી આગળ વધવા દેતી નથી.સ્ત્રીના મગજમાં બાળપણથી જ એવું ઘુસાડી દેવામાં આવે છે કે તારું ચારિત્ર્ય એ જ તારી મોટામાં મોટીને કિંમતી સંપત્તિ છે.

જમાનો બદલાઈ ગયો છે.દીકરીઓને તેમની મહત્તા સમજાવવી પહેલી ફરજ માં બાપની બનેની છે.

દીકરી એતો પારકી થાપણ, સ્ત્રીઓનું નશીબ વાકું હોય છે, તેના નસીબમાં આખી જિંદગી ઢસરડા જ કરવાના લખ્યા છે, તે ખીલે બંધાએલી ગાય છે. આવી અનેક નકારાત્મક ઉક્તિઓમાંથી સ્ત્રીઓને નાનપણથી બહાર કાઢવી જોઈએ. સ્ત્રીઓમાં રહેલો શંકા ઈર્ષ્યાભાવ, અસલામતીની ભાવના તેમજ તેનામાં રહેલો જ્ઞાનનો અભાવના કારણે તેનામાં એક પ્રકારની લઘુતાગ્રંથિ ઉત્પન્ન કરે છે જેના કારણે તે હંમેશા કચડાએલી રહે છે.

આજનાં આધુનિક ડિઝીટીલ યુગમાં સ્ત્રીએ હવે ખરેખર જાગૃત થવાની જરૂર છે. સમાજની ઉન્નતી માટે સ્ત્રીઓની સુંદરતાને છોડી તેમને એક વસ્તુ કે શો પીસ ને બદલે શક્તિ સમજવામાં આવે તો ઘણું બધું બદલાઈ શકે તેમ છે. કારણકે આવનાર ભાવી પેઢીના સારા નરશા ભવિષ્યનો આધાર સ્ત્રીઓ છે

“શકિત તરીકે પૂજાતી સ્ત્રીઓએ ખરેખર એક શકિત થઇને બહાર આવવું પડશે.”

“સ્ત્રી શક્તિ જિંદાબાદ ”

-રેખા વિનોદ પટેલ
(ડેલાવર..યુએસએ)

 

લોકડાઉન”કહી ખુશી કહી ગમ

લોકડાઉન”કહી ખુશી કહી ગમ” – રેખા પટેલ (ડેલાવર)
લોકડાઉન જ્યાં છો ત્યાજ રહો, આઇસોલેટેડ, કોરોન્ટાઈનમાં રહો. દરેકથી છ ફૂટનું અંતર રાખો, ચહેરા ઉપર માસ્ક રાખો. કોઈની સાથે હાથ ના મિલાવો, કોઈ સામે આવે તો રસ્તો બદલી નાખો….બાપરે.
આવું લખાણ, આ વાતો કેવી ભયંકર લાગે છે. આપણે કોઈ બીજા ગ્રહ ઉપર આવી ગયા હોઈએ એવું લાગે છે. અને અહીના કાયદા કાનુન જાણે પૃથ્વી કરતા સાવ અલગ હોય. ક્યારેય કોઈએ વિચાર કર્યો હતો કે જીવવા માટે જીવનનિર્વાહ અને સંપતિની હોડ છોડી બધાએ જાતેજ ઘરમાં સ્વેચ્છાએ પુરાઈને રહેવું પડશે.
આજે પોતાની માટે પોતાનાઓની માટે સહુ ઘરમાં પુરાઈ રહેવા ખુશીથી તૈયાર છે. આ બહાને પરિવાર સાથે રહેવાનો મોકો મળ્યો છે એ દ્રષ્ટીએ આ લોકડાઉન કે બંધ કઈ ખોટું નથી. યુવાન થયેલા બાળકો ઘરથી બહાર રહેતા પોતાની દુનિયામાં મસ્ત હતા, ઘરમાં રહેતા છતાં મિત્રો સાથે ચેટીંગમાં અને વાતોમાં વ્યસ્ત રહેતા હતા. એ સહુ આજે પોતપોતના પરિવાર સાથે સમય વ્યતીત કરતા થયા તેમના સુખ દુઃખમાં રસ લેતા થયા છે.
અમેરિકા જેવા દેશમાં પરિવારને સાથે બેસી ને બે ટાઈમ જમવાનો મોકો બહુ ઓછો મળે છે, ત્યારે એક સાથે બપોરમાં લંચ, સાંજે સાથે બેસી અલકમલક ચર્ચાઓ,કે બોર્ડ ગેઈમ જેવી રમતો, રાત્રે સાથે લેવાતું ડીનર. આ બધું અમેરિકામાં એક સ્વપ્ન સરીખું હતું, જે અત્યારે પૂરું થઇ રહ્યું છે. ઘણું ખોયાના બદલામાં કૈક મળી પણ રહ્યું છે જેની જરૂરીયાત લગભગ દરેક મા બાપને હતી.

પરંતુ આ સમયમાં પરદેશમાં એકલા પડી ગયેલા પતિ કે પત્નીની હાલતનો જ્યારે વિચાર આવે ત્યારે તેમની એકલતા નજર સમક્ષ આવી જાય છે. આ જિંદગીથી તેઓ પહેલેથી ટેવાએલા હોય છે છતાં અત્યારે ના કોઈને ઘરે આવનજાવન થઇ શકે, ના તો શોપિંગ કે બહાર જઈ શકાય છે. આવા સમયમાં એકલતામાં સમય વ્યતીત કરવો બહુ અઘરો થઇ પડે છે. વાંચન કરવું ટીવી જોવું,કે આડીઅવળી પ્રવૃત્તિઓમાં એકાદ અઠવાડિયું નીકળી શકે છે પરંતુ મહિના બે મહિના માટે આવી સ્થતિ દયનીય બની જાય છે.

બંધમાં જરૂરી ચીજ વસ્તુઓનો અભાવ દરેકને ઓછોવત્તો પડવાનો, જેમને ત્યાં ઘરમાં બહાર જઈ સામાન લઇ આવી શકે તેવા સભ્યો ઘરમાં હોય તેમની માટે આ કઈ અધરું નથી. પરંતુ એકલા રહેતા મોટી ઉંમરના વડીલોને જીવન જોખમે પણ બહાર જવું પડે છે. કારણ કોરોનાની સહુથી વધારે ભય તેમની માથે તોળાઈ રહ્યો છે. આ સમયમાં બને તો બહાર જતી વેળાએ તેમને ફોન કરી કઈ પણ જોઈએ તો અચૂક પૂછવું જોઈએ. એક પાડોશી અને માનવતાની દ્રષ્ટીએ આ જરૂરી છે.

આ સમયની સહુથી દયનીય સ્થિતિ છે કોરોનામાં થયેલી મોત. જે પણ ઘરમાં કોઈ આ વાઈસરનો શિકાર બન્યા, મૃત્યુ પામ્યા હોય તેમના ઘરે જઈને અંગત સગાઓ પણ દિલાસો આપી શકતા નથી. તેમના દુઃખમાં ભાગીદાર થઈ શકતા નથી. આવા સમયે કોઈ એક અંગત ખભો જોઈએ જેના ઉપર માથું ઢાળીને દુઃખને રડી લેવાય. પરંતુ આ સ્થિતિમાં પોતાનું કે પારકું ના કોઈ આવી શકે ના કોઈનાથી ત્યાં જઈ શકાય.
ઉપર ઉપરી થતી મોતમાં ફ્યુનરલહોમમાં ક્રીમેશન અને કાસ્કેટની અછત પડી ગઈ છે આથી ઘણી જગ્યાએ ફયુનરલહોમ વાળા મૃતકને લેવા પણ તૈયાર નથી હોતા. હોસ્પીટલમાં પહેલેથી જગ્યા નથી આવી સ્થિતિમાં ઘરનાં સભ્યોની હાલત બહુ ખરાબ થઇ જાય છે. વધારામાં બીજાઓને પણ આ સ્થિતિમાં કોરોનાની અસર હોવાની પુરેપુરી સંભાવનાઓ રહેલી છે. કોરોન્ટાઈન રહેવાનું બને તો ઓળખીતા નજીક હોય કે પાડોશી બહાર બારણે જમવાનું મૂકી જાય.
ક્યારેય કલ્પના ના કરી હોય તેવી સ્થિતિ આજે આપણી સામે આવીને ઉભી રહી છે. ત્યારે બને તેટલી આજુ બાજુ રહેતાઓની મદદ કરવી, ફોન કરીને કે ફેસ ટાઈમ દ્વારા પણ કાળજી લેવી જરૂરી છે. અગ્નિસંસ્કાર અને બેસણું બધુજ ઓનલાઈન થઇ ગયું છે.
પહેલા માત્ર ઇન્વીટેશન કાર્ડ ઈમેલ અને મેસેજમાં મોકલતા હતા ત્યાં આજે લોકડાઉન અને સોશ્યલડિસ્ટન્સને કારણે લગ્ન જેવા પ્રસંગો વરકન્યા, માતાપિતા અને બ્રાહ્મણ સિવાય બીજા બધા વિડીયોકોલ દ્વારા હાજરી આપી ઉજવી રહ્યાના ઘણા દાખલા જોવા મળી રહ્યા છે.
મોટા ભાગના પ્રસંગો આવતા વર્ષે ફેરવાઈ રહ્યા છે. તહેવારો અને ઉજવણી માત્ર સોશ્યલ મીડિયા ઉપર ચિત્રો બની ટીંગાઈ ગયા છે. આ કારણે ૨૦૨૧ ના લગભગ બધાજ વિકેન્ડ આ વર્ષે કેન્સલ થયેલા સોશ્યલ પ્રસંગોથી બુક થઇ રહ્યા છે. આ સ્થિતિમાં કાલની કોઈને ખબર નથી છતાં આશા રાખીએ કે કોરોનાનો કહેર ઝડપથી સંકેલાઈ જાય.

અમેરિકામાં સંપૂર્ણ લોકડાઉન નથી. અહી સોશ્યલ ડીસ્ટન્સ જાળવવાનું છે, દસથી વધારે લોકોને ભેગા થવાની છૂટ નથી. કેટલીક જગ્યાએ ઘરમાં કંટાળેલા લોકો શાંત એરિયામાં પોતપોતાની કારમાં બેસી ડોર ખુલ્લા રાખી સામસામી વાતો કરીને બીયરના ઘુંટડા ભરી ચીયર્સ કરી મળ્યાનો આનંદ લેતા હોય છે. અત્યારે ઝૂમ જેવી સોશ્યલ સાઈટો દ્વારા દુરદુર બેઠેલા બધા એક સાથે નેટ ચેટીંગ કરી ગ્રુપમાં વાતો કરે છે કે ઓન લાઈન રમતો રમીને નજદીક હોવાનો આનંદ લઇ સંતોષ માને છે. આ બધાનું એકજ તારણ નીકળી શકે છે કે વ્યસ્તતામાં આપણે ભૂલી ગયા હતા કે સગાઓ અને મિત્રોની જરૂરીયાત આપણે કેટલી બધી છે.
આ લોક ડાઉનની સ્થિતિમાં મોટાભાગનાને જુના કેટલાય મિત્રો સાથેના સબંધો તાજા થયા હશે. ઘણી નજદીકી વધી હશે. આ બધું એક રીતે સબંધોને રિફ્રેસ કરી રહ્યું છે. તાજગી ભરી રહ્યું છે.

ચાંદ ઉપર પહોચી જતું આજનું વિજ્ઞાન પણ આ પરિસ્થિતિને સુધારવા માટે કાચું પડી રહ્યું છે. પરંતુ આપણે હાર માનીએ તેમ નથી. આજે નહીતર કાલે જરૂર આમાંથી બહાર આવી જઈશું. બસ ત્યાં સુધી આપણે બધાએ એકબીજાને સાચવી લેવાના છે.
હવે માસ્ક પહેરવાનું ફરજીયાત થઈ ગયું છે. અમેરિકામાં માસ્ક ના પહેરનારને ૫૦૦ ડોલર ફાઈન ભરવાનો કાયદો લગભગ દસેક સ્ટેટમાં નક્કી કરાયો છે. આ કાયદો અને માસ્ક કદાચ લાંબા સમય સુધી પહેરવું ફરજીયાત રહેશે. આ હાલતમાં ડિઝાઈનર કંપનીઓએ બ્રાન્ડેડ માકસ અને બોડી કવર બનાવવાની શરૂઆત કરી દીધી છે. બજારમાં પણ જુદાજુદા માસ્ક મળવા લાગ્યા છે. લોકો મેચિંગના માસ્ક પણ પહેરવા લાગ્યા છે. આ દિવસો થોડા દિવસના મહેમાન છે. બસ આપણે આ વણનોતર્યા, અણગમતા મહેમાને વિદાઈ કરવાની ફરી ના આવે એ માટેની તજવીજ કરવાની છે. છતાં કેટલાક લોકો માસ્ક પહેરવાની વિરુદ્ધ છે તેઓનું કહેવું છે કે માસ્ક પહેરવાથી તેમને પસંદ નથી પરાણે પહેરવામાં તેમની ફ્રીડમ રૂંધાઇ જાય છે.

કેટલાક કહે છે જો ખાસ જરૂર હશે તો પહેરીશું, પરંતુ કાયમી અને ફરજીયાત નહિ. લોકોને માસ્ક પહેરવાથી એન્ઝાઈટી થાય છે અસ્થમા જેવી બીમારી ધરાવતા લોકો માટે આ સ્થિતિ વધુ તકલીફ વાળી છે એમ કહી માસ્ક નાં પહેરવાની તરફેણમાં છે. આમ અહી પણ અલગઅલગ મત પ્રવર્તી રહ્યા છે.
શિયાળામાં ઘરમાં ભરાઈને કંટાળી ગયેલી અહીની પ્રજા ઉનાળો આવતા બહાર નીકળવા તલપાપડ બની રહી છે ત્યાં આ સોશ્યલ ડિસ્ટન્સને કારણે દરિયાકિનારા અને વેકેશન બધું બંધ રહ્યું છે. એ કારણે કાયદાનો ભંગ કરી તહેવારો ઉપર ભેગા થવાની ભૂલ કરી નાખે છે. પરિણામે પરિસ્થિતિ વધુ વણસી જાય છે. આજે દુનિયાભરમાં બે લાખ પાંસઠ હજાર જેટલા મોત થઈ ચુક્યા છે ત્યારે આપણે દરેકે કાયદા અને નિયમોનું પાલન કરવું રહ્યું. ટૂંકમાં પરિસ્થિતિ અનુકુળ નાં થાય ત્યાં સુધી દરેકે આ વાઇરસના ફેલાવાને રોકવા માટેના દરેક પ્રયાસમાં ફાળો આપવો જોઈએ.

બંધ, લોકડાઉનમાં સમગ્ર વિશ્વ જાણે થંભી ગયું છે. વેપાર ધંધાઓ ઉપર ખાસ્સી અસર પડી છે. અમેરિકામાં હાલ ૩૦ મિલિયન કરતા વધારે લોકોએ બેરોજગારી જાહેર કરી છે. મોટી મોટી કંપનીઓ ફડચામાં ગઈ છે. જે અત્યાર સુધીની હિસ્ટ્રીમાં પહેલી વખતનો આવો અનુભવ છે. આવા કપરા સમયમાં અઠવાડિયાના પગારથી ઘર ચલાવતા લોકોને પારાવાર મુશ્કેલીઓ સર્જાય છે. જોકે દરેક દેશની સરકાર અત્યારે પોતપોતાની મૂડી ખુલ્લી કરીને મદદ કરી રહી છે. જરૂર છે સાચી જરૂરીયાત વાળા સુધી તેને પહોચે એવી જોગવાઈ કરવાની જેમાં આપણે સમજપૂર્વક સાથ આપવો જરૂરી છે.
સમય જતા વિપત્તિ ઘટતા બધુજ ફરી રૂટીનમાં થઇ જવાનું છે. દરેકને વસ્તુઓ મળી શકે એ માટે નકામી સંગ્રહવૃત્તિ ત્યજવી જોઈએ. ઘણીનાની મોટી કંપનીઓ વાળા ધંધા વાળાઓ, મંદિર કે ચર્ચના ફંડ માંથી લોકોને રાહત મળે એ માટે છુટ્ટે હાથે દાન કરી રહ્યા છે. દરેકે આ કપરી ઘડીમાં એક થઇને બનતું કરવું જોઈએ.

હાલની પરિસ્થિતિ કપરી છે તેમાં જરા પણ શંકા નથી. પરંતુ એ પછી આવનારું વર્ષ દરેકની માટે આનાથી વસમું હશે એ માટે અત્યારથીજ માનસિક સજ્જ થવાની જરૂર છે. આપત્તિ સામે આડું જીવાથી એ તાલી જવાઈ નથી. આપણે સજ્જ થવાનું છે તેમાંથી બહાર નીકળવાનો રસ્તો વિચારવો રહ્યો. ઘેટા બકરાની માફક જીવતા લોકોમાં શિસ્તબદ્ધતા આવી જશે એમાં નવાઈ નથી.

પરાણે ટકી રહેલા કેટલાય ધંધાઓ અત્યારથીજ પડી ભાગ્યા છે. તેમાય આ બે ત્રણ મહિનાના બંધમાં સાવ તળિયે બેસી ગયા છે. તેમની ફરી ઉભા થવાની કોઈ આશા દેખાતી નથી. કેટલીક મોટી કંપનીઓએ અત્યારથીજ નાદારી જાહેર કરી દીધી છે. આવી સ્થિતિમાં બધું સરખું થયા પછી પણ બેરોજગારીનો ડર મ્હો ફાડી સામે ઉભો રહેવાનો નક્કી છે. લાખો નોકરીઓ ખતરામાં છે. નાના ધંધાઓ દુકાનોને પગભર થવામાં તકલીફ પડવાની.
પરંતુ આ બધા માંથી આપણે જાતેજ રસ્તો કાઢવાનો છે. એ માટે અત્યારથીજ માનસિક રીતે સજ્જ થવું જરૂરી છે. આપણે ગુજરાતીઓ ખેતીપ્રધાન દેશમાં જન્મેલા છીએ આથી દર વર્ષે ક્યાંક તો કુદરતી હોનારતો જોઈ છે, ભોગવી છે. ખેતી ઉપર નભતા દરેકની જીંદગીમાં એક વર્ષ તો એવું આવ્યું જ હશે કે એક વરસની ખેતી સાવ નકામી ગઈ હોય. ખેંચતાણ કરી વર્ષ ચલાવવાની મજબુરીમાં પણ ખેડૂત હાર્યો નથી. આખા વરસની આવક અને મહેનત પાણીમાં ગઈ હોવા છતાં દરેક ખેડૂત ફરી બીજા વર્ષ માટે એટલાજ જોશથી મહેનત કરવા તૈયાર બેઠો હોય છે.

બસ આજ રીતે આપણે પણ ફરી બેઠા થવાનું છે માટે હિંમત હારે નહિ ચાલે, “જાન હૈ તો જહાન હૈ” આ ઉક્તિ મુજબ આપણે બધાએ કેમ સલામત રહેવું એ વિચારીને પગલા ભરવાના છે. આપણી સાથે બીજાઓને પણ આ ચેપી વાઈરસથી દુર રાખવાના છે એ માટે સોશિયલ ડિસ્ટન્સ અને માસ્કનો ઉપયોગ હાલ કાયમી રાખવો પડશે. આ નજીકના સમય માટે આપણી લાઈફસ્ટાઈલનો ભાગ પણ બની શકે તેમ છે.

સહુથી વધારે ફાયદો પ્રાણીઓને અને કુદરતી સૌદર્યને થયો છે. વાતાવરણ આખું જાણે વરસાદમાં માથાબોળ નાહીને સ્વચ્છ બન્યું છે. નાસાના જણાવ્યા પ્રમાણે ઓઝોનનું સ્તર વધુ ગાઢું બન્યું છે. જે આપણી જરૂરિયાતનો ભાગ હતો. પ્રાણીઓ માટે આ ઉત્સવ જેવું છે. કોઈની રોકટોક વિના જંગલમાં અને ક્યાંક માનવવસ્તીમાં પણ મુક્ત મને ફરતા જોવા મળે છે. ટૂંકમાં દરેકે પોતાની મર્યાદામાં રહીને જીવન જીવવું જોઈએ તેમાજ સહુની ભલાઈ છે.
કુદરતી આફતી ગણો કે કુદરતની ટકોર પણ આ વાઇરસની હોનારત વિશ્વના દરેક માનવીને ઘણું શીખવી ગઈ છે.

 

કોરોના યુગના પ્રારંભે

કોરોના યુગના પ્રારંભે – રેખા પટેલ (ડેલાવર)
અમેરિકામાં આશરે ૧૦૦ દિવસમાં એક લાખની સમીપ પહોચવા આવેલો આંકડો…
આ આંક ડોલર્સ કે ગોલ્ડનો નથી. આટલા બધા લોકોના મોત ત્રણ મહિનામાં કોરોના વાઇરસના કારણે નોંધાયા છે. આ ઓફિસિયલી આંકડો છે. સોળ લાખ લોકો સંક્રમિત થયેલ છે. આ સિવાય વધુ સંખ્યા હોય તો નકારી શકાય તેમ નથી.
આ એજ અમેરીકા મહાસત્તા છે જ્યાં બે ચારના આકસ્મિક મૃત્યુ થાય તો પણ કેટલાય દિવસ સુધી ચર્ચાઓ રહેતી હતી. આજે એજ જગ્યા છે જ્યાં મૃતકોને દફનાવવા કે બાળવાની જ્ગ્યા નથી મળતી. આજે દરેકના મનમાં ડર છે છતાં પ્રજા હવે ધીમેધીમે ટેવાતી જાય છે.
શરૂવાતમાં લોકો આની ગંભીરતા સમજતા નહોતા એમાં આખું અમેરિકા કોવીડના ભરડામાં આવી ગયું. ત્યારબાદ ઉપરાઉપરી થતા મોતના સમાચારોને કારણે દરેકના મનમાં ડર બેસી ગયો. રસ્તે જતા માણસને હાથ ઉંચો કરી અભિવાદન કરવામાં પણ લોકો ડરવા લાગ્યા. જાણે કે માણસને માણસની બીક લાગી ગઈ હતી. ચારેબાજુ સ્મશાન જેવી શાંતિ પથરાઈ ગઈ હતી. ચહેરા ઉપરના માસ્ક આંખો ઉપર ચશ્માં અને હાથમાં ગ્લવ્ઝ પહેરેલા બધા અજાણ્યા લાગતા. અંતરનાં ભાવ ના તો વંચાતા ના સ્પર્શતા હતા. એક રીતે દરેક જણ બહારથી રોબર્ટ લાગતો અને અંદરથી ભયભીત.
કેટલાક ઘરમાં તો એકજ છત નીચે રહેતા ઘરના સભ્યો એકબીજાની સાથે જમવા પણ બેસતા નહોતા. ગળે મળવાની તો વાતજ ક્યા! મા બાળકને ગળે વળગાળતા ડરતી, વયસ્ક બાળકો માતા પિતાને વાઈરસ લાગી જશે એવી ભીતિ થી દુર રહેતા. જોકે આજે પણ મોટાભાગના ઘરોમાં આજ સ્થિતિ છે. છતાં હવે ધીમેધીમે ડર ઓછો થઈ રહ્યો છે કે પછી સ્થિતિને હવે અપનાવી રહ્યા છે. અંતર રાખીને એકબીજાને કેમ છો હાઈ હલ્લો કરતા બન્યા છે. બાકી મહિના પહેલા તો સામસામી કોઈ મળી જાય તો નજર પણ મેળવતા નહોતા. આ કહેવામાં જરાય અતિશયોક્તિ નથી.

દરેકના મનમાં એકજ ભય હતો કે પોતાને કે ફેમિલીમાં કોઈને આ વાઈરસ લાગી તો નહિ જાયને! સહેજ ઉદરસ આવે કે દરેકની નજર એ તરફ ખેંચાઈ જાય. વ્યક્તિ પોતે પણ ચિંતિત થઇ જાય. કેન્સરથી પણ ના ડરે એ કોવીડ-૧૯ થી ડરવા લાગ્યો છે.

આ સ્થિતિમાં સહુથી દુઃખની ઘડી એ કહેવાય કે સાવ અંગતનાં ફ્યુનરલમાં કે મરનારના સગાને સાંત્વના આપવા પણ જઈ શકાતું નથી. અમેરિકામાં સહુ પોતપોતાના નાના ફેમિલીમાં રહેતા હોય છે. બહોળો પરિવાર હોતો નથી. આવામાં કોઈ એકને કશું થાય તો તેમનું દુઃખ વહેચવા કોઈ પાસે હોતું નથી. હોસ્પીટલમાં દાખલ થનારને આટલા બધા દર્દીઓના ધસારાને કારણે કોઈજ ખાસ સર્વિસ મળતી નથી. હોસ્પિટલોમાં અપૂરતી વ્યવસ્થાને કારણે કોવિડના પેશન્ટ્સ સાજા થવાને બદલે મૃત્યુ પામ્યાના દાખલા સાંભળવા મળ્યા છે.

લગ્ન જેવા સામુહિક મેળાવડા બધાજ બંધ થઇ ગયા છે. આ વર્ષે નક્કી કરાએલા બધાજ લગ્નો આવતા વર્ષે નક્કી થઇ રહ્યા છે. છતાં કોઈ ખાતરી નથી કે આવતા વર્ષે બધું રાબેતા મુજબ થઇ શકે. કેટલાક વર્ચ્યુઅલ વેડિંગ કરી વિધિસર લગ્ન કર્યાનો સંતોષ માની જીવન શરુ કરી રહ્યા છે. જેમાં માત્ર દસ પરિવારના વ્યક્તિઓ હાજર હોય છે બાકીના ઓનલાઈન ઝૂમ જેવી એપ દ્વારા એ વિધિને નજરે નિહાળવાનો કાગળના ફૂલ જેવો આનંદ માને છે.

ધીમેધીમે બધાને હવે રૂટીનમાં આવવા ઉતાવળા બન્યા છે. ત્યારે કેટલાક મેન્યુફેકચરીંગ અને લોકલ બીઝનેસ તથા લોકલ ધંધાઓ ખુલ્યા પછી ફરી સંક્ર્મણના ઝપાટામાં આવીને પાછા બંધ થઇ રહ્યા છે.સ્કુલ કોલેજ બધુજ ઓનલાઈન થઇ રહ્યું છે ત્યારે એક વિચાર વારંવાર સતાવી રહ્યો છે કે આવતી કાલ કેવી હશે?

લાખો ધંધાઓ બંધ પછીની અત્યારની હાલતમાં ખુલ્યા પછી કેટલા ટકી શકશે એ કહેવું અત્યારે મુશ્કેલ છે. તેનું કેવું ભવિષ્ય હશે તે સમય નક્કી કરશે. છતાં અહી સંપૂર્ણ લોકડાઉન નથી માટે લોકોની ઘર બહારની આવનજાવન ચાલુ છે. આમ કરતા લોકોની ઇમ્યુનિટી બંધાતી રહે છે.
આમ કરતા જ કદાચ આ સ્થિતિને સહન કરવાની તાકાત વધે તો નવાઈ નથી. બસ હવે સામે કોઈ મળ્યું અને ગળે વળગી પડ્યા તેવું નજીકના ભવિષ્યમાં બનવાનું નથી. અંતરના આવેગને કાબુમાં રાખવો પડશે. પ્લાસ્ટિકિયા સ્મિતાને અલવિદા કહી, માસ્ક નીચેની સ્માઈલ ભલે ના દેખાય પણ આંખોમાં હેત ભરતા શીખવું પડશે.

અમેરિકામાં લોકો બે ભાગમાં વહેચાઈ ગયેલા છે. કેટલાંકને ક્ષણિક વૈરાગ્ય જેવું આવી ગયું હતું. તેઓ માનતા કે હવે આવુજ જીવન રહેવાનું, આમજ જીવવાનું, વિચારી ડીપ્રેશનમાં આવી ગયા હતા. ખુલ્લી હવામાં શ્વાસ લેવાનું સદંતર બંધ કરી દીધું હતું. આજે પણ ઘરમાં પુરાઈ રહી નકારાત્મકતા ભરી વાતો કરે છે.

બીજા ભાગમાં એવા પણ લોકો છે જેઓ આ સમયને ભરપુર માણે છે. ખાવાપીવાનું ડબલ થઇ ગયું છે. અને આલ્કોહોલ તો પાણીની માફક પીવાઈ રહ્યું છે. ભલે બહાર નથી જવાતું, પાર્ટીઓ નથી કરતી પરંતુ ઘરમાં રહીને મજા માણી ખુશ છે. તેઓને કાલની ચિંતા નથી. હાલમાં ત્રણ મહિના ચાલે તેટલા ગવર્મેન્ટ તરફથી આવેલા ડોલર્સ ઉડાવે છે. અનમ્પ્લોયમેન્ટ ના હજુ બીજા આવશે તેની તેમને ખાતરી પણ છે. ટૂંકમાં સોનેરી અવસર છે જિંદગીને પોતાની મરજી મુજબ જીવી લેવાનો એમ માની ખુશ છે.

આ ચોથા વાઈરસી વિશ્વયુદ્ધ પછી બધું પહેલાના જેવું થશે કે નહિ? અને થશે તો કેટલા સમય પછી કેટલા ભોગ પછી? આ કોરોના યુગ શરુ થયો છે, આપણી બેદરકારી અને બદનશીબી કે જેમાં આવા વાઈરસી હુમલા વારંવાર આવતા રહેવાના.
ગમેતે માનો કે વિચારો પરંતુ કાલ કોઈની પણ સો ટકા પહેલાના જેવી રહેવાની નથી. આ માત્ર ચાર છ મહિનાની સ્થિતિ નથી. વર્ષ, બે વર્ષ કે એનાથી પણ વધારે આની આર્થિક સામાજિક અને શારીરિક અસર રહેવાની નક્કી છે. એ માટે દરેકે પોતાને યોગ્ય અને પરવડે તેવા પગલા ભરવાની તૈયારીઓ રાખવી જોઈએ.

 

હવે સાચેજ ડરવા જેવું છે

હવે સાચેજ ડરવા જેવું છે- રેખા પટેલ (ડેલાવર, અમેરિકા )- ૨૭ માર્ચ

એકલા અમેરિકામાં 8૨,૪૦૦ થી વઘુ લોકો કોવિદ ૧૯ થી ઇન્ફેકટેડ છે, જેમાં 1,૨00 થી વધુ મોત થયેલ છે. જે ચાઇના, ઇટાલી અથવા અન્ય કોઈ દેશ કરતાં વધુ આંકડો છે. એકલા ન્યુયોર્કમાં ૩૮,૦૦૦ થી વધારે કેસ નોંધાયા છે.

આ સ્થિતિ દિવસે દિવસે ખરાબ થતી જાય છે. તેને રોકવા આપણે દરેકે ભાગ ભજવવો પડશે.
અમેરિકા લોક ડાઉન નથી પરંતુ અહી રહેતા બધાની ફરજ બને કે જાતે લોક ડાઉન થઈએ. આપણી ફરજ જાતે સમજીને કામ વગર બહાર જવાનું કે ભેગા થવાનું ટાળીએ.

આવા કપરા સમયમાં અહીં રહેતા દરેકની ફરજ બને છે કે પોતાથી બનતી મદદ દેશમાં જરૂરિયાત વાળાને કરે. આજે મેડીકલ ક્ષેત્રે કામ કરી રહેલા હજારો કર્મચારીઓ પોતાના જીવન જોખમે કામ કરી રહ્યા છે. તેઓ ડોલર્સ માટે કરે છે તેવું માનવાની જરાય ભૂલ ના કરવી. જીવ કરતા વધારે કોઈને કશુજ વહાલું નથી. પરંતુ પોતાની આ ફરજ છે અને સમાજની અત્યારે તેમને જરૂર છે સમજી તેઓ કામ કરી રહ્યા છે.

આજે જ્યારે મારી દીકરી રોજ સવારે હોસ્પિટલ માટે ઘરથી નીકળે છે ત્યારે મારું હૈયું બેસી જાય છે. હું ઘણું વિચારું કે બધુજ બરાબર છે છતાં એક ડર એ ઘરે પાછી આવે તોય અકબંધ રહે છે. આ એ દરેક મા બાપની કે સંતાનોની સ્થતિ હશે. જેમના સ્નેહીઓ બહાર ફરજ પ્રમાણે કામ કરી રહ્યા હશે.
પોસ્ટમેન, એમેઝોનમાં કામ કરતા ડ્રાઈવર્સ, ગ્રોસરી સ્ટોરમાં કામ કરતા એ દરેકને સલામી ભરવી જોઈએ. એ દરેકનો આભાર માનવો ઘટે છે જેઓ કોમ્યુનીટી વર્ક માટે ખડે પગે રહી કામ કરે છે. ફૂડ સપ્લાય કરે છે. તેનું વિતરણ જરૂરિયાતો સુધી કરે છે.
એક વાઇરસને કારણે ફેલાયેલી મહામારીને કારણે આવેલા રીશેસનથી અમેરિકાની ઇકોનોમીની કમર સાવ ભાંગી જવાની દરેક એક જણા ઉપર આની અસર પાડવાનીજ. આતો વચમાં ઘર અને આજુબાજુ જંગલમાં લાગેલી આગ જે ઘર સુધી આવીજ જવાની. એકલા અમેરિકાની આ વાત નથી. દરેક એક દેશમાં આની આડઅસર પડવાની નક્કી છે.
વાઇરસની કટોકટી ભરી પરિસ્થિતિમાં અત્યારથીજ અમેરિકા અન-એમ્પોઇમેન્ટ,બેકારી માંથી પણ પસાર થઇ રહ્યુ છે. કોવીડ-૧૯ ને કારણે ૩,૩૦ મિલિયન અમેરિકનોએ બેરોજગારી માટે ફાઇલ કરી છે જે ઓક્ટોબર ૧૯૮૨માં આવેલા રીસેશનના રેકોર્ડને ૬૯૫,૦૦૦ તોડી નાખ્યો છે

જો આમજ રહેશે તો આ આંકડો 47 મિલિયનને પાર કરી જવાનો ડર છે જેમાં ત્રણ માંથી એક વ્યક્તિ બેકાર હશે. અહીની ઈકોનોમી તૂટી જશે તેની અસર આખા વિશ્વ ઉપર પડવાની એ નક્કી છે. આ સમયે ડરવા કરતા કેરફુલ રહેવાની જરૂર છે.

કોઈ પણ દેશની સરકાર ઉપર દોષારોપણ કરવાની આ સ્થિતિ નથી. ખબર નથી કાલે આપણા ઘરની સ્થિતિ શું હોય, આપણે સો ટકા સેફ છીએ કે નહિ તેની જાણ નથી. તો ગવર્મેન્ટ ઉપર આખા દેશની જવાબદારીઓ છે એ કેમ ભૂલી જવાય.

આજે મેન્યુફેક્ચરિંગ કંપનીઓ પણ પોતાનાથી બનતી મદદ દેશને કરી રહી છે. કેટલીય કંપનીઓએ બીજા કામ બાજુમાં મૂકી માસ્ક બનાવવાનું કામ હાથે ધર્યું છે. યુથામાં એક મેન્યુફેક્ચરિંગ કંપની લાખો એન- ૯૫ માસ્ક બનાવી દેશમાં મફત જરૂરીયાત વાળા લોકો કંપનીઓ સુધી પહોચાડે છે. અહી કેટલાય લોકો ઓવરટાઈમ કરી રહ્યા છે.
પેન્સીલવેનિયા સ્ટેટમાં એક દંપતીએ ઘરમાં મોટા પ્રમાણમાં હેન્ડ સેનેટાઇઝર બનાવી લોકોમાં ફ્રી આપવાનું કાર્ય કરે છે.
આપણા ભારતીયો પણ આકાર્યમાં પોતપોતાનો ફાળો આપી રહ્યા છે. ટૂંકમાં કોમ્યુનીટી બનતી મદદ કરે છે. એ જોતા લાગે છે આ સમય પણ જલ્દી નીકળી જશે.
છતાં જ્યારે એક થઈને અદ્રશ્ય દુશ્મન સાથે લડવાના સમયે પોલિટિશિયનો ના પરસ્પર આક્ષેપો સાંભળી ગુસ્સો પણ આવી જાય છે. “ઘરમાં લાગેલી આગ થી કઈ હાથ ના શેકાય” આનેજ રાજકારણ કહ્યું છે. દરેકે સમજવું રહ્યું કે જે તકલીફ આવી છે તે આપણી સુઝબુઝ થીજ ઓછી થશે,
god blss America

 

સમયનો સાચો સદુપયોગ

“`વ્યસ્ત રહો વ્યસ્ત રહો, એમ કરી મનથી ના ત્રસ્ત રહો.
કોઈ પણ જટિલ સંજોગોમાં, એમાય એકલતામાં જ્યારે કઈ પણ ના કરવા જેવું હોય, ત્યારે ગમતી પ્રવૃત્તિમાં વ્યસ્ત રહેવું જોઈએ. પ્રવૃત્તિઓની વાત આવે એટલે સહુ પહેલા શોખના વિષયો નજર સમક્ષ આવી જાય છે. આપણા બધામાં કંઈકને કઈ આવડત રહેલી છે, જો એ પ્રમાણે શોખને વિકસાવવામાં આવે તો વ્યસ્તતા સાથે કશુક પ્રાપ્ત થયાની ખુશી મેળવી શકાય છે. કામ સાથે દામ કે નામ પણ મેળવી શકાય છે.

છતાં જરૂરી નથી કશુક મેળવવા માટેજ વ્યસ્ત રહેવું. જ્યારે સાવ નવરા હોઈએ, ઘરમાં પુરાએલા હોઈએ ત્યારે કરવા જેવું ઘણું છે જેમકે શોખ પ્રમાણે વાંચન કરવું, લેખન કરવું,
હવે કેટલાક કહે છે મને લખવા વાંચવાનો શોખ નથી. ભલે જો સ્ત્રી હોય તો તેને ભરવા ગૂંથવાનો કે ફેશનમાં રસ હોય તો એ પ્રમાણે ડીઝાઈનનું કલેક્શન ભેગું કરી શકાય. પુરુષ હોય તો હેન્ડીમેન બની ઘરમાં નાનામોટા ફેરફાર કરી શકે, કેટલાકના મનમાં રસોઈ કરતા શીખવાની ઈચ્છા રહેલી હોય છે તો તેમની માટે આ ગોલ્ડન ટાઈમ છે. મોટાભાગના પુરુષો બહાર કામમાં વ્યવસ્થિત હોય છે પરંતુ ઘરમાં આળસ રાખે છે. તેઓ આ સમયમાં અસ્તવ્યસ્ત રહેલા પેપર ફાઈલો બધુજ ઓર્ગેનાઈઝ કરી શકે છે.

ટૂંકમાં અતિ વ્યસ્તતાના બહાના હેઠળ બાકી રહેલા બધા કામ પુરા કરવાનો સમય મળ્યો છે માની વ્યસ્ત રહી શકાય. આનાથી વધારે ખુશી મેળવવા ઘરમાં રહેલા સ્વજનો સાથે બને એટલો સમય વ્યતીત કરવો જોઈએ. દરેકે મનમાં એકજ વિચાર રાખવો જોઈએ કે “આ સમય મારા જીવનભરનું સંભારણું બની રહે”.
પુરુષોને રોજીંદા રૂટીનમાં માતા પિતા સાથે ઘડીભર બેસવાનું ભાગ્યે મળતું હોય છે. આ સમયમાં તેમની પાસે બેસી જુના સંસ્મરણો વાગોળવામાં ખુબ મઝા આવશે. એવીજ રીતે બાળકો સાથે તેમના જેવા બનીને બાળપણ ફરી જીવી લેવાશે.
સ્ત્રીઓ માટે આ સમય સાવ નવરાશનો નથી એ દરેક માનશે. ઘરના બધા સદસ્યો જ્યારે ઘરમાં હોય ત્યારે તે આમ પણ વ્યસ્ત થઇ જવાની. છતાં જે પણ સમય મળે તેમાં તેને પણ પોતીકાઓ સાથે જીવી લેવાનો લ્હાવો મળી રહ્યો છે વિચારી ખુશ થવું.

દુઃખના આપત્તિના આ સમયમાં આમ કરવાથી આ સમયને વ્યતીત કરી શકાય છે, પરંતુ તેને સાવ દુર કરી શકાતું નથી. જેઓ સ્વકેન્દ્રી છે તેઓ પોતાની ગમતી પ્રવૃત્તિઓ કરી ખુશ રહી શકે છે તેમની માટે આ સ્થિતિમાં વ્યસ્ત રહેવું એજ ઉપચાર છે. પરંતુ જેઓ બીજાની તકલીફોથી દુઃખી થતા હોય છે તેમની માટે હાથ ઉપર હાથ મુકીને કે ગમતું કરી ખુશ થઇ શકતા નથી. ગમે તેટલું ગમતું કરે છતાં વિચારો સમય પ્રમાણે આવતા જતા રહે છે. તેને ડામી દેવા એ પણ યોગ્ય નથી. આમ કરવાથી સંવેદનશીલતા બુઠ્ઠી થતી જાય છે.

આપણી ઉપર દુઃખ આવે તેને સહન કરવા જેમ તાકાત જોઈએ તેમ તેને દુર કરવા માટે પણ હિંમત જોઈએ. એ હિંમત પોતાની સાથે બીજાઓને મદદરૂપ થવાના વિચારોથી પણ આવે છે.
કપરા સમયમાં બને તેટલી બીજાઓને મદદ મળી રહે એ માટે પ્રવૃત્તિશીલ રહેવું જોઈએ. દરેક સમયની એક જરૂરીયાત હોય છે એ પ્રમાણે યથાશક્તિ યોગદાન આપવાથી કંઇક કર્યાની અનુભૂતિ થવાથી મન હળવું થશે. આમ કરીને સમયનો સાચો સદુપયોગ કરી શકાશે.
રેખા પટેલ (ડેલાવર)

 

વાઇરસના ભરડામાં અમેરિકા-.

વાઇરસના ભરડામાં અમેરિકા-.- રેખા પટેલ (ડેલાવર, અમેરિકા)

આતંકવાદ સામે ઝુક્યા કે ડર્યા વિના લડનાર અમેરિકા આજે અજાણ્યા વાઈરસ સામે ઝઝૂમી રહ્યું છે. આજે જ્યારે આખું વિશ્વ કોરોનાવાઈરસના ભરડામાં જકડાઈ રહ્યું છે ત્યારે અમેરિકા પણ આમાંથી બાકાત નથી. મહાસત્તા તરીકે નામના મેળવનાર અમેરિકા આજે વાઇરસના ડેન્ઝર ઝોન માંથી પસાર થઇ રહ્યું છે. આશરે ૧૬૦,૦૦૦ અમેરિકાનો કોવીડ-૧૯ ના ઝપેટમાં આવી ગયા છે. અને ૨૯૦૦ થી વધારે મૃત્યુ પામ્યા છે. અમેરિકાનું હાર્ટ ગણાતું ન્યુયોર્ક નાઈન ઇલેવનના હુમલાનો માર ખમી શક્યું હતું, પરંતુ આજે અજ્ઞાત મહા વિનાશી વાઈરસી રાક્ષસ સામે લડત આપતા હાંફી ગયું છે એ વાતને નકારી શકાતી નથી. ચોવીસ કલાક દોડતું શહેર સન્નાટામાં ઘેરાઈ ગયું છે. જોકે આ સ્થિતિ આજે દુનિયાભરનાં દેશોની છે. છતાં નજરે નિહાળેલી પરિસ્થતિ હ્રદયદ્રાવક લાગે છે.
વિશ્વના ૧૯૬ દેશોઆની ઝપટમાં આવી ગયા છે. બીજા દેશોની માફક અમેરિકા પણ આ વાઇરસના હુમલા માટે તૈયાર નહોતું. ચીન અને ઇટાલીના સમયે અમેરિકા સાવચેત થઇ ગયું હોત તો કદાચ આજની સ્થિતિ આટલી ભયજનક ના હોત. ઓછામાં ઓછું જરૂરી પ્રાથમિક વસ્તુઓ ભેગી કરી શક્યું હોય. દરેકને માસ્ક, હેન્ડગ્લવ્સ અન સેનેટાઇઝર મળી ગયા હોત તો આ વાઈરસ કદાચ આટલી હદે કદાચ આ ના વકર્યો હોત. પાણી આવ્યા પહેલા પાળ બંધાઈ હોત તો કદાચ આજ હાલત થોડી સારી હોત એવું માની શકાય છે.
આ સ્થિતિ દિવસે દિવસે ખરાબ થતી જાય છે. તેને રોકવા આપણે દરેકે ભાગ ભજવવો પડશે.
અમેરિકા સંપૂર્ણપણે લોક ડાઉન નથી પરંતુ અહી રહેતા બધાની ફરજ બને કે જાતે લોક ડાઉન થઈએ. આપણી ફરજ જાતે સમજીને કામ વગર બહાર જવાનું કે ભેગા થવાનું ટાળીએ.

દેશની આ પરિસ્થિતિ જોતા પ્રેસિડેન્ટ ટ્રમ્પે રવિવારની પ્રેસ કોન્ફરન્સમાં જણાવ્યું હતું કે સામાજિક અંતર રાખવા માટેનો કાયદો પહેલા ૨૨ માર્ચ હતો તે આગળ વધારી ૩૦ એપ્રિલ સુધી લંબાવ્યો છે. જેમાં નાનામોટા બધાજ મેળાવડા બંધ રાખવામાં આવ્યા છે. લોકલ બિઝનેશ જેની પ્રાથમિક જરૂરિયાતો નથી, સાથે રેસ્ટોરન્ટ વગેરે પણ બંધ કરાયા છે.
નેશનલ ઇન્સ્ટિટ્યૂટ Al ના એલર્જી અને ચેપી રોગોના નિષ્ણાત ડો. એન્થોની એસ. ફૌસીએ વ્હાઇટ હાઉસમાં વાતચીત દરમિયાન કહ્યું હતું કે આટલી તીવ્રતાથી જો આ રોગ ફેલાતો રહેશે તો ૧૦૦,૦૦૦ થી ૨૦૦,૦૦૦ અમેરિકનોની મૃત્યુ પામવાનો ડર રહેલો છે. તેમણે પ્રેસીડેન્ટ ટ્રમ્પને સલાહ આપતા જણાવ્યું હતુકે સ્ટે એટ હોમના ઓર્ડરને વધુ સખત બનાવવો જોઈએ. મૃત્યુનો દર જો આટલી મોટી સંખ્યાનો થાય તેના ઇતિહાસમાં આ પહેલો આવો દુઃખદ પ્રસંગ ગણાશે. આખા અમેરિકાને આ અસહ્ય દુઃખનો સામનો કરવો પડશે.

અંદાજ લગાવવામાં આવે છે કે દેશને સંપૂર્ણપણે વાઈરસ મુક્ત થતા એક વર્ષ નીકળી જશે. ત્યાં સુધીમા યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સને 3.5 અબજ માસ્કની જરૂર પડશે.
ન્યુયોર્કનાં વધતા જતા વાઈરસ ગ્રસ્તોની સંખ્યા સામે બચાવના સાઘનો ખુબ ઓછા પડે છે. આજ રીતે રહેશે તો માત્ર એક વિક ચાલી શકે એટલો પુરવઠો બાકી રહ્યાની ચિંતા ત્યાના ગવર્નરે વ્યક્ત કરી હતી. છતાં બહારથી મંગાવી રહેલા આવવાની તૈયારીમાં છે એવી હૈયા ધારણા તેમને મળતી રહી છે. એ સાધનોમાં મોટાભાગનો પુરવઠો ન્યુ યોર્ક, ન્યુ જર્સી અને કનેક્ટિકટને પૂરો પડાશે, બાકીનો વિસ્તાર અને દેશભરના અન્ય ઉચ્ચ જોખમવાળા વિસ્તારોના નર્સિંગ હોમ અને હોસ્પિટલોમાં જશે.

અપૂરતા સાધનો હોવાના લીધે સાચા માસ્ક કે સ્નોર્ક્લીન્ગ માટેના માસ્કનો ઉપયોગ કરી વાઈરસ યુદ્ધ સામે લડત આપી રહેલા ડોકટરો અને મેડીકલ આસીસ્ટન્ટ તથા સ્વયંસેવકોને સલામ. જીવનાં જોખમે અત્યારે મેડીકલ ક્ષેત્રમાં રહેલા ડોક્ટર્સ થી લઈને હોસ્પીટલમાં રહેલા સામાન્ય કાર્યકરો સતત દર્દીઓ વચ્ચે તેમની દેખરેખ કરતા રહે છે, આ દરમિયાન વાઈરસ ગ્રસ્ત થવાનો ડર તેમને સહુ પહેલા રહેલો છે. છતાં પણ એ દરેક મેડીકલ કાર્યકર અત્યારે ઘરે રહેવાને બદલે જવાબદારીથી નિષ્ઠાથી સેવા આપી રહ્યા છે. આ હજારો કર્મચારીઓ પોતાના જીવન જોખમે કામ કરી રહ્યા છે. તેઓ ડોલર્સ માટે કરે છે તેવું માનવાની જરાય ભૂલ ના કરવી. જીવ કરતા વધારે કોઈને કશુજ વહાલું નથી. પરંતુ પોતાની આ ફરજ છે અને સમાજની અત્યારે તેમને જરૂર છે સમજી તેઓ કામ કરી રહ્યા છે. તેમનું અમેરિકા જરૂર ઋણી રહેશે.

આ લોકોની અંગત સમસ્યાઓ અત્યારે બાજુ ઉપર મુકીએ તો, રક્ષણાત્મક ઉપકરણો સાથે હોસ્પીટલના કપડા લાંબો સમય પહેરવાથી બાથરૂમ જવામાં પણ તકલીફ પડે તેવી સ્થિતિમાં સતત કામ કરવાથી શારીરિક રૂપે થાકી જાય છે. અપૂરતી ઊંધ અને થાક બેવડાઈ ગયો છે. છતાં અત્યારે તેમની જરૂરીયાત છે સમજીને દરેક દેશના મેડીકલ કર્મચારીઓ ખડા પગે સેવા આપી રહ્યા છે તેમને સો સલામી પણ ઓછી પડે છે.

ન્યુયોર્કની એક મોટી હોસ્પીટલમાં આ વાઈરસથી ૨૦૦ મેડીકલ કાર્યકરો ઇન્ફેકટેડ પામ્યા હતા. બીજાઓની સેવા કરતા તેમને જીવતદાન આપતી વેળાએ આ લોકોને પોતાના ઉપર જોખમ દેખાય છે છતાં કટોકટીના સમયમાં તેઓ પોતાના ઘર્મને ચુકતા નથી. આજ તેમની મહાનતા છે.
કંટકીની નોર્થવેલ હેલ્થની હોસ્પીટલમાં ૪૦ ડોકટરો કામ કરી રહ્યા હતા તેમાંથી ૧૯ ડોકટરો ઇન્ફેકશન લાગુ પડ્યું છે. ઠેરઠેર આવા સમાચારો મળતા રહે છે. જેમ જેમ હોસ્પિટલો ભરાય છે તેમ વધુને વધુ લોકોને તેનો ચેપ લાગવાનો ડર રહે છે. રોજ અહી ખડેપગે કામ કરતા તબીબી કર્મચારીઓને ઘણાં લાંબા સમય સુધી માનસિક શારીરિક ત્રાસ સહન કરવો પડે છે, તેઓને ચેપ લાગવાનો ડર રહે છે. નર્સો અને ડોકટરોની સૌથી ખરાબ સ્થિતિ જોવા મળે છે.

સહુ થી વધારે તકલીફ અત્યારે નાર્શિંગહોમ માં છે જ્યાં વૃદ્ધો અને બીમાર લોકો રહે છે. ઠેરઠેર આવેલા નાર્શિંગહોમ માંથી મૃત્યુ પામતા વૃદ્ધોના સમાચાર ચોંકાવે છે. જોડાજોડ રહતા આ લોકોને એકબીજાનો ચેપ ઝડપથી લાગે છે, અને મૃત્યુ પામવાના ચાન્સીસ વધારે રહે છે.

કોરોનાવાયરસ દર્દીઓને ઝડપી સેવા મળી રહે એ માટે નેવીનું ૧,૦૦૦ બેડની તરતી હોસ્પિટલ મર્સી, જે વિશ્વની સૌથી મોટી હોસ્પિટલ ક્રુઝ છે. આ શિપમાં દર્દીઓ તેમજ હેલિકોપ્ટરના હેલીપેડ , આવનજાવન માટે ડેક માટે સાઇડ બંદરો છે. વહાણ એટલુ વિશાળ છે કે યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સની ચોથી સૌથી મોટી હોસ્પિટલ સમાન છે. એ શિપ લોસ એન્જલસમાં પહોંચ્યું જેથી ત્યાના દર્દીઓને તાત્કાલિક સારવાર માટે અહી જરૂરી બધીજ સુવિધાઓ મળી શકે.
પરંતુ ન્યુયોર્ક અત્યારે કટોકટીની સ્થિતિમાંથી પસાર થઇ રહ્યું છે. ત્યાં જરૂરીયાત વાળા માટે સુવિધાઓ વાળી જગ્યા તો ઠીક પુરતા માસ્ક અને વેન્ટીલેટર પણ નથી. આથી પ્રેસીડેન્ટ ટ્રમ્પના પ્રસાશનમાં નેવી હોસ્પિટલ જહાજને ન્યુ યોર્ક મોકલવામાં આવ્યું. ન્યૂયોર્કના ગવર્નર એન્ડ્ર્યુ ક્યુમો અત્યારે આ પરિસ્થિતિમાં ખુબ હિંમતભેર કામ કરી રહ્યા છે.

અત્યારે આવીજ દયાજનક સ્થિતિ અમેરિકાની જેલમાં જોવા મળી રહી છે. દેશભરની સ્થાનિક જેલમાં રહેલા કેદીઓ અને કર્મચારીઓમાં કોરોનાવાઈરસ ગ્રસ્ત પીડિતોની સંખ્યા સતત વધી રહી છે. જેલમાં કેદીઓની સંખ્યા પ્રમાણે નજીક નજીક રહેતા હોવાને કારણે રોગચાળો બહુ ઝડપથી વધારે સંખ્યામાં ફેલાઈ જાય છે.. એક એજન્સી અનુસાર દેશમાં ૧૭૫,૦૦૦ થી વધુ કેદીઓ જેલની સજા ભોગવી રહ્યા છે, કર્મચારીઓની તંગી હોવાથી અહી ફેલાતા રોગને કાબુમાં લાવવો અઘરો થઇ પડે છે. વધારામાં સુવિધામાં કર્મચારીઓ માટે વ્યક્તિગત રક્ષણાત્મક ઉપકરણો, જેમ કે માસ્ક અને ગ્લોવ્સની અછત છે. આજ કારણને ઘણી જેલમાં કેદીઓને છુટા કરવામાં આવ્યા છે. ચેપનો ફેલાવો ઓછો કરવાનો પ્રયાસ કરવા સુવિધાઓ વચ્ચેની આંતરિક કેદીઓને સ્થાનાંતરણ સ્થગિત કરી દીધું છે.
એક વાઇરસને કારણે ફેલાયેલી મહામારીને કારણે આવેલા રીશેસનથી અમેરિકાની ઇકોનોમીની કમર સાવ ભાંગી જવાની દરેક એક જણા ઉપર આની અસર પાડવાનીજ. આતો વચમાં ઘર અને આજુબાજુ જંગલમાં લાગેલી આગ જે ઘર સુધી આવીજ જવાની. એકલા અમેરિકાની આ વાત નથી. દરેક એક દેશમાં આની આડઅસર પડવાની નક્કી છે.

વાઇરસની કટોકટી ભરી પરિસ્થિતિમાં અત્યારથીજ અમેરિકા અન-એમ્પોઇમેન્ટ, બેકારી માંથી પણ પસાર થઇ રહ્યુ છે. કોવીડ-૧૯ ને કારણે ૩,૩૦ મિલિયન કરતા વધારે અમેરિકનોએ બેરોજગારી માટે ફાઇલ કરી છે જે ઓક્ટોબર ૧૯૮૨માં આવેલા રીસેશનના રેકોર્ડને ૬૯૫,૦૦૦ તોડી નાખ્યો છે

જો આમજ રહેશે તો આ આંકડો ૪૭ મિલિયનને પાર કરી જવાનો ડર છે જેમાં ત્રણ માંથી એક વ્યક્તિ બેકાર હશે. અહીની ઈકોનોમી તૂટી જશે તેની અસર આખા વિશ્વ ઉપર પડવાની એ નક્કી છે. આ સમયે ડરવા કરતા કેરફુલ રહેવાની જરૂર છે.

કોઈ પણ દેશની સરકાર ઉપર દોષારોપણ કરવાની આ સ્થિતિ નથી. ખબર નથી કાલે આપણા ઘરની સ્થિતિ શું હોય, આપણે સો ટકા સેફ છીએ કે નહિ તેની જાણ નથી. તો ગવર્મેન્ટ ઉપર આખા દેશની જવાબદારીઓ છે એ કેમ ભૂલી જવાય.

ખાસ જરૂર ના હોય તેવી ઓફીસ કે દુકાનો બંધ કરી દેવી જોઈએ કારણ ત્યાં હાજર કર્મચારીઓને જોખમ રહેલું હોય છે. એકાંતવાસ, આઈસોલેટેડ રહેવાની જ્યારે સરકાર માંગ કરી રહી હોય ત્યારે આપણા દરેકની ફરજ બને છે કે તેમાં સાથ આપીએ. પરસ્પર હળવા મળવાનું બિલકુલ બંધ રાખવું જરૂરી છે. ખાસ જરૂરી ના હોય તો બહાર જવાનું ટાળવું એ આપણી દરેકની નૈતિક ફરજ સમજવી જોઈએ.

આવી કટોકટીની સ્થિતિમાં સહુ પોતપોતાનું યોગદાન આપી રહ્યા છે ત્યારે ડેલ્ટા એરલાઈન્સ, યુએસએમાં કેટલાક શહેરોમાં ડોક્ટર્સ, અને મેડીકલ ક્ષેત્રે જોડાએલા સ્વયંસેવકોને વિના મુલ્યે રાઉન્ડ ટ્રીપની સેવા આપવાનું જાહેર કર્યું છે. વાઈરસથી પ્રભાવિત વિસ્તારોમાં સરળતાથી આવનજાવન થઇ શકે એ માટે આ સેવા નક્કી કરાઈ છે.
હજારો લોકો દેશની આ સંકટની ઘડીમાં સાથ આપવા જોડાઈ ગયા છે. એકલા ન્યુ યોર્કમાં ૭૬,૦૦૦૦ સ્વયંસેવકો આ અજ્ઞાત વાઈરસ સામેની લડતમાં મદદ માટે આગળ આવ્યા છે. મારા માટે આ બધા આર્મીના જવાનો કરતા ઓછા ઉતરતા નથી.

આજે મેન્યુફેક્ચરિંગ કંપનીઓ પણ પોતાનાથી બનતી મદદ દેશને કરી રહી છે. કેટલીય કંપનીઓએ બીજા કામ બાજુમાં મૂકી માસ્ક બનાવવાનું કામ હાથે ધર્યું છે. યુથામાં એક મેન્યુફેક્ચરિંગ કંપની લાખો એન- ૯૫ માસ્ક બનાવી દેશમાં મફત જરૂરીયાત વાળા લોકો કંપનીઓ સુધી પહોચાડે છે. અહી કેટલાય લોકો ઓવરટાઈમ કરી રહ્યા છે.
પેન્સીલવેનિયા સ્ટેટમાં એક દંપતીએ ઘરમાં મોટા પ્રમાણમાં હેન્ડ સેનેટાઇઝર બનાવી લોકોમાં ફ્રી આપવાનું કાર્ય કરે છે.
આપણા ભારતીયો પણ આકાર્યમાં પોતપોતાનો ફાળો આપી રહ્યા છે. ટૂંકમાં કોમ્યુનીટી બનતી મદદ કરે છે. એ જોતા લાગે છે આ સમય પણ જલ્દી નીકળી જશે.
છતાં જ્યારે એક થઈને અદ્રશ્ય દુશ્મન સાથે લડવાના સમયે પોલિટિશિયનો ના પરસ્પર આક્ષેપો સાંભળી ગુસ્સો પણ આવી જાય છે. “ઘરમાં લાગેલી આગ થી કઈ હાથ ના શેકાય” આનેજ રાજકારણ કહ્યું છે. દરેકે સમજવું રહ્યું કે જે તકલીફ આવી છે તે આપણી સુઝબુઝ થીજ ઓછી થશે,

દરેકની માટે આ વિષમ પરિસ્થિતિ છે, માતૃભૂમિ સાથે જીવનનો મોટાભાગનો સમય જે દેશમાં વિતાવ્યો એ કર્મભૂમિ ઉપર આવેલી આપત્તિની વેળાએ ઘરમાં બેસી રહેવાનું યોગ્ય નથી. છતાં આજ સમયની માંગ છે સમજી આપણે સહુએ ઘરે રહીને એક રીતે ફૂલ નહિ તો ફૂલની પાંખડી માની ” એકાંતવાસમાં સહુની સાથમાં” સમજી સાથ આપવો રહ્યો. god blss America

 

પત્ર- અપ્રિય કોરોના

પત્ર- અપ્રિય કોરોના,
હવે તારે ઘરતી છોડીને જવાનો સમય થઇ ગયો છે.
તું મહેમાન તેમાય ભારે અપ્રિય, આ રીતે મફતમાં કેટલા દિવસ રહીશ?
બને તેટલી જલદી તું તારા પોટલા બાંધી ભાગવાની તૈયારી શરુ કરી દે.
ના ના કરતા તું લાખો લોકોને ભરખી ગયો છે, તેનાથી કેટલાય વધારેને તું હેરાન કરી રહ્યો છે. નાના બાળકો થી લઈને વૃદ્ધ લોકોને તું તારો શિકાર બનાવે છે. શું આટલાથી તું ધરાયો નથી કે માંડ એક ટાઈમ સળગતા ગરીબોના ચૂલા ઉપર પણ તું ભૂખમરો થઈને બેસી ગયો છે.
તારામાં તાકાત હોય તેટલી અજમાવી લે, થાય એટલી બરબાદી ફેલાવી દે પરંતુ અમે બધા એક થઈને તારો સામનો કરવા તૈયાર છીએ. ઘરમાં પાંચ મિનીટ પણ રોકાવવા તૈયાર નથી એવા બાળકો, યુવાનો પણ ઘરમાં પલાંઠી વાળીને બેસી ગયા છે. જેઓ આખો દિવસ કામાર્થે બહાર રહેતા હતા એ બધા કામધંધા છોડી ઘરે રહેવા તૈયાર થઇ ગયા છે. ભરચક રસ્તાઓ પણ સુમસાન થઈ ગયા છે. તને કોઈ ચહલપહલ કે મનોરંજન મળવાનું નથી.

હોસ્પીટલમાં ડોકર્ટસ, નર્સ અને સ્વયંસેવકો દિવસરાત દર્દીઓની સેવા કરવા ખડે પગે રહે છે. સંસ્થાઓ સમાજસેવકો ઘરેઘરે ભૂખ્યાને અન્ન પહોંચાડે છે. મંદિરમાં ભાગવાન પણ ભક્તો વિના ચલાવે છે. તેમની પ્રસાદીની લક્ષ્મી પણ આજે સેવામાં વપરાઈ રહી છે.
એકતાની તાકાત, સમજ અને સહયોગને કારણે તારી હાર નક્કી છે. ભાગ હવે….રેખા પટેલ