એક ટુંકી જીવન કથા : સૂર્યોદય અને સૂર્યાસ્ત…
રોજ વહેલી સવારે ઉગતા બાળ સુરજના મીઠાં હાસ્યને આખું આકાશ ખુશીની લાલ રંગોળી રચીને વધાવતું હતું ,પંખીઓની મઘુર બોલી થી આગણું ચહેકતું અને બારીને અડેલીને ચડેલી મધુમાલતીની સુગંધ થી વાતાવરણ ભર્યું ભર્યું બની જતું અને તેમાય એક મીઠો ટહુકો મોરને માથે કલગી જેવો શોભતો ટહુકી જતો……
“જીજી શુભ શુભ ” આહા ! એના શુભ શુભમાં બધું શુભ બની જતું જાણે જીંદગીમાં મીઠાસ પ્રસરી જતી . મારો આખો દિવસ આ બે પળમાં મહેકી જતો .
આજે કોણ જાણે સૂર્ય ના ઉગવાની હઠ લઈને બેઠો હતો ,વાદળાઓ પણ તેની જીદમાં સાથ પુરાવતા હોય તેમ અડોઅડ લપાઈને બેઠા હતા.એની અસર કહો કે કઈ બીજું કારણ હોય પંખીઓ પણ સાવ ચુપ હતા,બધુ એનું એજ હતું છતાય આજે ચારેબાજુ ઉદાસી છવાએલી હતી, તેમાય વધારે કરી આજે પેલો ટહુકો હજુય ટહુક્યો નહોતો આથી મન વધારે ઉદાસ બન્યું.
રહી રહી નજર બારી માંથી બહાર ડોકાતી રહી , કોણ જાણે બધું છે છતાં આજે કંઈક અઘૂરું લાગતું હતું.
આજે ગુડ્ડીના “શુભ શુભ ” વિના બધું અશુભ ભાસતું હતું ……
ગુડ્ડી ,બાજુના ઘરમાં ભાડે રહેતા રૂપસિંહની આઠ વર્ષની દીકરી હતી , નામ જેવુ જ તેનું મોહક વ્યક્તિત્વ હતું ,તે બધાની પ્રિય બની હતી તેમાં મારી તો ખાસ ચહીતી .
કોણ જાણે છેલ્લા કેટલાય વખત થી કેવું ગ્રહણ લાગ્યું હતું કે આ કળી ફૂલ બને તે પહેલા કોઈ અસાઘ્ય રોગમાં સપડાઈ ગઈ. કેટલીયે હોસ્પિટલોના પગથીયા ઘસાઈ ગયા અને સાથે સાથે મંદિરના દરવાજે માથા ટેકયા પણ પરિણામ શુન્ય આવ્યું.
ધીરે ધીરે તેના શરીરની ચેતના હણાતી ચાલી છતાં પણ એ રોજ સવારે ટેકે ટેકે “જીજી શુભ શુભ ” બોલી જતી હવે તો આટલું બોલતા પણ શ્વાસ ચડી આવતો છતાં પણ તેનો સવારનો આ ક્રમ ચાલુ રહ્યો હતો, હવે તો તેના આવતા પહેલા હું સામેથી બહાર દોડી જતી અને મારા બે હાથમાં તેને ધ્રુજતા શરીરને ભરી લેતી , કદાચ મારો સૂનો ખોળો થોડીક ક્ષણો ભરાઈને સંતોષના બે શ્વાસ ભરતો હતો.
આજે એ ટહુકા વિના બધું ફિક્કું લાગતું હતું. થોડીક ક્ષણો વધુ રાહ જોઈ. છેવટે ધીરજ ખૂટતા હું દોડીને તેના ઘરમાં ઘૂસી ગઈ “શુભ શુભ ગુડ્ડી ” પણ નીરવ શાંતિ વચ્ચે એકાએક ડુસકા ઉભર્યા ,હું દોડીને બાજુના ઓરડામાં પહોચી ગઈ , મારો અવાજ સાંભળતાં ડચકી ભરતી ગુદ્દીની અધખુલ્લી આંખો થોડીક ક્ષણ મારા ઉપર સ્થિર થઈ અને પછી કાયમને માટે મીચાઈ ગઈ.
ચારેતરફ દર્દભર્યા ડૂસકા છોડતી ગઈ અમારી ગુડ્ડી …..
આટલી બધી ઘૂટન મારાથી સહન ના થઇ શકી અને અચાનક એક ઉબકો આવતા મારે દોડીને ઘર ભેગા થવું પડયું. આ વાત તો છેક મોડી સમજાઈ કે, જે ખોળો છેલ્લા દસ વર્ષથી ખાલી હતો તે આજે ભરાયો હતો મને રોજ “શુભ શુભ કહેવા માટે સ્તો ….
“જિંદગીની આવન જાવન એ કદાચ આનુ જ નામ હશે,આજ સૂર્યોદય અને સૂર્યાસ્ત હશે ”
રેખા પટેલ (વિનોદિની)
વિનોદીની.. 