પ્રિયે મારા નામ સરનામાં વાળું તારૂ કવર આવે
અંધારી રાત પછી જાણે સુરજ લઇ સવાર આવે .
ફોડું ટપાલ ત્યાં મહી ગુલાબ પંખડી ઝરતી આવે
મારાકદમો જાણે પાસે ઝૂમતો તારો પ્યાર આવે .
પત્ર ખોલું ત્યાં તને સ્પર્શી બીડાઈ એ સુવાસ આવે
જીવંત અહેસાસ નજર સામે જો અક્ષરે અક્ષર આવે .
પહેલું સંબોઘન પ્રિયે,પછી તારું અઢળક વહાલ આવે
લખાએલી વાત વચવચમાં વિરહની ક્રમવાર આવે .
ઉગતો ને ડૂબતો સુરજ તારી યાદમાં લાલ થઇ આવે
તમે થોડામાં ઘણું સમજી લો એ વાત વારંવાર આવે.
છેલ્લે લી.પછી સબ્દોમાં પ્રસરી સાહી દેખાઈ આવે
જાણે આવજો લખતા આંખોમાં કેટલા નીર આવે .
એ લખેલ સબ્દો ચૂમતા મારે નયનોમાં પ્યાસ આવે
હવે આવે પત્ર નહિ, બસ મારો સાજન પાછો ઘર આવે.
રેખા વિનોદ પટેલ
( વિનીદીની )