ના હોય ચન્દ્રમાં આભમાં જ્યારે ગગન અંધાર દેખાય છે
સાચા અર્થે આ દીવડાની કીંમત જરૂરતમાં સમજાય છે

સાચો મળે સાથી સફર, કાંટા ભરી હસતાં કપાઈ જશે
વચમાં હશે જો પ્રેમ છોડી વૈભવ ઝુપડીમાં રહેવાય છે

માગ્યાં વિના આ સુરજમુખી જોઈ સુરજ બહુય મલકાય છે.
જો હોય હૈયે પ્રીત સાચી,કાયમી એ સબંધ સચવાય છે

મીંચો નયનને રોજ સપનામાં ઘણી હલચલ થઈ જાય છે
ભર નીંદરે યાદો બની જાળું બધે ચોતરફ ફેલાય છે

લખવા જરા બેસુ ગઝલ અને શબ્દ સાથે પ્રેમ ટંકાય છે
અંતરની ગાઢી પ્રીત હો તો મન ગુલાબી થઈને હરખાય છે.

વરસો વરસ વધતું રહે આ પ્રેમનું જે ઋણ કેમ ચુકવાય છે ?
દેજે પ્રભુ શક્તિ અમોને,પ્રેમથી જે જગને જીતાય છે.

-રેખા પટેલ(વિનોદિની)

ગાગાલગા-ગાગાલગા-ગાગાલગા-ગાગાલગા-ગાલગા

 

 

મને શોધવા નીકળું,એ મળી જાય રાહમાં
અભાવોના ફૂલો બધા ઊગતા જાય આંખમાં

મને ક્યાં હું શોધું? સવાલો ઉઠે જાત જાતનાં
એ મારી અવઢવ સમજી,મલકાતા જાય વાતમાં

અહીં હોઠ ફીક્કા થયાને ઢળી આંખ શર્મમાં
એ નટખટ સતાવે છે મને બંધ હોઠોની મ્યાનમાં

ને એ મારી રગોમાં એ પડઘાય લોહી બની જુઓ
કદી યાદની કરચ તોડે છે દિલ મારુ ખ્વાબમાં

થશે મારુ સપનું હવે સાચુ,બંધાઈ આશ જ્યા,
ખુલે આંખ ને આંસુ રેલાય છે મારા ગાલમાં

એ ક્ષણભરનું સુખ જિંદગીભરનું દુખ જો બન્યું હવે
વિરહમા દિવસ જાય વેરણ બને ઉંધ રાતમાં.
– રેખા પટેલ (વિનોદીની)

લગાગા લગાગા લગાગા લગાગા લગા લગા

 

ગમતી બધી ક્ષણો મહી નાં સઘળું ગમતું જાય છે.

ગમતી બધી ક્ષણો મહી નાં સઘળું ગમતું જાય છે.
બાળક જેવા બનીએ, મન આપણું રમતું જાય છે

ભૂલો બીજાની ભૂલવી આ વાત જો સચવાય છે
તો હરેક દિલમાં આપણું ઠેકાણું જડતું જાય છે

હિજરાતી પળોમાં પણ મિલનનો મહિમા ગવાય છે
સુખ દુઃખના દરિયામાં મન આપણું હસતું જાય છે

રસ્તાઓ મળતાં જશે જેને સમજણ સાથે પ્રીત છે
ઘીરજ સાથે શોધખોળ મહી સધળું મળતું જાય છે.

ઢળતાં ઢોળાવે વહેતા પાણી, ડુંગર આભે ખેચાય છે.
જોઈ કુદરતની આ કરામત મસ્તક નમતું જાય છે

રેખા પટેલ ( વિનોદિની )

 

કોઈ પ્રગટાવે હોળી,જલે કોઈ મહી આગ અલગ
સહુની ઉજવણી જુદી, હરેકની રીતભાત અલગ.

કોઈ આંખોને નશો ગુલાબી,કોઈને રડતી લાલાશ
સહુ કોઈ ખેલે રંગોથી, એ જેવી જરૂરીઆત અલગ.

કોઈને પૂનમનાં ચાંદરણાં,ને વિરહી જણ જલી મરે
ઈચ્છાઓ આધીન રહેતી સુખ દુઃખની માંગ અલગ .

કોઈ ચહેરે જો પડયા ઉઝરડા એને ગણ્યા ગણાય.
હૈયે જડ્યા એ નાં ઝલાય,તેને જોવા આંખ અલગ.

કોઈનું સાનિઘ્ય તુલસીક્યારો, કોઈને સુરાહી હાથ
અંતરમન ચોખ્ખા તો બેવ સરખા,છે કામ અલગ.

કોઈ રહેતું કાયમ સ્વસ્થ, તો કોઈ રડીને વાત કહે
સંજોગોને પચાવી લેવા,અહી સહુની વાત અલગ
– રેખા પટેલ ( વિનોદિની)

 

આંખ બંધ રાખવાથી ખાલી અંધકાર જળવાય છે

આંખ બંધ રાખવાથી ખાલી અંધકાર જળવાય છે
બંધ ઓરડામાં બેસવાથી વરસાદે કોરા રહેવાય છે.

મન ભલે ગાતું રહેતું, અહીં સેંકડો ગીતો એકાંતમાં,
શબ્દોની ઝાલર વિના,એ ક્યાં કોઈને સંભળાય છે.

જે ઉગ્યું છે આભમાં, આથમ્યા વિનાં રહેશે નહિ
સુરજ ચાંદ અને જીંદગીને અલવિદા કહેવાય છે

સ્વીકારી લેવાના જીવનનાં દરેક રંગોને સ્નેહથી
આ સમયે સમજની સાચી સમજણ સમજાય છે.

પરાણે પ્રેમનું પૂરું મિલન થાતું નથી કહેવાય છે
ફૂટશે રણમાં કૂંપળ ,જ્યાં સાચો પ્રેમ પરખાય છે.
– રેખા પટેલ (વિનોદિની)

 

માનવીનું અહીં માનવી થવું સહેલું નથી

માનવીનું અહીં માનવી થવું સહેલું નથી
આગ સાથે હસીને તપવું એ સહેલું નથી

જિંદગી ખુશમાં વીતે એવું જરૂરી નથી
આપણે કઈ બધી વાતમાં પણ સહેવું નથી

આમ એકાંતમાં જાત વ્હાલી વધુ લાગે છે
જાત જોડે સદા વીંટળાઇ રહેવું નથી

પ્રેમમાં હારવું જીત એ માનવું સરસ છે
રોજ કારણ વિના ભોળપણ આમ ગમતું નથી

કાયમી બહુ તપ્યા જગતને ટાઢક આપવા
ઉપવન મુકી રણ મહી હવે ક્યાંય ફરવું નથી
– રેખા પટેલ ( વિનોદિની)

 

નાના મટી મોટા બન્યાં સૌને પછી ભૂલી ગયા
સીડી વડે ચડતાં શિખી એને વળી કૂદી ગયા

સુખ દુઃખ છે જોડાજોડ ચાલે નાં કદીએ ભૂલવું.
ફૂલો મહી કાંટા જડે છે વાત એ ચુકી ગયા

આવે દિવસ ચડતી તણો સંયમ કદીના છોડવો
ક્ષિતિજની ધારે સુરજના તેજ પણ ખૂટી ગયા.

છે બે-મુખાળૉ આ જમાનો,કોઈ કોઈનું નથી
લૂંટાઇ જઇશું, વાત કરનાંરાં જ ખુદ લૂંટી ગયાં

આ સત્યને જાણી લો કે અકબંધ કોઈ છે નહી
શ્વાસો છૂટ્યાં તો,મોહનાં બંધન બધાં છૂટી ગયાં

જીવન મહી જ્યાં વેદનાંનો અંશ ઊમેરાય ત્યાં
ગીતા,અવેસ્તાં બાઇબલ નામે ગ્રંથો ખૂલી ગયાં
.
રેખા પટેલ (વિનોદિની)

ગાગાલગા ગાગાલગા ગાગાલગા ગાગાલગા

 

આભે ચડયો ઉન્માદને વરસી પડ્યો વરસાદ થૈ

આભે ચડયો ઉન્માદને વરસી પડ્યો વરસાદ થૈ
ભીંજવતી યાદોમાં તું ટપકી પડયો વરસાદ થૈ

યાદોની ચમકી વીજળી ને ઝળહળી બારાત થૈ
ફરિયાદનાં ફોરામાં તું ચટકી પડયો વરસાદ થૈ

શ્રાવણ ને ભાદરવાનું ભારણ,ભારે બે માસનું ભૈ
હૈયે નિતરતો સ્નેહ પણ અટકી પડયો વરસાદ થૈ

તપતી ઘરા, કેવી ખબરને વરાળ જોડે મોકલી!
આવી પલક ઝબકારે એ વળગી પડયો વરસાદ થૈ

લીલી એ ચોમાસાની વાતો આકરી લાગે ઘણી
એ લીલ જેવું જકડતો લપસી પડયો વરસાદ થૈ

બાકી રહી છે તરસ મારી આટલાં વરસાદ માં
ને સુગંધ માટીની બની લપટી ગયો વરસાદ થૈ
-રેખા પટેલ(વિનોદીની)

 

વિતેલી પળને સંભાળી સાથ રાખજે

વિતેલી પળને સંભાળી સાથ રાખજે

છુટા પડવાની વેળાએ યાદ આવજે

અલવિદા કહેતા પ્હેલા સાદ આપજે
ફરી મળશું વચન પર તું ભાર આપજે

આશાનો દિપક સદાય જલતો રાખજે
નકામી બધી કામનાઓ મૂળથી ઠારજે

કિનારે રહીને ના તરતા શીખાય અહી
તાર અનૂભવના દરિયાથી અમને તારજે

દાન કર્યા પછી કઈ ઢંઢેરો નાં પિટાય

આટલી સમજ તું સર્વેને સમજાવજે

કટોરો વિષનો જેમ મીરાએ લીધો,

એમ શ્રધ્ધા અમારી તું અખંડ રાખજે

રેખા પટેલ (વિનોદીની)

 

મૌસમ વિના અમને વરસવા દેજો

મૌસમ વિના અમને વરસવા દેજો
ઝાકળનું જળ થઈને ઝરાઈ જાશું

સ્મરણમાં રાખી જરા જરા સાચવજો
ઉષ્માભર્યા દસ્તાવેત અમે દઈ જાશું

થોડી લાગણી પણ અહી ગનીમત છે
થોડામાં ઘણું માની ઝોળી ભરાઈ જાશું.

શરમને તો લજામણી પણ સાચવે છે
ખોટું કર્યાના ભાર હેઠળ શરમાઈ જાશું.

મુજ પર સમય જો મહેરબાની કરે તો
અહેસાન બધાના ચૂકવી વહી જાશું
રેખા પટેલ (વિનોદિની)