કુંપણ પૂછે છે ડાળને, ને તુલીપ પૂછે બાગને
ફૂટું કે નાં ફૂટું, હું ખીલુ કે નહિ, રે તું બોલને….

પાનખરને માન દેવા આપણે બહુ કરમાઈ ગયા.
કોકડું થઇને છ છ મહિના રે સાવ ગંઠાઈ ગયા
તારીખમાં જો આપણા અવતરણના સમય ગયા.
ઢબુરાઈ ગયેલા ખળભળે છે શ્વાસ,
પૂછેક્યાં સુધી રોકીએ જાતને….?

સળવળતી ડાળો ખાલીખમ, નમીને પૂછે ઝાડને.
ઝૂલું કે નાં ઝૂલું, હું ચહેકું કે નહિ, રે તું બોલને….

હાડ થીજાવી દેતા આ ઠંડીનાં ડામ ના ઓછા થયા.
દુર દેશાવરથી વળતાં નાં પંખી હજુ ચહેકતા થયા
આપવા ગરમાટો સહુને આ દિવસો લાંબાતા થયા.
સુરજની વરસતી ઠંડી આગ
પૂછે જરા ઓગળતા બરફને ….

ગળી જાઉં કે ગળી જાઉં, ગરમાવો આપુ કે નહિ,
રે તું બોલને…. ઓરે તું બોલને.

 

એકલતામાં

ક્યારેક એકલતામાં થાય કે તમને સંભાળું,
તો કદીક સામસામે બેસી તમને સંભળાવું.

ને છુટા પડ્યાની એ વેળા યાદ આવી જાય,
મનને ફરી પાછી પીડા આપી શું કેમ રડાવું.

ઢંકાઈ ગયા જે અંગારા રાખના ઢગલાં નીચે,
ફૂંકી યાદોની ફૂંકણી ઠરેલી રાખ નાં ઉડાવું.

બહુ લાગે જો કહેવા જેવું અંતરના ઊંડાણેથી
શબ્દોને તાળા દઈ સઘળું આંખોથી જણાવું.

નાં બતાવું લાગણી, તો કહેતા નહિ પથ્થર છું,
જગથી છુપાવી પડે જે વાત, શું કામ જતાવું.

રેખા પટેલ (વિનોદિની)

 

વર્ષ🙏
વીતી ગયું જે ગત વરસ એના ઝબકારા છે શ્વાસમાં
પગલાં માંડતા વરસમાં એમાં સરવાળા છે આસમાં.
જીવન મહી કેટલાય કિસ્સા, બનતા બગાડતાં રહ્યા,
બાકી રહેલી ઈચ્છાઓ સળવળતી રહી છે પ્યાસમાં
ઉઘડતું વહાલનું અજવાળું, ને અંધારું ઘેરાતું તાણનું.
ખેંચાતા ઇચ્છાઓના ઘોડા, જકડાઈ સમજની રાશમાં.
આવકારવા રોશની સુરજની આંખ તો ખોલવી રહી,
ગત વરસમાં જે પણ બન્યું એ ભૂલી જાઓ ખાસમાં.
રેખા પટેલ(વિનોદિની)

 

સૌદર્યને સદાય સમજતાં શીખો
રૂપ કાયમી નથી એ માનતા શીખો

.
કાયા કામણગારી કરમાઈ જવાની
નાં જુવાની કાયમ જાણતા શીખો.
આ રાહ જીવનની જટિલ ઘણી છે,
સુખ પચાવી, દુઃખમાં હસતાં શીખો.
માંગવાથી માન કે પ્રેમ મળતો નથી,
ઊંચી કરણીથી નામ કમાતાં શીખો.
ખટાશ બની ખીર બગાડે શું મળશે

સત્કર્મોથી એ તૂટેલું સાધતાં શીખો.
છેવટ અભિમાન બધું ઉતરી જવાનું
ચાર ખભા જોઈશે સમજતાં શીખો.
રેખા પટેલ (વિનોદિની)

 

શાંત જળમાં એક કાંકરી કેટલા વમળ કરી જાય છે
મીઠા દુઘને ખાટું કરવા જ ખટાસ ભળી જાય છે.
જીવનભર આવકાર આપી, જેને સાચવ્યાં કર્યા
કોઈ નાની સરખી વાત બને જાકારો દઈ જાય છે.
એ આખું રણ ભલે છલકાતું ઝાંઝવાના જળથી.
તરસ્યાને નાની વિરડીમાં જીવન મળી જાય છે.
અહી સબંધો જળમાં જઈ ચહેરાઈ જતા ચહેરા છે
કાંટાળા થોર વચમાં,કો’ મીઠું સ્મરણ જડી જાય છે.
ચાહત સાથે શંકાએ બહુ સગપણ રાખવું સારું નાં,
જીવનભરનો પાકો સ્નેહ પળવારમાં સરી જાય છે.
રેખા પટેલ(વિનોદિની)

 

Rashtra Darpan.
“કવિતા એટલે જોયેલી જાણેલી ઊર્મિઓનો અક્ષરદેહે સાક્ષાતકાર”
ભીની ભીનાશ ભરી લઈશ, ભલે તું ઝાકળ જેવું વરસે;
હેલીમાં મન મૂંઝાશે મારું, અને એકાંતે એવું તરફડશે.
આઈના સાથે વાતો કરી, કોઈ ખડખડ કેટલું હસશે,
સામસામે તાલી લેવા–દેવાને આંગળીઓ તરવરશે.
સ્મરણની મોસમ ભલે અકબંધ હો, યાદોમાં ખૂટશે,
મૃગજળના સરોવરમાં ભીંજાઈને કોણ કેટલું તરસશે.
લાગણી વિના ચિરાશે હૈયાં, ના ગમતી સુગંધી ફૂટશે;
ફણગી ઊઠશે તપતી ધરા, જો વરસાદ જરા ઝરમરશે.
હોય મંજિલ કે સફર સહરાની ના સાથી વિના ગમશે,
મળી જાય અજવાસ પ્રેમનો તો મનમંદિર જેવું રહેશે.
Rekha Patel

 

આજ સંબંધોને ફરી તરોતાજા કરી જોઉં,
કારણ ગણાવી ફરી મળવાની કરી જોઉં.
સબંધો બધા બે હાથની તાલી છે દોસ્ત,
તોડતાં પહેલાં એમાં સાંઠગાંઠ કરી જોઉં.
ખરતા પાનને એજ આશે હું ફરી લટકાવું,
કે વિરહી ડાળને ફરી જીવતી કરી જોઉં.
દોસ્તીમાં હાલ છપ્પનિયો દુકાળ ચાલે છે,
કેમ છો કહી હું થોડી આપમેલ કરી જોઉં.
યાદો કંઈ ગોફણ જેવી નિશાનેબાજ છે,
દૂર ફેંકવા એને બમણું ખેંચાણ કરી જોઉં.
રેખા પટેલ (વિનોદિની)

 

જાતને,વાતવાતમાં ટોકવાનું રહેવા દઈએ તો સારું,
આ સારું એ ખોટું, તોલવાનું જાવા દઈએ તો સારું.
ચડતાંને પકડી લોક ઉપર ચડે, ના પડતા સાથ પડે,
પકડાપકડી છોડીને,આગળ વધવા ચડિયે તો સારું.
કાચાં ફળ ખવાય નહિ,ને પાકાં પડી રહે એ ગંધાય,
કહોવાયેલું કાપી,બાકીનું બચાવવા સહીએ તો સારું.
દરિયો અફાટ છલકાય, ને મૃગજળમાં જળ વર્તાય,
કૂવાથાળ તરસ્યાને ખોબામાં પાણી પાઈએ તો સારું.
ધર્મના નામે ધતિંગ ને, પ્રભુ સામે અન્નકૂટ વેડફાય,
ભૂખ્યા પેટનો ખાડો અન્નથી પૂરવા દઈએ તો સારું.
નક્કી થયેલી ક્ષણો મહીં આ જીવન અટકી જવાનું છે,
અટક્યાં પહેલાં સાચું જીવન જીવતાં જઈએ તો સારું.
રેખા પટેલ ‫(વિનોદિની

 

પરદેશમાં સુખ – રેખા પટેલ(વિનોદિની)
પરદેશમાં ભાઈ અહી તો બહુ સુખ જડતું
વરસાદની હેલી મહી ના આ નળિયું રડતું.
ટેલીફોનમાં સહુ કોઈ હલ્લો કેમ છો કહેતું
ના ઓટલા જેવું ‘આવો’ કહી રસ્તો રોકતું.
લ્યો થોડું વધારે કહી નાં પરાણે પીરસતું.
વાટકી વહેવારે, ના કોઈ માંગવા આવતું.
કાગડો બોલે, ના મહેમાનની વાટ્યું જોતું
એ મન એકલતામાં બહુ કોલાહોલ કરતુ.
માણસ ઠીક,ના પશુ પક્ષી અમથું ફરકતું
બંધ કાચની પાર બધુંજ સમથળ લાગતું.

 

દિવાળીની શુભેચ્છા સાથે પ્રાર્થના-🙏
દીપાવલીમાં દીપ સંગાથે કોઈનું ઘર અજવાળજો.
એકલતામાં અથડાતા કોઈ જીવનું દુઃખ ભગાડજો.
એક દીવો ઓછો જલે નાં પડશે ફરક દિવાળીને,
ભૂખ્યા ઘરનો ઠંડો તમે ચૂલો જરૂર જલાવજો.
ભલેને રહેતું આંગણ ખાલી રંગોળીના રંગ વિના
ભાગ્યાં તૂટ્યા મકાન માથે છત તમે સમારાવજો.
ફૂલઝડીના ઝરતા ફૂલો ના દેશે સંગત ઝાઝી
ઉઝરડા ભરેલ આંખોમાં સ્મિત જઈ લહેરાવજો.
અંગત સ્વજન,ઘર કુટુંબથી, આગળ વઘીને,
વિશ્વમાનવ બનવાનું સ્વપ્ન,સાર્થક બનાવજો.
રેખા પટેલ (વિનોદિની)